บทที่ 8/4
ไป๋มู่หลันมองสหายที่นั่งมาในรถม้าด้วยแล้วขมวดคิ้วเล็ก -ขณะที่เฉินหลิงเว่ยทำเพียงหยิบใบรายการสั่งของที่นางจดเอาไว้เมื่อคืนส่งให้สหาย ไป๋มู่หลันถอนหายใจยาวรับมาด้วยความเบื่อหน่าย
“เว่ยเอ๋อร์ เจ้านี่มันช่างน่าโมโหนัก เฮ้ย!”
ไป๋มู่หลันมองค้อนสหายด้วยความระอาใจ สามีของเฉินหลิงเว่ยพึ่งกลับมาจากสงคราม อีกทั้งเท่าที่นางเห็นเหมือนเขาจะบาดเจ็บที่ขาทั้งสองข้าง ทว่าสหายของนางก็ยังยืนยันจะออกจากบ้านมาพร้อมนาง เพียงแต่ยามเห็นสหายส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ก็อับจนถ้อยคำจะตำหนิ เมื่อไร้ถ้อยคำที่จะสรรหามาตำหนิสหาย ไป๋มู่หลันก็เลือกที่จะเปิดอ่านรายการสั่งของที่อีกฝ่ายต้องการสั่งซื้อมาอ่านแทน เพียงแต่หลังอ่านจบคิ้วเล็กก็ขมวดเข้าหากันแน่น ไยจึงมากมายเพียงนี้กัน เฉินหลิงเว่ยยิ้มอ่อนโยนในแววตามีความเจ้าเล่ห์เด่นชัด
“เว่ยเอ๋อร์ของมากมายเพียงนี้เจ้ามีเงินจ่ายใช่หรือไม่”
“ครั้งนี้คงต้องรบกวนคุณหนูไป๋ช่วย
