ฟลินจับแขนของอนิลาเอาไว้แน่น เพื่อไม่ให้เธอได้มีโอกาสหลบหนีก่อนที่เขาจะก้มลงไปแล้วช้อนตัวเธอมาไว้ในอ้อมแขน เขาพาเธอเดินออกไปจากห้องนี้ในทันที แน่นอนว่าเมื่อฟลินอุ้มอนิลาออกมาข้างนอก ทุกสายตาต่างจับจ้องใบหน้าของเลดี้อนิลาผู้โด่งดังและปรากฏอยู่บนหน้าหนังสือพิมพ์บ่อยๆ
ทว่าชายหนุ่มหล่อเหลาที่อุ้มทายาทเศรษฐีออกมานั้นคือใครกันนะ ผู้คนที่นี่ล้วนไม่มีใครคุ้นหน้าเขาเลย
ฟลินพาอนิลาเดินมาที่รถม้าแล้วพาเธอขึ้นไป อนิลาไม่ได้กรีดร้องหรือว่าโวยวาย ไม่ใช่เพราะว่าเธอยินยอมแต่มันเป็นเพราะว่าเธอไม่อยากให้ชื่อเสียงของตัวเองมันเสื่อมเสียไปมากกว่านี้
“ท่านกำลังทำอะไรกัน ข้าหิวแถมยังไม่ได้กินมื้อเย็นเลยด้วยซ้ำ”
“เท่าที่ข้าเห็นเจ้ากินเนื้อไปสามคำและซุปอีกหนึ่งถ้วย”
อนิลาเม้มปาก
“แต่ข้ายังไม่อิ่ม”
“เช่นนั้นไปที่บ้านของข้า มีบางอย่างที่ข้าจะให้เจ้าใช้ปากสวยๆ นี่ค่อยกลืนกินมันลงไป หรือถ้าเจ้าหิวมากมายขนาดนั้น
