หลินซูซานชีวิตนี้เพื่อสองแฝด

ตอนที่ 4

หลินซูซานเดินออกจากร้านค้าของครอบครัวกับสาวใช้มุ่งหน้าไปที่เหลาอาหารตั้งอยู่ไม่ไกลกันมากเพราะว่าแถวนี้คือแหล่งการค้าของเมืองหลวงนั้นเอง ผู้คนจึงคึกคักเดินหาซื้อของกันมากมายตามแหล่งการค้าเดินมาไม่ถึงเค่อก็มาถึงหน้าเหลาอาหารที่นางมากินประจำ ลูกค้าก็เดินเข้าเหลาเรื่อยๆหลินซูซานเดินเข้าไปก็เจอกับคุนหนูเจียงอวี่หร่านที่มากับเพื่อนคุณหนูทั้งหลาย นางจำหน้าได้ทุกคนที่พากันด่าว่านางไร้ยางอายวางยาคู่หมั้นของตัวเองที่โรงเตี๊ยมเมื่อคืนวันก่อน

ด้านแม่ทัพหลินซูเฉินนั้นได้ออกเดินทางจากจวนมาที่จวนของแม่ทัพจางอี้เทียนคู่หมั้นของน้องสาวของตัวเองแต่คลาดกันกับแม่ทัพจางอี้เทียนที่ต้องรีบออกไปทำภาระกิจที่ฮ้องเต้สั่งการด่วนเป็นความลับได้ออกเดินทางไปแล้วมีเพียงพ่อบ้านที่ดูแลจวน

แม่ทัพหลินจึงฝากจดหมายหมั้นหมายคืนท่านแม่ทัพจางอี้เทียนถ้าเขากลับมาถึงเมืองหลวงอีกครั้ง จากนั้นจึงเดินทางไปที่หอส่งข่าวที่ให้ช่วยสืบหาคนวางยาน้องสาวและคนที่ออกมาใส่ร้ายน้องสาวจนดังไปทั้งเมืองหลวงในตอนนี้ และแม่ทัพหลินซูเฉินส่งจดหมายไปหาคนของตัวเองที่เมืองชายแดนใต้ให้ไปซ่อมแซ่มบ้านของมารดาและขุดบ่อน้ำตามที่น้องสาวบอกให้ทำอะไรบ้างแม่ทัพก็จัดการเสร็จจึงเดินทางกลับไปที่จวนก็ยามเว่ยแล้ว

ส่วนหลินซูซานวันนี้นางนอนพักทั้งวันเพราะพรุ่งนี้นางจะไปตรวจบัญชีในร้านค้าของครอบครัวและหางานให้กับคนในจวนที่ไม่ได้เดินทางลงใต้ไปกับนาง

โรสรินฝันถึงบ้านที่อยู่ภพเดิมของตัวเองที่ริมชายหาดที่พ่อแม่ทิ้งเอาไว้ให้บนเกาะ ต้องนั่งเรือออกไปครึ่งชั่วโมงกิจการของครอบครัวคือรีสอทร์เกือบห้าสิบหลังที่ต้อนรับนักท่องเที่ยวทุกวัน ทำเงินให้กับตัวของโรสรินไม่น้อยและมีเพื่อนรักที่คอยช่วยบริหาร ตั้งแต่ที่เรียนจบออกมาจากมหาลัยส่วนตัวเธอกับเลือกทำอาชีพตำรวจจึงกลายเป็นสายลับสาวที่เก่งกาจแต่ก็ตายเพราะหน้าที่อีกนั้นแหละ

