คืนนี้ช่างยาวนานและงดงามนัก การได้ร่วมบรรเลงเพลงร่วมกับสาวงามรวมทั้งมีสุรารสเลิศทำให้คนทั้งหมดผ่อนคลายยิ่งนัก
กระทั่งตกดึกหลังบรรเลงเพลงจบ ท่านเจ้ากรมจึงเอ่ยว่า
"ท่านเสนาราชเลขาอ้าย บุตรสาวของข้าน้อยมีฝีมือการทำขนมอร่อยยิ่งนัก ข้าน้อยเห็นว่าองค์หญิงน้อยชอบทานขนมยิ่งจึงคิดถึงนาง เด็กน้อยมักชอบของอร่อยข้าน้อยหวังว่าท่านเสนาราชเลขาจะไม่รังเกียจขนมของนางนะขอรับ"
เมื่อคิดถึงอาฉีอ้ายเจิงพลันดวงตาเป็นประกาย เขาพยักหน้าแล้วเอ่ยว่า
"นางชอบกินยิ่ง ขนมเปี๊ยะกุหลาบยิ่งชอบกินรบกวนแม่นางเจ้าแล้ว"
ท่านเจ้ากรมจึงให้เจ้าเย่ห์นำขนมมาให้อ้ายเจิง ในยามที่นางเข้ามาใกล้กลิ่นกายของคนงามหอมฟุ้งรอยยิ้มงดงามท่าทางบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ยิ่งทำให้อ้ายเจิงรู้สึกชื่นชอบอยู่ไม่น้อย
"ขอบคุณแม่นาง"
ในยามที่เขารับตะกร้าจากคนงามนั้นบังเอิญว่ามือสัมผัสกันเล็กน้อย มือของนางนุ่มนิ่มและเย็นประหลาดทั้งยังส่งผ่านความเย็นนั้น
