ซ่า!
คนถูกสาดกาแฟสะดุ้งโหย่งลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว มองเสื้อยืดสีขาวเปื้อนคราบกาแฟ แล้วมองคนสาดแววตาไม่พอใจ
“ดิ้นเหมือนหมาถูกน้ำร้อนลวกเลยนะ!” คนสาดหัวเราะด้วยความสะใจ
มือบางคว้าแก้วเพิ่งน้ำมาเสริฟ์ใหม่เมื่อครู่
ซ่า!
ขวัญจิราดวงตาเบิกกว้างยกมือขึ้น ทั้งตัวเลอะไปหมด ตั้งสติได้เธอจ้องมองคนสาดทันที
“นี่แก แกรู้ไหมว่าทั้งชุดที่ฉันใส่มันท่าไหร่กัน!” เธอตวาดแว๊ด สีหน้าเอาเรื่อง
“ไม่รู้ และไม่อยากรู้”
“แกรู้จักฉันน้อยไปแล้วนังนารา!”
เส้นผมถูกกระชากอย่างรวดเร็ว มือบางยกขึ้นกำมืออีกฝ่ายแล้วจิกเล็บลงบนนั้น พยายามรั้งมือคนดึงไว้เพื่อไม่ให้เส้นผมถูกดึงมากกว่านี้ เธอเจ็บระบบไปหมด
“ปล่อยฉันนะ!” นาราภัทรเค้นเสียงหนัก
“วันนี้ฉันจะต้องสั่นสอนแก ปากดีนักใช่ไหม ฉันจะทำให้แกเสียโฉมไม่มีหน้าไปมองภีมอีก!”
ขวัญจิรากระชากเส้นผมสุดแรงแต่คนโดนกระทำกลับตั้งสติได้ จับเส้นผมตนเองยื้อแย่ง แล้วใช้ส้นสูงกระทืบล