บ้านอีกหลังที่แยกออกมาจากรีสอทร์ทรงไทยน่ารักตะมุตะมิที่บิดามารดาสร้างเอาไว้ให้ลูกสาวสุดที่รักและสมบัติก็คือเกาะและรีสอทร์แห่งนี้ของนางนั้นเอง ตอนนี้เหมือนว่านางเดินเข้าออกในบ้านของตัวเอง ของทุกอย่างยังมีครบข้าวสารอาหารแห้งของสดมีหมดเพราะเพื่อนรักจะสั่งมาจากชายฝั่งมาเดือนละสองครั้งสำหรับใช้ในบ้านพักตากอากาศ เรือนางก็มีหลายลำทั้งออกหาปลาเองทั้งเอาไว้สำหรับพานักท่องเที่ยวล่องเรือชมประการังและตกปลากลางทะเล โรสรินกับเพื่อนดูแลกิจการมาได้เป็นสิบๆ ปีตั้งแต่ที่พ่อแม่เสียชีวิตเครื่องบินตกที่ทั้งสองไปเที่ยวเมืองนอกกัน

สายไหมคือเพื่อนรักที่กำพร้าเติบโตมาจากสถานสงเคราะห์ มีแค่โรสรินที่รักและคอยช่วยเหลือเธอมาโดยตลอดทั้งสองคนรักกันมากและโรสรินก็ให้เพื่อนรักดูแลกิจการร่วมกันกับเธอมาตั้งแต่เรียนจบมาด้วยกัน เพื่อนรักไม่เคยทำให้เธอผิดหวังเลยนางเก่งมากทำกำไรให้กับโรสรินในแต่ละปีมากมาย จนโรสรินยกหุ้นให้เพื่อนรักด้วยเพราะเธอไม่มีสมบัติติดตัวมาเลยและยังทำพินัยกรรมเอาไว้ให้เพื่อนอีก ถ้าหากเธอเป็นอะไรไปเพราะงานที่ทำของเธอเสี่ยงกับชีวิตทุกย่างก้าวเดินจึงยกให้สายไหมดูแลกิจการต่อจากตัวเองและแบ่งเงินออกเป็นสามส่วน กองกลางดูแลกิจการ ทำบุญกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าช่วยเหลือสังคมและฝากเข้าบัญชีส่วนของตัวโรสรินเอง

และเธอก็เห็นเพื่อนรักร้องให้จัดงานศพให้เธออย่างสมเกียรติ์ ทำตามที่เปิดพินัยกรรมตามที่โรสรินสั่งเอาไว้ทุกอย่าง

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราตายจนมาสวมร่างของสาวน้อยในโลกคู่ขนานแห่งนี้โรสรินในร่างของหลินซูซานเดินเข้าบ้านสำรวจดูของทุกอย่างในบ้าน แล้วเธอก็บังเอิญเจอจดหมายที่ติดไว้กับตู้เย็นในจดหมายเขียนไว้ว่า

"เพราะตอนยังมีชีวิตในภพเดิมเจ้าทำความดีมามากมายข้าจึงขอมอบเกาะแห่งนี้ให้เจ้าและพาคนอื่นเขามาได้ด้วยแต่ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างจะอยู่คงเดิมเจ้าใช้ได้ทุกอย่างอาหารจะไม่มีวันหมดเจ้าใช้ได้เรื่อยๆ ขอให้โชคดี"

โอ๊ะ!!!!แม่เจ้าอเมซิ่งมากแม่จ๋าขอบคุณนะคะที่ให้ของที่หนูมีในภพนี้ตามหนูมาด้วย ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะรอดตายแล้ว

หลังเข้าไปอาบน้ำอุ่นกินอาหารในครัวของตัวเองจนอิ่มแปล้ นางก็ออกจากในห้องข้างนอกก็มืดค่ำแล้วนางจึงเดินไปที่เรือนใหญ่หาพี่ชายใหญ่ของตัวเองเพื่อถามไถ่เรื่องที่ให้พี่ชายไปทำแทนนาง

