Because of love เพราะรัก 20
ฉันยืนมองคนที่มาส่งที่สนามบินที่กำลังทำตาละห้อยอย่างน่าสงสาร ช่วงเวลาสามวันมันช่างแสนสั้นเมื่อเราต้องห่างกันอีกครั้งเพื่อทำตามหน้าที่ต่อให้เสร็จ เซ็นเข้ามากอดไว้แน่นและนานไม่ยอมปล่อย ช่วงสามวันที่กลับมาเขาเอาแต่กอดฉันสลับกับหอมแก้มจนฉันเองก็กลัวแก้มจะช้ำเหมือนกัน
“ต้องไปแล้ว”
“ไม่อยากให้ไป” คนตัวโตบอกอย่างงอแง
“ไม่ไปไม่ได้ เดี๋ยวจะรีบกลับมานะตั้งใจทำงานนะคะ” ฉันยกแขนโอบเอวหนาไว้หลวมๆ
“อือ รักนะถึงแล้วโทรมา”
“ค่ะ ไปแล้วนะ” ฉันโบกมือลาเซ็นก่อนจะเดินเข้าช่องผู้โดยสารขาออก อีกแค่ไม่กี่เดือนก็จะได้กลับมาหาเขาแล้ว ตอนนี้ขอฉันเก็บประสบการณ์เต็มที่ก่อน ใช้เวลาเกือบครึ่งวันฉันก็เดินทางกลับมาถึงที่พักและไม่ลืมที่จะโทรบอกเซ็นเช่นเดียวกัน เราคุยกันอยู่นานก่อนที่ฉันจะบอกว่าจะอาบน้ำแล้วนอนพักนั่นแหละเขาถึงได้ยอมวางสาย ไม่รู้ว่าช่วงนี้เขายังไปเที่ยวบ่อยหรือเปล่าเขาเที่ยว
