มณีนฤนาท

บทที่ 11 วังนคราจันทรา

ฟ้ามณีอาบน้ำเตรียมตัวจะเข้านอน เธอเดินออกมามองหาองค์นครา แต่ก็ไม่เจอ

"พี่ไปไหนนะ" ฟ้ามณีพึมพำออกมา

"พี่อยู่นี่" องค์นคราปรากฎกายขึ้นมาเบื้องหน้าของฟ้ามณี

"ตกใจหมดเลย ไปไหนมาคะ" ฟ้ามณีถามออกมาอย่างตกใจ

"ไม่ได้ไปไหน พี่กลัวน้องอึดอัด เลยไม่ปรากฎกาย เพิ่งรู้ว่าน้องก็คิดถึงพี่เหมือนกัน"องค์นคราหยอกล้อฟ้ามณี

"พวกกระผมก็อยู่นะขอรับ"มนตรา ปรากฎกายตามมา

"กระผมก็อยู่ขอรับ"นิลภัทร ปรากฎตาม

"โอ้โห้ แต่ละองค์"ฟ้ามณีพูดแล้วหัวเหราะ

"ก็พี่บอกแล้ว ปรากฎตัวกันหมด น้องจะอึดอัด"องค์นคราพูดออกมาพร้อมกับส่งสัญญาณให้ลูกน้องออกไป

"เมื่อก่อนคงใช่ ตอนนี้เริ่มชินแล้วแหละคะ"ฟ้ามณีกล่าวออกมา

"พี่ดีใจนะ ที่น้องไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจ หรือไม่ชอบพี่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว"องค์นครากล่าวออกมา

"แหะแหะ เมื่อก่อนที่แสดงออก มันชัดขนาดนั้นเลยเหรอคะ"ฟ้ามณีถามองค์นครา

"ถ้าเป็นภาษามนุษย์ ก็คงต้องตอบว่า มาก"องค์นคราตอบกลับแล้วหัวเราะ

"โอ้ย พี่ก็ เขินเลย 5555 " ฟ้ามณีถึงกับหัวเราะลั่น

"พรุ้งนี้ไม่มีเรียน ใช่มั้ย"องค์นคราถาม ฟ้ามณีอย่างผู้ที่รู้คำตอบอยู่แล้ว

"ค่ะ ไม่มี"ฟ้ามณีตอบรับองค์นครา

"งั้นน้องก็จะได้พักผ่อนเต็มที่ เพราะร่างกายของน้องเพลียมาหลานวันติดกันแล้ว"องค์นคราบอกกับฟ้ามณีอย่างเป็นห่วง

"พี่ก็ไม่ได้พักเลย กี่หมื่นกี่แสนปีแล้ว เหนื่อยมากมั้ยคะ "ฟ้ามณีถามพี่อย่างที่เธอเองนั้นรู้สึก

องค์นครามองหน้าฟ้ามณีดวงรอยยิ้มแต่แววตาสั่นไหวเล็กน้อย

"พี่เหนื่อยได้ ไม่เป็นไรเลย มันคือหน้าที่ ขอเพียงน้องเข้าใจ เหนื่อยแค่ไหนพี่นั้นยินดี"องค์นคราตอบฟ้ามณีแล้วยกมือลูบหัวของเธอเบาๆ

ฟ้ามณี หลับตาลงรับสัมผัสของพี่อย่างสุขใจ ก่อนจะลืมตาขึ้นมองพี่ด้วยรอยยิ้ม

"น้องนอนเถอะ มาพี่อาสาเป็นหมอนให้น้องหนุนในคืนนี้"องค์นคราว่าแล้วเดินไปนั่งบนเตียงรอให้ฟ้ามณีมาหนุนตักนอน

ฟ้ามณี เดินมานั่งที่เตียงแล้วเอนตัวลงหนุนนอนตักขององค์นครา

และในระหว่างที่เธอเข้าสู่ห้วงนิทรา จิตของเธอก็เข้าไปสู่เหตุการในอดีตอีกครั้งผ่านความฝัน

ความฝัน

พระนางมันทกา และ องค์นครา เสด็จออกมาด้านนอกหลังจากลาบิดาของพระนางมันทกาเสร็จ

มนตรา นิลภัทร และอินทุมาลา ก็ทราบได้ในทันที ว่าพระนางผู้นี้คือภรรยาที่เจ้านายแต่งตั้งและสมรสแล้ว ด้วยชุดพระวรกายที่เปลี่ยนไป

"นับแต่นี้ พระนางมันทกา คือพระนางแห่งวังนคราจันทรา มีสิทธิและศักดิ์เสมอเราทุกประการ"องค์นคราแจ้งแก่บริวารทั้งสาม

มนตรา นิลภัทร และอินทุมาลา ต่างแสดงความเคารพสูงสุดด้วยการหมอบกราบ พระนางแห่งองค์นคราคู่วังนคราจันทรา