"ซานเอ๋อร์วันนี้พี่ใหญ่ไปที่จวนของแม่ทัพจางอี้เทียนแต่คลาดกันจึงฝากใบถอนหมั้นจากบิดาให้พ่อบ้านเอาไว้ให้ท่านแม่ทัพจางอี้เทียนแล้ว ทั้งสั่งความความไว้ว่าไม่ต้องให้ท่านแม่ทัพมาคุยเผาใบถอนหมั้นทิ้งไปได้เลยและพี่ก็ส่งจดหมายไปหาคนของเราที่หมู่บ้านเก่าของท่านแม่ให้ซ่อมแซมบ้านของท่านแม่และส่งกระดาษที่น้องเขียนให้ส่งไปเรียบร้อยแล้ว พี่ไปที่หอขายข่าวจ้างคนสืบเรื่องวางยาปล่อยข่าวให้น้องสาวของพี่เสื่อมเสียรอให้พวกเขาสืบอีกไม่นานคงจะได้คำตอบแล้วละ" สองพี่น้องนั่งคุยกันจนดึกหลังจากจบมื้อค่ำนางก็บอกพี่ชายว่านางจะเข้าไปที่ร้านค้าของมารดาในวันพรุ่งนี้ ส่วนพี่ชายต้องเข้าวังเพราะต้องเข้าประชุมทุกวันในตอนเช้าจนกว่าจะกลับเมืองชายแดนใต้ในอีกสามเดือน แต่ท่านแม่ทัพจะออกเดินทางก่อนสองเดือนเพื่ออยู่เป็นเพื่อนน้องสาวที่บ้านของมารดาหนึ่งเดือน และช่วยน้องสาวทำในสิ่งที่นางบอกว่าจะให้คนของตัวเองออกหาปลามาแปรรูปส่งไปขายทุกเมืองเลย สองพี่น้องคุยกันด้วยความสนุกนาน นานแค่ไหนแล้วที่ร่างเดิมมัวแต่วิ่งตามหาความรักจากคนอื่นทั้งที่พี่ชายและคนของนางที่รักอยู่เคียงข้างนางไม่ว่านางจะร้ายกาจแค่ไหนก็ตาม ช่างเสียดายชีวิตที่สดใสของเจ้ายิ่งนักถ้าเจ้าอยู่ที่ภพเก่าของข้าก็ยังเป็นเด็กมอปลายและเตรียมเข้าสอบมหาลัยคนที่นี้พอปักปิ่นก็วิ่งหาสามีมีลูกกันตั้งแต่เด็กแล้วยังไม่เห็นโลกภายนอกที่สวยงามให้ออกค้นหาเลย

โรสรินนอนคิดหลังจากกลับมาจากเรือนใหญ่ อาบน้ำเข้านอนนางก็เข้ามิตินอนในบ้านของตัวเองเลยมีแอร์ด้วยสบายมากแถมตื่นมาก็มีเสียงคลื่นลมฟัง ที่เกาะอากาศดีสุดๆ ไปเลยนางคิดก่อนที่จะหลับไป

หลังจากจบมื้อเช้าที่จวนกับพี่ชายหลินซูซานก็ขึ้นรถม้าออกจากจวนไปที่ตลาดใหญ่ของเมืองหลวงที่มีร้านค้าของครอบครัวของนางที่บิดามารดาทิ้งเอาไว้ให้นางกับพี่ชาย ร้านค้าร้ายใหญ่ขายข้าวสารอาหารแห้งเครื่องปรุงรสทุกอย่างที่หลงจู๊คนเก่าแก่ดูแลให้มาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่

เพราะบิดามารดาของนางช่วยครอบครัวของหลงจู๊เอาไว้ จึงให้มาช่วยดูแลร้านค้าแทนที่ไว้ให้กับบุตรทั้งสองคน และดูแลเวลาที่พวกท่านไม่อยู่ออกไปค้าขายต่างเมืองจนร่ำรวยมีร้านค้าอยู่หลายเมืองลงไปทางใต้ก็มีคนของบิดามารดาคอยดูแล บิดามารดาซูซานเสียเพราะพวกท่านหนีโจรป่าจนรถม้าตกเขาไปได้หลายปีแล้ว

