"คุณชายท่านนี้ จากที่ข้าตรวจดูแล้วท่านคงถูกสัตว์มีพิษต่อยมาจึงทำให้รู้สึกชาที่ขา ไม่ต้องห่วงประเดี๋ยวอีกไม่เกินสองชั่วยาม พิษนี้จะค่อย ๆ ทุเลาไปเอง"
อ้ายเจิงเอ่ยถึงชื่อสัตว์มีพิษชนิดหนึ่งที่เขาแต่งเรื่องขึ้นมา ด้วยเขาเป็นถึงบุตรชายผู้เก่งกาจของหมอเทวดาฝีมือการแพทย์นับว่าเป็นรองเพียงแต่บิดาของเขาทุกคนจึงเชื่ออ้ายเจิงเสียสนิท
บุรุษผู้นั้นยังไม่ทันอ้าปากพูดสักคำ อ้ายเจิงก็สั่งการเด็ดขาดร่างเขาจึงถูกหามออกไปทันใด
อ้ายเจิงถอนหายใจออกมาคิดในใจอย่างกระหยิ่ม
อาฉีพี่ชายปกป้องเจ้าจากบุตรชายของคนชั่วได้หนึ่งคนแล้ว เจ้าติดหนี้บุญคุณของข้า
อาฉียิ่งรู้สึกโกรธเขา นางมองเขาคล้ายจะกินเลือดกินเนื้อ อ้ายเจิงยิ้มให้นางทั้งยังจับสังเกตได้ว่านางกำลังโกรธเขามาก
อาฉีไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน นางไม่เคยแสดงอารมณ์โกรธกรุ่นเช่นนี้ ดวงตาของนางที่มองเขานั้นที่ผ่านมาล้วนเต็มไปด้วยจิตสังหารและเย็นชายิ่งนัก
ทว่าถึงนา
