ดวงตาคู่สวยคมเฉี่ยวของลี่มี่มี่สบประสานเข้ากับดวงตาสีนิลคมกล้า ตรงหน้าของเธอคือผู้ชายร่างกายสูงใหญ่กำยำ กำลังยืนมองเธอด้วยสายตาที่ไม่สามารถล่วงรู้ได้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ในขณะที่ซือหม่าเยี่ยคัง ยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่เมื่อได้เห็นการปรากฏตัวอย่างน่าอัศจรรย์ของสตรีสาวนางหนึ่งต่อหน้าต่อตาขณะที่กำลังก้าวเดินมาตามถนนซอยที่เต็มไปด้วยแผงร้านค้ามากมายที่เงียบสงัดในเวลากลางคืนซึ่งอยู่ติดกำแพงจวนร้างของตระกูลหลินอันมั่งคั่งในอดีต
หญิงสาวตรงหน้าสวมอาภรณ์แสนแปลกประหลาดไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน มิหนำซ้ำอาภรณ์ดังกล่าวยังรัดรึงรูปร่างจนสามารถเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของสตรีนางนั้นได้อย่างชัดเจน
ร่างงามสูงระหงผิดแปลกไปจากสตรีทั่วไปอย่างเห็นได้ชัดและที่สำคัญใบหน้าของนางนั้นช่างเหมือนกับสตรีที่อยู่ในสร้อยแปลกประหลาดที่ซือหม่าเยี่ยคัง เก็บได้อยู่ภายในจวนสกุลหลินเมื่อสี่ปีก่อนราวกับว่าเป็นคนเดียวกัน
“นี่เจ้า! เจ้