หลินซูซานเดินสำรวจหน้าร้านก็มีคนเข้าซื้อหาเรื่อยๆ หลงจู๊ถือว่ามีฝีมือดีหาของมาขายมากเหมือนกันและสั่งจากที่บิดากับมารดารับสินค้ามายาวนานค้าขายด้วยความซื่อสัตย์

"คุณหนูหลินเชิญเข้ามาข้างในเลยขอรับ" หลงจู๊ออกมาต้อนรับด้วยตัวเองและพานางไปที่ห้องทำงาน ภรรยาของหลงจู๊นำน้ำชากับขนมมาต้อนรับ นำเอาบัญชีมาเอาไว้ให้นางตรวจ นางขอบคุณหลงจู๊กับภรรยาและนั่งตรวจบัญชีจนถึงเวลาจะกินมื้อเที่ยง วันนี้ไปกินที่เหลาอาหารดีกว่านางคิดก่อนจะเดินออกจากร้านค้าไปกับสาวใช้ข้างกาย

"อ้อนึกว่าใครคุณหนูหลินซูซานผู้ฉ่าวโฉ่วที่วางยาคู่หมั้นของตัวเองจนดังไปทั่วเมืองหลวงเมื่อสองวันก่อนนี้เอง" เพื่อนของคุณหนูเจียงอวี่หร่านพูดขึ้นเสียงดังเพราะอยากให้ผู้คนได้ยินเรื่องราวของหลินซูซาน

"ถ้าเป็นข้าคงไม่กล้าออกจากจวนเพราะอับอายที่ทำให้ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลเสียหายเดินไปไหนมาไหนคงแทบจะเอาผ้าคลุมหัวเดินพวกเจ้าว่าจริงไหม" จากนั้นสี่ห้าสาวก็หัวเราะคิกคักเยาะเย้ยด้วยความชอบใจที่ได้เหยียบย้ำคนให้จ่มดิม

ถ้าเป็นหลินซูซานคนก่อนอาจจะไม่กล้าออกจากจวนแต่จิตวิญญาณของโรสรินไหนเลยจะกลัวแม่ดอกบัวขาวทั้งหลายที่ยืนอยู่ตรงหน้านางกันละ กระดูกมันคนละเบอร์กันสาวน้อยนี้ใครจ๊ะผู้กองโรสรินผู้ถูกฝึกมาอย่างหนักมาทุกรูปแบบกินกลางดินนอนกลางทรายมาไม่รู้ตั้งเท่าไรมาหาเรื่องแม่จะฟาดให้อายไปเลย

"อ้อนึกว่าใครที่แท้ก็พวกที่จ้องอยากกินของเหลือจากข้านี้เอง จัดการกันให้ดีละว่าใครจะได้คนแรกได้เข้าจวนของแม่ทัพจางอี้เทียนถึงขั้นลงทุนร่วมแรงร่วมใจกันวางแผนเอาไว้เป็นอย่างดี แต่ก็ได้ผลเสียด้วยสิแต่ก็อย่างว่าละนะพอดีข้าได้ลองแล้วรสชาติจืดชืดไปหน่อยข้าจึงไม่ต้องการกินอีกต่อไป เชิญพวกเจ้าจัดการกันให้ดีๆละใครจะเป็นฮูหยินเอก ฮูหยินรองหรืออนุเรียงกันให้มันดีๆนะเดี๋ยวกว่าจะวนลูบมาถึงคราวของตนเองแม่ทัพจะไม่มีแรงเสียก่อน" หลินซูซานฟาดกับเบาๆ

ห้าสาวมองหน้ากันเลิ่กลักที่หลินซูซานตอกหน้าให้ตรงๆหรือนางจะรู้เรื่องที่พวกนางทำร่วมกันอีกทั้งช่วยกันปล่อยข่าวให้หลินซูซานเสียหายจนท่านแม่ทัพไม่แต่งนางเข้าจวนถึงแม้ว่าจะได้นางก่อนแต่งแล้วก็ตาม

