Chapter 13
คือฉันที่ต้องเจ็บ
ความมืดโรยตัวมาห่มคลุมทั่วทุกพื้นที่ จากระเบียงชมวิวชั้นยี่สิบเจ็ด มองออกไปกลางท้องทะเลกว้างไกลเห็นแสงไฟจากเรือไดหมึกส่องประกายทาบทาท้องฟ้า ราวกับแสงเหนือบริเวณขั้วโลกที่ใครหลายคนใฝ่ฝันอยากจะไปชมด้วยตาตัวเองสักครั้ง
โต๊ะตัวเล็ก ๆ ที่วางตัวตนอยู่ตรงระเบียงชมวิว ค่ำนี้
ถูกครอบครองจากสองหนุ่มสาวที่ชวนกันมาดินเนอร์มื้อค่ำใต้แสงจันทร์ส่อง...อาหารที่สั่งไว้จานสุดท้ายถูกวางบนโต๊ะ เทียนกุหลาบส่งกลิ่นหอมละมุนส่องแสงแข่งกับดวงจันทร์บนฟากฟ้าไกล ภีมพลค่อย ๆ รินไวน์ที่หมักบ่มมายาวนานใส่แก้วใบใส ส่วนแก้วอีกใบเขารินน้ำส้มเติมลงไป ด้วยเหตุผลเพราะคู่ดินเนอร์ของเขากำลังตั้งครรภ์ หล่อนจึงต้องหลีกเลี่ยงเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์
เสียงแก้วเครื่องดื่มกระทบกันเบา ๆ ก่อนที่ทั้งสองจะ
จิบเครื่องดื่มลงคอเพื่อเริ่มมื้ออาหารอันแสนโรแมนติก...เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่แต่งงานกัน
