“นิลา..”
ฟลินยกมือขึ้นมาจับใบหน้าของอนิลาเอาไว้ ราวกับว่าเขากำลังพยายามปลอบใจเธอ
“ข้าตระหนักได้ถึงความพ่ายแพ้ของตัวเอง หากว่าข้าไม่ทำอะไรสักอย่างมันเหมือนกับว่าข้าจะไม่สามารถใช้ชีวิตแบบมีความสุขได้เลยฟลิน เพราะแบบนั้นข้าถึงไม่มีความคิดที่จะแต่งงาน..ไม่ใช่เพราะว่าข้าไม่รักแต่เพราะว่าข้ายังมีความสุขไม่ได้”
เขาลุกขึ้นมาแล้วดึงอนิลาเข้ามาในอ้อมกอด ดูเหมือนว่าในใจของเธอจะมีบาดแผลขนาดใหญ่พอสมควรเลย เธอเติบโตมาด้วยความยากลำบากแค่ไหนกันนะ ถึงได้จมอยู่กับเรื่องอดีตเช่นนี้
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรเลยนิลา ข้าบอกไปแล้วว่าจะไม่เร่งรัดเจ้าเรื่องแต่งงาน เรามาค่อยๆ สร้างฟิโลเลนโซที่เติบโตไปมากกว่าเดิมด้วยกันดีไหม ช่วยกันสร้างด้วยมือของเราทั้งสองคน”
ดวงตาคู่งามเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตาแวววาว อนิลายกยิ้มเธอมองหน้าของฟลินพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
“ขอบคุณมากนะฟลิน ข้าไม่คิดว่าท่านจะยอมรับฟังด้วยซ้ำ”
“ต่อจ