"เจ้าว่าใครวางแผนคนทั้งเมืองเขาต่างก็รู้กันทั้งนั้นละว่าเจ้าชอบตามท่านแม่ทัพจางอี้เทียนทั้งที่ผู้ชายเค้าไม่ได้รัก" คุณหนูเจียงอวี่หร่านเถียงหลินซูซาน

"อ้อหรือข้าพึ่งจะรู้ว่าเจ้าช่างใส่ใจเรื่องของข้ากับอดีตคู่หมั้นของข้าเหลือเกิน แต่พวกเจ้าๆๆๆรู้บ้างไหมว่าโดนเพื่อนรักหลอกใช้ให้ร่วมมือทำเรื่องให้ร้ายคนอื่น อย่าให้เรื่องมันแตกละเพราะว่าทั้งกลุ่มนี้ต่างก็มีใจให้กับอดีตคู่หมั้นของข้ากันทุกคนเลยนี้เอ๊ะหลุดปากพูดเสียได้ แต่ว่าน๊าพอได้ข่าวว่าแม่ทัพจางกลับมาที่เมืองหลวงคราใดก็จะเจอพวกเจ้าไปเสนอหน้าก่อนข้าที่เป็นคู่หมั้นทุกครั้งนี้ ก็อย่างว่าละนะเพราะพี่ชายของคุณหนูเจียงเป็นถึงรองแม่ทัพถึงได้คอยส่งข่าวให้น้องสาวสุดที่รักไปเสนอหน้าก่อนข้าที่เป็นคู่หมั้นแทบจะทุกครั้ง ทำให้ข้าโวยวายทำร้ายเจ้าและทำตัวอ่อนแอเหมือนว่าข้านั้นรังแกเจ้าตลอดเวลา เอาเป็นว่าตอนนี้สมใจเจ้าทุกอย่างแล้วแบ่งกันให้ลงตัวละว่าใครจะเป็นใหญ่อย่าพึ่งแตกคอกก่อนเสียก่อนละ" นางวางระเบิดให้แม่สาวน้อยทั้งห้าคนแตกคอกันเอง

"ไปกันเถอะพี่ลี่ม่านเถียนอย่าเสียเวลากับพวกดอกบัวขาวน่ารำคาญเสียเวลากินข้าวของข้ายิ่งนัก"

พูดจบแล้วนางจึงจะเดินขึ้นไปห้องส่วนตัวของนางที่ให้คนมาจองเอาไว้และสั่งอาหารเอาไว้ให้นางแล้วเรียบร้อยเช่นเดียวกัน

เสียงที่นางพูดก็ไม่เบาอยากให้นางอับอายมาดูว่าใครจะอับอายกว่ากันพวกหน้าบาง

"อ้อข้าจะบอกอีกอย่างนะข้าไม่ชอบกัดคนลับหลังคนอย่างข้ากล้าทำกล้ารับไม่ลอบกัดใครก่อน ข้าเคยรักคู่หมั้นเมื่อก่อนนั้นคือเรื่องจริงและที่ข้าร้ายเพราะมันมีพวกหน้าด้านที่คอยไปเสนอหน้าไปยุ่งหยามก่อนข้าผู้ที่เป็นคู่หมั้นยังไงละคงไม่ต้องเอ่ยชื่อกระมังว่าใครพวกเจ้า แล้วก็เจ้าก็กำลังตกเป็นเครื่องมือของเพื่อนรักอย่าหักหลังกันเสียละหึ"

หลินซูซานชี้หน้าแต่ละคนเน้นเสียงคำว่าพวกเจ้าให้แต่ละคน พลางหัวเราะเบาๆเพราะนางเห็นหน้าแม่นางน้อยทั้งหลายทำหน้ากินเลือดกินเนื้อตามหลังนาง