"นับแต่กาลบัดนี้สืบไป เราแต่งตั้งให้นิลภัทรและมนตรา เป็นองครักษ์คู่พระทัยของน้อง พวกเจ้าทั้งสองจงดูแลอารักษ์ขาพระนางมันทกาเป็นอย่างดี ดั่งเช่นดูแลเราด้วยเถิด"องค์นครา ออกคำสั่งแก่ลูกน้องทั้งสอง

"รับคำสั่งพระเจ้าข้า"นิลภัทรและมนตรา รับคำสั่งของผู้เป็นนาย และเคารพนพไหว้พระนางมันทกาอย่างสมพระเกียรติ

"ท่านพี่จักพาน้องไปที่แห่งใดเจ้าคะ"พระนางมันทกา เอ่ยถามองค์นครา

"พี่จักพาเจ้ากลับวังนคราจันทรา"องค์นครา ตอบศรีภรรยาเพียงเท่านั้น แล้วเพียงชั่วพริบตา พระองค์ก็พาพระนางมันทกามาปรากฎ

ณ วังนคราจันทรา พระนางมันทกา มอง ณ ที่แห่งนี้อย่างแปลกตา ที่นี่งดงามแสงสว่างเรื่องรอง เต็มไปหมด ความสว่างที่เกิดขึ้นจากแสงเพชรประดับประดาทั่วไปทั้งวัง เมื่อเสด็จมาถึงองค์นคราพาพระนางมันทกามาประทับยังสถานที่ออกราชการ และให้มนตราไปเชิญบริวารให้มาเข้าเฝ้าอย่างพร้อมเพรียง ณ ที่แห่งนี้

เมื่อทุกคนมาอย่างพร้อมเพรียงกันแล้ว ทุกคนต่างให้ความสนใจแก่พระนางที่ประทับคู่บัลลังก์ขององค์นคราเป็นอย่างมาก

"เรามีข่าวจักแจ้งแก่ทุกท่าน นี่คือพระนางมันทกา พระนางคู่บัลลังก์แห่งวังนคราจันทรา มีศักดิ์และสิทธิ เสมอเราทุกประการ ทุกท่านเคารพเราเช่นไร ก็ให้ความเคารพพระนางมันทกาเช่นนันด้วย"สิ้นสุดเสียงขององค์นครา

"ทรงพระสิริโฉมงดงาม" ทุกคนต่างพูดขึ้นโดยพร้อมเพรียงและให้ความเคารพ พระนางมันทกา แม่เมืองของวังนคราจันทรานับจากนี้สืบไป

"น้องกล่าวอะไรกับชาวเมืองของเราเสียหน่อยเถิด ในฐานะแม่เมืองของที่นี่"องค์นครากระซิบบอกศรีภรรยาคู่บัลลังก์แห่งวังนครา

"เราขอบคุณทุกท่านที่ให้การตอนรับเราเป็นอย่างดี เราหวังให้วังนคราจันทราแห่งนี้ อยู่อย่างเป็นสุขสืบไปตราบนานเท่านาน"พระนางมันทกา กล่าวออกมากับชาวเมืองด้วยรอยยิ้ม ชาวเมืองทุกท่านต่างปิติและยินดี ถูกใจกับแม่เมืองมากเหลือเกิน

องค์นครา พา พระนางมัทกา มายังตำหนักประทับของพระองค์และพระนางมันทกา

"เราจะประทับกันที่นี่ ขอน้องจงอยู่อย่างสุขใจ แลเป็นความร่มเย็นให้แก่บริวารของที่นี่เถิดหนาน้องพี่"องค์นคราบอกพระนางมันทกาและบรรจงจูบที่หน้าผากอย่างรักใคร่

เฮือกกกกก!!!!

ฟ้ามณีสะดุ้งตื่นลุกขึ้นกลางดึง เหงื่อของเธอท่วมตัว

"พี่อยู่ตรงนี้ น้องอย่าได้กลัว"องค์นครายังคงนั่งอยู่ที่เดิม

"ฟ้าฝัน ฝันต่อจากเหตุการณ์เมื่อเย็น"ฟ้ามณีบอกองค์นครา

"จิตของน้องหรือจิตของทุกคนนั้นจดจำเรื่องราวเดิมได้อยู่แล้ว พิเศษตรงที่น้องนั้นสามารถไปดูเรื่องราวเหล่านั้นเองได้แล้ว จิตของน้องได้ตื่นรู้เองแล้ว มันก็จะรู้ได้เองเป็นพักๆ แต่พี่อยากให้น้องจดจำไว้ ไม่ว่าน้องจะไปเห็นอะไรในครั้งต่อไป น้องจงจำไว้ ว่าเรื่องทั้งหมดมันผ่านไปหมดแล้ว อย่าไปดิ่งกับมันจนเกินไป"องค์นคราอธิบายฟ้ามณี ก่อนที่จะให้เธอเข้านอนอีกครั้ง