Because of love เพราะรัก 19
พอเข้าเดือนที่สองคนตัวเล็กก็เงียบไปบ้างหายไปบ้างนานๆจะกลับมาตอบข้อความ ผมรู้จากฝั่งนั้นว่างานยุ่งก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างปลงๆ กระทั่งต้นสนเงียบไปไม่ตอบไลน์เวลาโทรหาก็รับและคุยไม่ถึงนาทีก็วาง ผมเลือกที่จะทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิดมาเรื่องต้นสนในเมื่อเธอยังไม่อยากตอบผมก็จะไม่งี่เง่าบังคับให้เธอเหนื่อยใจแม้ผมจะเป็นห่วงเธอมากก็ตาม
“ไงลูกชาย ได้ข่าวบ้างานเหรอช่วงนี้” พ่อเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามผมที่กำลังนั่งเขี่ยข้าวในจานอยู่ ตอนนี้อยู่ระหว่างพักเที่ยงผมเลือกที่จะมานั่งทานที่ศูนย์อาหารของบริษัทแทนการออกไปข้างนอก
“ก็ไม่ครับ พ่อทานอะไรไหมผมไปซื้อให้”
“ไม่ต้องๆ มีคนไปซื้อให้แล้วล่ะ” พ่อยิ้ม ผมพยักหน้ารับรู้ก่อนจะก้มหน้าเขี่ยข้าวต่อ สายตาก็ลอบมองโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะบ่อยๆ
“โทรศัพท์มีอะไร ทำไมมองบ่อยขนาดนั้น”
“เปล่าครับ ใครไปซื้ออาหารให้พ่อทำไมนานจัง” ผมถามม
