ทองมองข้าวของที่ชาวบ้านนำมาขายด้วยความตื่นใจ จริงอยู่ที่พืชผักและอาหารพื้นบ้านเหล่านี้สามารถหาซื้อได้ทั่วไป และในพระนครเองก็ใช่ว่าจะหายาก แค่คุณแม่บอกแม่ครัวว่าต้องการสิ่งใด แม่ครัวก็ไปจัดหามาจากตลาดให้พร้อมสรรพ ทว่าสิ่งที่พระนครไม่มีก็คือความสดใหม่เพราะเพิ่งเก็บหาและพายเรือออกมาจากสวนหมาดๆ นั่นจะทำให้เวลาปรุง อาหารก็จะมีรสชาติกลมกล่อมได้โดยง่าย เช่น แกงส้มดอกแคกับปลาช่อนนา เมื่อคืนนี้
“รับผักบุ้งสักกำสองกำนะเจ้าคะ”
“ผักกระเฉดก็กร้อบกรอบเจ้าค่ะ”
“กุ้งนี่ก็สด ปลาก็เพิ่งธงมาใหม่”
“มะพร้าวน้ำหว้านหวาน”
เสียงแม่ค้าแข่งกันนำเสนอสินค้าของตน ทองยิ้มละไมเพราะทุกอย่างน่าซื้อ
ชั่วประเดี๋ยวเดียวที่ทิดอ่ำแยกไปสั่งงานและเมื่อเดินมาสมทบ หัวหน้าคนงานก็ตาโต
“หมดนี่เลยหรือขอรับคุณพระนาย”
ทิดอ่ำถามเพราะข้าวของมากมายที่แม่ค้าขนขึ้นจากลำเรือเอามาวางไว้บนท่า พร้อมส่งยิ้มหวานให้ลูกค้ากิตติมศักดิ์ทำเอ
