ทองเข้ามาที่ร้านยามบ่ายและเดินใจลอยเข้าไปหลังร้านในทันทีไม่ได้แวะทักทายใครเลยที่หน้าร้าน นั่นทำให้คุณหญิงชบาผิดสังเกต ลูกชายของหล่อนไม่เคยนิ่งเฉยเยี่ยงนี้ ตั้งแต่กลับมาจากแปดริ้วเมื่อสัปดาห์ก่อน ทองก็มีอาการเช่นนี้เรื่อยมา ด้วยความห่วงใยหล่อนจึงทนนั่งเฉยอยู่ไม่ได้ จึงสั่งงานเด็กให้ดูหน้าร้านพร้อมทั้งฝากต้อนรับหากแม่ส้มจีนมาถึงให้ไปบอกหล่อนด้วย
ร่างสูงใหญ่เดินเข้าสู่ด้านในของร้าน ก่อนจะหยุดอยู่บริเวณสวน ถอนหายใจเหนื่อยอ่อน เพราะหลายวันนี้เขารู้สึกไม่ชื่นมื่น ไม่สดใส เหมือนคนหายใจไม่อิ่ม ทั้งหมดที่เป็นเขาก็ไม่รู้อาการตัวเองเหมือนกัน รู้แต่ว่าหัวใจเขามันโหวงแปลกๆ จนไม่มีกะจิตกะใจจะคิดอ่านสิ่งใด จนถึงวันนี้ผู้ใหญ่ในกรมท่านเอ่ยทักว่าเขามีเรื่องกลุ้มอกกลุ้มใจอะไรหรือไม่ ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเกินกว่าที่เคยเป็น
แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ เขาหรือจะมีเรื่องกลัดกลุ้ม เพราะชีวิตแสนจะดี
