เสียงปิดประตูปลุกให้คนบนเตียงลุกนั่ง น้ำตามันไม่หยุดไหล อาบแก้มตลอดเวลา เธอกัดริมฝีปากจนเลือดไหลซึม เจ็บทั้งกายทั้งใจ ที่หลงไว้ใจผู้ชายคนนี้ คิดว่าเขาไม่เหมือนคนอื่น แต่เธอกลับถูกกระทำเหมือนผู้หญิงไร้ค่า ผ้าห่มเลื่อนหลุดจากเรือนร่าง ลุกยืนอย่างยากเย็น มันปวดร้าวไปทั้งกาย เหมือนร่างกายมันจะปริแตก มือบางยกปิดหน้าปล่อยโฮอย่างสุดกลั้น ไม่เหลืออะไรแล้ว ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย
ร้องไห้เกือบชั่วโมงจนพอใจ พยุงกายเดินเข้าห้องน้ำ มองตนเองในกระจกคราบคาวบนตัวช่างเด่นชัด รอยแดงเป็นจ้ำจากเขา เปิดฝักบัวรินรดขัดจนแดงทั่วกาย แล้วทรุดกายลงนั่ง ทำอย่างไรมันก็ไม่หายไป เพราะความรู้สึกยังชัดเจน ออกมาจากห้องน้ำหยิบชุดสีขาวออกจากตู้แล้วสวมใส่มัน เธออยากอยู่คนเดียว ชมบรรยากาศแห่งท้องทะเล แล้วหลับใหลจบสิ้นกับปัญหาทุกอย่างเสียตอนนี้เลย มองนาฬิกาบอกเวลาตีสี่สิบห้านาที กระตุกยิ้มมุมปากแววตาหม่น เดินออกจากห้องแล้วสาวเท้