จากที่คิดจะทำให้หลินซูซานอับอายกลายเป็นว่าพวกนางยังโดนคนทั้งเหลามองมาที่พวกนางเพราะคำพูดของคุณหนูหลินซูซาน จากนั้นห้าสาวก็รีบเดินออกจากเหลาไปด้วยความอับอาย

ส่วนหลินซูซานก็ไม่สนใจใครเพราะว่าคนทั้งหลายไม่ได้หาข้าวให้นางกินหาตำลึงให้นางใช้ นอกจากใช้ปากเน่าๆพูดจาให้คนที่ตัวเองเกลียดตกต่ำและพากันเหยียบย้ำซ้ำเติมคนที่อ่อนแอเป็นความพอใจของพวกเขา ใช่อยู่ที่เมื่อก่อนหลินซูซานตามหึงหวงแม่ทัพจางเพราะนางก็รักของนางเพราะว่าชายหนุ่มเป็นคู่หมั้นของนางและนางไม่ได้ตามคนรักของใครเสียหน่อย ที่นางโวยวายก็เพราะว่านางไปเจอคุณหนูเจียงอวี่หร่านทุกที่ที่แม่ทัพจางอี้เทียนอยู่ทั้งยังมีใกล้ชิดกัน จึงทำให้นางต่อว่าคู่หมั้นเพราะหึงหวงคู่หมั้นของตัวเองจนชายหนุ่มรำคาญที่นางตามหาเรื่องคุณหนูเจียงอวี่หร่านที่ชายหนุ่มมีใจให้นั้นเอง

"น้องสาวของเจ้าก็ร้ายไม่เบานะท่านแม่ทัพหลิน" องค์รัชทายาทที่ยืนชมเรื่องราวก่อนหน้าอยู่ข้างบนกับแม่ทัพหลินซูเฉินที่กำลังจะเข้าห้องส่วนคุยเรื่องงานแต่เผอิญมองลงมาเห็นนางฟาดห้าสาวจนรีบออกเหลาไปเพราะอับอาย

"พะย่ะค่ะเมื่อก่อนนางรักแม่ทัพจางอี้เทียนมากจนตามราวีคนที่เข้าใกล้คู่หมั้นของนางทุกคนจนเกิดเรื่องขึ้นจนเป็นข่าวดังไปทั่งเมืองหลวงในตอนนี้ แต่เมื่อวานนางให้กระหม่อมนำใบสัญญาหมั้นไปคืนให้แม่ทัพจางอี้เทียนที่จวนเพื่อถอนหมั้นให้มันจบพะย่ะค่ะ" แม่ทัพหลินซูเฉินตอบองค์รัชทายาทที่พ่วงด้วยเพื่อนสนิท

"งานนี้แม่ทัพจางก็เจอศึกหนักแล้วละหึข้าอยากเห็นหน้าแม่ทัพจางตอนที่โดนคู่หมั้นประกาศถอนหมั้นจริงๆจากคนที่บอกรักแทบตายแทนบอกถอนหมั้นต่อหน้าคนมากมายคงจะน่าขันยิ่งนัก"

จากนั้นสองหนุ่มก็ไม่พูดต่อพากันเข้าไปในห้องส่วนตัวกินข้าวคุยงานกันเรื่องปัญหาการค้าทางชายแดนใต้จนค่ำจึงแยกย้ายกันกลับจวน

แต่ก่อนกลับองค์รัชทายาทบอกว่าตัวเองจะต้องไปทำภารกิจสำคัญกับแม่ทัพจางอี้เทียนจะตามไปคืนนี้เพราะสำคัญมาก แม่ทัพหลินพยักหน้าเข้าใจโดยที่ไม่ถามต่อเพราะมันคือความลับของฮ้องเต้

ส่วนแม่ทัพจางอี้เทียนที่เร่งเดินทางไปทำภาระกิจลับก็ไม่ได้รับรู้เรื่องที่ตอนนี้ใบถอนหมั้นไปรอที่จวนของตัวเองแล้วรอแค่เจ้าของกลับไปอ่านและทำลายทิ้งเพียงเท่านั้น