ตอนที่6 ศัตรูหัวใจ
1292 Words
"เดี๋ยวหนูไปเปิดเองค่ะ"
"ไม่คิดจะให้ผมหลบก่อนหน่อยหรือครับ?"
"ไม่เห็นจะต้องหลบเลยนี่คะ หนูไม่แคร์ใครทั้งนั้นแหละ" ร่างบางทำทีจะลุกขึ้นจากตักแกร่ง แต่กลับถูกวงแขนกำยำกอดรั้งไว้แน่น
"คุณหนูอยากให้ผมตกงานมากนักหรือยังไงครับ?" คำพูดของคริสตินทำให้ใบหน้าสวยบึ้งตึง เธอถอนหายใจหนักๆพร้อมทั้งหยัดกายลุกขึ้นยืน วงแขนเรียวขยับขึ้นมากอดอก
"งั้นก็ไปหลบสิคะ" ร่างสูงกำยำหยัดกายลุกขึ้นและเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ อันนากรอกตาไปมาพร้อมกับหมุนตัวท่าทางเอื่อยๆเฉื่อยๆเพื่อเดินไปเปิดประตูห้องนอนของตนเอง
"ป้ากล้วย" แม่บ้านวัยห้าสิบปีโปรยยิ้มอ่อนโยนให้หญิงสาว ป้ากล้วยคือแม่บ้านคนสนิทที่เธอนับถือเป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง
"นายใหญ่โทรมาสั่งให้ป้ามาดูความเรียบร้อยของคุณหนูค่ะ ท่านกลัวว่าคุณหนูจะเกเรไม่ยอมแต่งตัวสวยๆ"
"ค่าาา...ป้ากล้วยไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ เดี๋ยวหนูจะจัดเต็มให้สวยเหมือนไปงานกาล่าดินเนอร์เลยนะคะ" หญิงสาวพูดเสียงประชดประชัน
"ไม่ต้องพูดประชดเลยค่ะ คุณหนูของป้าแต่งนิดแต่งหน่อยก็สวยหยาดเยิ้มอย่างกับนางฟ้าแล้ว"
"หนูสวยจริงๆหรอคะ?" หญิงสาวคลี่ยิ้มถาม
"สวยจริงๆสิคะ หน้าตาสวยจิ้มลิ้มอย่างกับตุ๊กตา ผิวพรรณนุ่มละมุนผุดผ่องอย่างกับปุยนุ่น ดูซิจมูกรั้นแสนน่ารัก ริมฝีปากงามกลีบกุหลาบก็ไม่ปาน" นางช่างเจรจา แต่ทว่าทั้งหมดที่พูดออกมานั้นกลับเป็นความจริง คริสตินซึ่งยืนฟังอยู่ในห้องน้ำคลี่ยิ้มออกมาเมื่อฟังคำสาธยายความงดงามบนใบหน้าของหญิงสาว แม้ใครที่ไม่เคยเห็นใบหน้าสวยจิ้มลิ้มของอันนาก็สามารถจินตนาการออกมาได้
"ป้ากล้วยชมหนูแบบนี้มาตั้งแต่หนูยังตัวเล็กๆ แต่ถึงตอนนี้หนูก็ยังชอบฟังป้ากล้วยชมหนูอยู่ดี" สาวคลี่ยิ้มอ่อนโยนให้กับนาง
"ถ้างั้นคุณหนูรีบไปแต่งตัวเถอะนะคะ"
"แล้วคุณพ่อจะมาถึงหรือยังคะ?"
"น่าจะอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงค่ะ แต่งตัวให้เสร็จทันก่อนที่นายใหญ่จะเดินทางมาถึงนะคะ เพราะไม่เช่นนั้นป้าโดนนายใหญ่เล่นงานแน่ๆ"
"ค่า หนูไม่กล้าทำให้ป้ากล้วยคนดีของหนูโดนคุณพ่อดุหรอกค่ะ"
"ว่าแต่เห็นคุณคริสตินหรือเปล่าจ๊ะ?"
"เอ่อ...คริสตินออกไปข้างนอกค่ะ พอดีหนูให้เขาไปซื้อของให้นิดหน่อย" เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มคลี่ยิ้มเจื่อนๆ
"อ๋อ ถ้างั้นป้าลงไปรอข้างล่างนะคะคุณหนู"
"ค่ะป้า" อันนาปิดประตูห้องนอนเสียงเบาและหมุนตัวเดินกลับเข้ามายังโซฟา คริสตินเปิดประตูเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"ยิ้มอะไรคะ?" เธอเอ่ยถามด้วยสีหน้าบึ้งตึง
"ก็ยิ้มให้คนสวยไงครับ คืนนี้เดี๋ยวมาหานะ" วงแขนกำยำสวมกอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง เขาโน้มใบหน้าลงมากระซิบข้างใบหู
"สัญญาแล้วนะคะ"
"ครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มคลายมือออกจากร่างบางและกำลังจะเดินออกไปยังประตูห้องนอน แต่ทว่ากลับอันนารั้งข้อมือหนาไว้เสียก่อน
"สัญญาแล้วนะคะว่าคืนนี้จะเข้ามาหาหนูที่นี่ ถ้าหลังจากสี่ทุ่มแล้วหนูไม่เห็นคริสตินมาหาหนู หนูจะเป็นคนไปหาคริสตินที่ห้องเอง" เธอประกาศเสียงเล็ก
"คุณหนูทำกับผมไว้ขนาดนี้แล้ว ยังไงผมก็ต้องกลับมาเรียกร้องสิทธิ์ของผมคืนบ้างสิครับ" ใบหน้าสวยร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงบทรักร้อนแรง และแรงปรารถนาแห่งรักนั้นยังคงเต็มเปี่ยม
"จำคำพูดของตัวเองไว้ดีๆก็แล้วกันค่ะ ถ้าหนูไม่เห็นหน้าคุณคืนนี้ หนูจะไปฟ้องคุณพ่อว่าเราทำอะไรกันบ้าง"
"รับรองคืนนี้คุณหนูได้ครางไม่หยุดแน่" มือหนาขยับขึ้นมาแตะพวงแก้มใส ปลายนิ้วโป้งย้ายมาเขี่ยปลายจมูกโด่งรั้นด้วยแววตาอ่อนโยน จากนั้นคริสตินจึงหมุนตัวเดินออกจากห้องนอนของหญิงสาวไปทันที
มื้อค่ำ
"คุณหนูไม่จำเป็นต้องใส่เกาะอกโชว์ผิวพรรณขนาดนี้นี่ครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มเอ่ยเสียงเบาเมื่อเห็นอันนาสวมชุดแซกเกาะอกกระโปรงสีน้ำเงินเข้มเดินลงมาจากชั้นสองเพื่อต้อนรับรามอส
"ทำไมคะ หึงหรอ?"
"ครับ..." ริมฝีปากอวบคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ เธอจ้องมองคริสตินด้วยแววตาเป็นประกาย
"อันนา" ทันใดนั้นเสียงของอันเดรสดังขึ้น
"คุณพ่อ" ร่างบางเดินตรงเข้าไปหาผู้เป็นบิดา
"นี่คุณรามอส" ผู้เป็นบิดาผายมือไปยังแขกผู้มาเยือน อันนาคลี่ยิ้มให้อีกฝ่ายตามมารยาท แต่ทว่านั่นกลับทำให้คริสตินรู้สึกขุ่นเคืองใจ
"สวัสดีครับอันนา" รามอสเอ่ยทักขึ้น
"สวัสดีพี่เขาสิลูก"
"อ๋อ สวัสดีค่ะ" ทั้งสองเขย่ามือกันเป็นการทักทายอย่างเป็นทางการ
"น้องอันนาสวยมากเลยนะครับ สวยกว่าที่ผมจินตนาการไว้หลายเท่าเลย"
"รูปภาพก็มี ทำไมคุณรามอสถึงต้องจินตนาการด้วยหรอคะ?" อันนาพูดติดตลกด้วยรอยยิ้มจึงทำให้ทุกคนหัวเราะขบขันออกมา คงเว้นเสียแต่คริสตินเท่านั้นที่ยังคงมีสีหน้าเรียบตึง
"งั้นเดี๋ยวไปที่ห้องอาหารกันเถอะ อาหารเตรียมพร้อมแล้ว" คุณอันเดรสเดินนำหน้าทุกคนไปยังห้องอาหารโดยที่คริสติน ครูซและแฟรงค์เดินตามหลังเข้าไปด้วย
"วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง?" นายใหญ่เอ่ยถามบุตรสาวระหว่างลงมือรับประทานอาหาร
"ก็น่าเบื่อเหมือนเดิมค่ะคุณพ่อ หนูไม่เคยรู้สึกสนุกกับการเรียนอยู่แล้ว" อันนาพูดออกไปตามความรู้สึกของตนเอง
"ถ้าเบื่อเรียนก็หันหน้าเข้ามาหยิบจับงานช่วยพ่อสิ อีกหน่อยคุณรามอสเขาก็จะมาช่วยงานเราอย่างเต็มเวลาแล้วนะ หนูก็จะต้องช่วยงานพี่เขาเหมือนกัน"
"ค่อยๆเรียนรู้กันไป รับรองว่าทำงานกับพี่ไม่มีน่าเบื่อแน่นอนครับ" รามอสหันมาพูดกับหญิงสาว
"ถ้าอย่างนั้นเราก็คงจะมีเรื่องสนุกๆให้ทำกันเยอะเลยสิคะ?" อันนาเอ่ยถามน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
" ฮ่าๆๆ คุณรามอสดูไว้สิ ลูกสาวของผมชอบแต่จะหาเรื่องสนุกทำตลอดเวลาเลย"
"นิสัยเหมือนผมเลยครับ รับรองว่าการทำงานจะกลายเป็นเรื่องสนุกแน่นอน นายใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เดี๋ยวผมจะช่วยทำให้น้องอันนารู้สึกอยากทำงานมากขึ้น" คำพูดของรามอสทำให้อันเดรสรู้สึกพึงพอใจในตัวว่าที่ลูกเขยเป็นอย่างมาก
"เอาล่ะ อันนาอยู่คอยดูแลคุณรามอสไปนะ พ่อขอตัวออกไปสั่งงานบอดี้การ์ดก่อน" นายใหญ่พูดเช่นนั้นแล้วจึงหยัดกายลุกขึ้นและเดินออกจากห้องอาหารไป บอดี้การ์ดหนุ่มทั้งสามคนจึงเดินตามเขาออกไปเพื่อรับคำสั่ง
"พรุ่งนี้จะมีการส่งสินค้าล็อตใหญ่ คริสตินกับแฟรงค์ออกไปดูงานที่โกดังแทนกู"
"ครับ/ครับ" จะทั้งสองขานรับหน้าที่
"อ้อ ส่วนคริสติน ช่วงวันหยุดของอันนาสองวันนี้ กูอยากให้มึงพยายามอยู่ห่างจากอันนาให้มากที่สุด เพราะว่ากูต้องการที่จะให้เธอทำความรู้จักกับรามอสให้มากขึ้น" อันเดรสออกคำสั่งกับบอดี้การ์ดหนุ่มเท่านั้นแล้วจึงเดินกลับเข้าไปในห้องอาหารทันที
- Writer
