=Because of love เพราะรัก 12
“พวกคุณไม่เคยจับมือ ไม่เคยกอด ไม่เคยถามตอนที่ไม่สบายแม้จะป่วยจนต้องนอนโรงพยาบาลพวกคุณยังจ้างพยาบาลพิเศษเลย ความรักพวกคุณที่มอบมาหนูได้รับมันในรูปแบบของเงิน แบบนี้หหรือเปล่าคะที่พวกคุณเรียกว่าครอบครัว ถ้าใช่ ลองมองย้อนกลับไปครอบครัวของคุณตอนนี้ คุณคงทำทุกอย่างที่ตรงข้ามกับหนู” อาการปวดศีรษะตุบๆนั่นทำให้ฉันร้องไห้หนักกว่าเดิมทั้งยังร้อนไปทั้งร่างอีก
“พ่อขอโทษ”
“ฮึก แม่ แม่ขอโทษลูก แม่ขอโทษ”
“หนูเหนื่อยแล้ว พวกคุณกลับไปเถอะค่ะ หนูอยู่ได้” ฉันยกหลังมือปาดน้ำตาออกลวกๆ
“เดี๋ยวแม่อยู่เป็นเพื่อนนะลูกฮีก”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูชินแล้วอยู่ได้กลับไปเถอะนะคะ หนูขอร้อง” ฉันรักพวกเขามากแต่ก็มองหน้าตรงๆไม่ได้จริงๆ
“เดี๋ยวตอนเย็นแม่จะเข้ามาหานะลูก เดี๋ยวแม่มาหา”
ฉันไม่ตอบผู้ให้กำเนิดทั้งสองทั้งยังเสียมารยาทด้วยการตะแคงหันหลังให้ เมื่อได้ยินเสียงเปิดปิดประตูไม่นานฉันก็ร้อง
