เดือนต่อมาภายในจวนล้วนประดับด้วยผ้าสีแดง อาฉีรู้ว่าท่านพี่จะรับอนุภรรยาเข้ามาในจวน ความจริงนางเองก็ชาชินกับการที่เขามีสตรีมากหน้าหลายตาวนเวียนอยู่ข้างกาย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มีการจัดงานเช่นนี้
"คุณหนูของบ่าวมิต้องลำบากใจนะเจ้าคะ แค่อนุผู้หนึ่งอย่างไรเสียก็มิอาจเทียบกับตำแหน่งของคุณหนูได้ เพียงแต่ว่างานของคุณหนูต้องรอเวลาที่เหมาะสม"
อาฉีพยักหน้า กระนั้นในใจพลันรู้สึกไม่ชอบใจยิ่งนัก นับวันความรู้สึกที่มีต่ออ้ายเจิงยิ่งรุนแรงขึ้น นางเองก็เติบโตขึ้นตามกาลเวลาเริ่มเข้าใจตัวเองมากขึ้น
แต่นางจะทำสิ่งใดได้ นี่คือสมรสพระราชทานไม่มีผู้ใดที่สามารถขัดได้ แม้จะไม่พอใจเพียงใดแล้วอย่างไร นางห้ามผู้ใดได้หรือ หากดันทุรังดันแต่จะกลายเป็นหาเรื่องใส่ตัว
ในยามนี้นางคิดเพียงว่า ขอเพียงพี่ชายรักษาสัญญากับนาง ทะนุถนอมนางดุจคำมั่นอาฉีก็พอใจแล้ว แท้ที่จริงแล้วอาฉีมิรู้ว่าความรู้สึกเฉกเช่นหนุ่มสาวนี้ในเบื้องหน้
