10|

1153 Words

“รู้จักพี่มะปรางด้วยเหรอคะ” ดาวคณะแพทย์ที่เป็นตัวเต็งของปีนี้ที่ใครต่อใครก็คิดว่าล็อกมงเอาไว้แล้ว เมื่อกี้บังเอิญเจอกันที่ทางเข้าโรงพยาบาล ฉันไม่ได้รู้จักพี่มะปรางเป็นการส่วนตัวหรอก แอบตกใจเหมือนกันที่พี่มะปรางกับคุณหิรัญรู้จักกัน “อืม” ฉันพยักหน้าแล้วไม่ถามต่อ แม้ว่าในใจอยากรู้ว่าเขาทั้งคู่รู้จักกันได้ยังไงมากก็ตาม เป็นเกียรติสำหรับฉันมากที่ได้นั่งรถส่วนตัวของคุณหิรัญ เขาขับรถนิ่มและมีมารยาทมาก นิ้วเรียวยาวเคาะกับพวงมาลัยเบาๆ ตามจังหวะเพลงสากลที่เปิดคลอในรถ ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าเอาแต่มองเขาตาไม่กะพริบ มีบางจังหวะที่เขาหันมาฉันก็ต้องรีบหันหน้าหนีแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ฉันยังทำงานไม่เสร็จ” “ค่ะ” “กินอะไรมาหรือยัง” “ยังเลยค่ะ แต่ว่า แวะเซเว่นให้ก็พอ มาม่าถ้วยเดียวก็อิ่มแล้ว” ฉันกลัวว่าเขาจะพาไปกินอาหารแปลกๆ ราคาแพงแบบตะโกน “กินแบบนี้บ่อยหรือไง” “ค่ะ สะดวกแล้วก็อร่อยด้วย แถมยังป

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD