ตอนที่ 1
655 Words
เสียงคลื่นกระทบจนเรือไหว ทว่าคนในเรือกลับไม่รู้สึกกับมัน ดื่มกิน ฟังเพลงคละเคล้าเสียงดนตรีอย่างมีความสุข เจ้าของรูปร่างเพรียวระหงส์ ส่วงสูงร้อยหกสิบห้า วงหน้ารูปไข่ ผมหยักศกยาวเคลียแผ่นหลัง ดวงตากรมโตขนตางอน จมูกโด่งริมฝีปากได้รูป สาวเท้าวางเครื่องดื่มไว้บนโต๊ะตามความต้องการของลูกค้า
หมับ!
ข้อมือหญิงสาวถูกคว้าไว้ แววตาคนจับกวาดมองแล้วยิ้มอย่างพึงพอใจ กับรูปร่างหน้าตาของพนักงานเสริฟ์ เธอบิดแขนเพื่อให้พ้นการเกาะกุม แต่ไม่เป็นผล หันมองคนอื่นเพื่อขอความช่วยเหลือ
“เท่าไหร่!” ลูกค้าวีไอพีถาม แล้วยิ้มอย่างหื่นกระหาย
“ไม่ได้ขายตัวค่ะ” เธอตอบเสียงแข็ง พยายามขืนตัวออก แต่กลับถูกจับไว้แน่น
“อย่าเล่นตัวเลย เท่าไหร่ว่ามาเลย พร้อมจ่าย ถ้าเธอดีฉันรับเลี้ยงต่อ เอาไหม” ลูกค้ายังคงพูดไม่หยุด คงฟันฉุนแต่พยายามเก็บอารมณ์เอาไว้
“บอกว่าไม่ขายไงคะ ไม่ได้ยินหรือไง!” คนถูกลวนลามเริ่มส่งเสียงดัง เพราะไม่พอใจที่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้บ่อยๆ
แขกชักสีหน้าไม่พอใจต่อกิริยา “เป็นแค่พนักงาน กล้าขึ้นเสียงเหรอ!” เขาง้างมือ
“ช้าก่อนครับคุณลูกค้า ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ เรือเรามีกฎถ้าพนักงานไม่ผิดหรือผิดจริงต้องสอบสวนก่อน ห้ามทำร้ายเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือนนะครับ!” ชัยวุฒิ เจ้าของเรือเดินเข้ามาขัดจังหวะ รอยยิ้มเย็นยะเยือกส่งถึงแขกในเรือ แขกปล่อยข้อมือเป็นอิสระ
ชัยวุฒิหันมามองสาวน้อยวัยแรกรุ่น แล้วพยักหน้าช้าๆ เธอรีบเดินหนีไปทันที
“โดนอะไรมาอีกล่ะนารา” เพื่อนร่วมงามนามปาริฉัตรถาม สีหน้าเป็นห่วง
“โดนลวนลามอีกนั่นแหละ!” เธอตอบแล้วระบายลมหายใจ
“มันก็ไม่แปลกอะไรนี่ ก็นาราหน้าตาสวยออกแบบนี้ น่าจะเลิกทำงานบนเรือไปเป็นนางเอกหนังยังดีกว่าอีก เงินดีด้วย” ปาริฉัตรสนับสนุน
“โอกาสมันยากน่ะสิ ถ้าเป็นกันง่ายๆ คนสวยๆ คงพากันไปเป็นหมดแล้วล่ะ”
“ก็อย่างที่นาราว่านั่นแหละ เลยต้องทนใช้หนี้แทนพ่ออยู่แบบนี้ แถมยังถูกเจ้านายคอยจ้องอีก เราล่ะกลัวแทนเลยนารา”
หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น ตอนนี้ยังระวังตัวอยู่ ชัยวุฒิมันคงหาทางทำอะไรเธอได้ยาก แต่กลัวตัวเองจะพลาดเอาสักวัน เพราะสายตาของเขาไม่เคยมองเธอด้วยความหวังดี มีแต่หวังลากขึ้นเตียง
ชัยวุฒิก้าวผ่านมา แล้วรั้งข้อมือให้หญิงสาวตามเข้าห้อง นาราภัทรสะบัดข้อมือตนเองให้พ้นการเกาะกุม แล้วยืนมองเจ้านายสีหน้าเบื่อหน่าย
“บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้สวมแว่นเอาไว้”
“มันน่ารำคาญค่ะ ฉันเลยต้องถอด” หญิงสาวตอบแบบขอไปที
“น่ารำคาญหรืออยากโชว์ให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองสวย” ชัยวุฒิย้อน แล้วเดินเข้ามาใกล้เอื้อมมือมาหมายจับ แต่เจ้าของร่างที่เขาหมายมั่นกลับเบี่ยงกายหลบ
“ฉันไม่ได้มีความมั่นใจอะไรขนาดนั้นเหรอค่ะ ฉันแค่คิดว่าไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องปกปิดใบหน้าตัวเองด้วย!”
“พอไม่ปกปิดมันก็เป็นแบบนี้ไง!”
คนตัวเล็กหัวเราะแผ่ว “มันก็เป็นเหมือนกันหมดไม่ใช่หรือไงคะ ไม่เว้นแม้แต่คุณ!”
คนฟังสะอึก แล้วขบกราม
“ฉันอ้อนวอนเธอมานานเท่าไหร่แล้ว ฉันไม่เข้าใจทำไมเธอไม่ยอมนารา” ชัยวุฒิถามเสียงเครียด เขาอยากได้ตัวนาราภัทรมาเป็นเมียน้อย แต่เธอกลับไม่ยินยอม ตั้งใจเลี้ยงดูอย่างดีเสียด้วยซ้ำ
“ฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ ถ้าฉันจะต้องเป็นเมียน้อยคุณ ฉันยอมขายตัวแบบไม่ผูกมัดกับใครดีกว่า!”
- Writer
