บทที่ 9/2
หลงหย่งฉีมองเสื้อผ้าที่เฉินหลิงเว่ยซื้อมาให้แล้วขมวดคิ้วเข้ม มือหนาจับเนื้อผ้าที่แม้ไม่แข็งมากนักแต่ก็ไม่ใช่ผ้าเนื้อดี เขาเป็นบุรุษที่เกิดในราชวงศ์แม้แต่ชุดที่ใช้ใส่ออกรบก็ยังเป็นผ้าไหมทอมือสั่งตัดอย่างดี เสื้อผ้าที่นางซื้อให้เทียบกับคนงานในวังของเขาแล้วยังเรียกว่าย่ำแย่กว่าอยู่ถึงสามส่วน เฉินหลิงเว่ยมองแววตาราบเรียบของอีกฝ่ายแล้วก็คาดเดาได้ว่าเขาคงไม่ชื่นชอบชุดพวกนี้นัก เช่นนั้นพรุ่งนี้นางค่อยซื้อให้เขาใหม่ก็แล้วกัน เพิ่มเงินอีกสักสองสามตำลึงเงินน่าจะได้ผ้าเนื้อดีกว่านี้
“ท่านพี่ ท่านไม่ชอบชุดพวกนี้หรือ เช่นนั้นก็ยกให้อู่ซ่งแล้วกัน”
ยกให้อู่ซ่ง แววตาของหลงหย่งฉีพลันมีประกายขุ่นเคืองขึ้นมาในทันที เสื้อผ้าพวกนี้นางตั้งใจซื้อให้เขา เจ้าคนแซ่ฉินถือดีอย่างไรมาคิดช่วงชิง มือหนาหยิบชุดบนโต๊ะทั้งหมดรวบมากองบนตักของตนในทันทีที่เห็นว่าเฉินหลิงเว่ยกำลังจะเอาพวกมันไปจริงๆ
“เจ้าออกไปก
