แม้ว่าอาฉีจะมีวรยุทธ์ทว่าในยามนี้กำลังภายในของนางยังไม่กลับมาเป็นปกตินางจึงอ่อนแรงยิ่งเมื่อเทียบกับแรงของบุรุษตัวโตที่มีแรงมหาศาลอย่างอ้ายเจิง
เขาคล้ายจะดูดปากดูดวิญญาณของอาฉีเข้าไปด้วย จุมพิตอันร้อนแรงและจาบจ้วงนี้ทำให้อาฉีมีโทสะจนแทบจะฆ่าเขา นางอึกอักและพยายามต่อสู้แต่สุดท้ายกลับถูกเขาขยับพลิกกายให้นางอยู่เบื้องล่างและกดร่างของนางไว้ใต้ร่างของเขา
อาฉีในยามนี้รู้แล้วว่าตนเองที่แท้ถูกหลอกเสียแล้ว เขามิใช่ฟื้นขึ้นมานานแล้วหรือถึงได้มีแรงมหาศาลเช่นนี้
"ปล่อยข้าหากไม่อยากตาย"
อาฉีเค้นเสียงเย็นออกมาเมื่อถูกเขาซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอทั้งใช้ลิ้นสัมผัสกายของนางอย่างบ้าคลั่ง กลิ่นของนางไม่ได้ต่างจากกลิ่นของอ้ายเจิงเลยสักนิดเนื่องจากตัวนางเองยังต้องแช่น้ำยาของท่านพ่อเพื่อขับพิษในทุกวันเช่นกัน
น้ำเสียงของอ้ายเจิงกลับแหบพร่าไม่เหมือนผู้ที่เพิ่งฟื้นจากการป่วยไข้เลยสักนิด
"ไม่ปล่อย ข้าจะปล่อยคนงามไปไ
