เช้าวันถัดมา
อันนาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ด้วยความรู้สึกสดใส ความรู้สึกปวดร้าวระบมยังคงมีอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ทว่าความรู้สึกหวามไหวจากกิจกรรมยามค่ำคืนอันแสนพิเศษทำให้เธอลืมรสชาติความเจ็บปวดนั้นไปจนเกือบหมดสิ้น
"อื้ม...อยากนอนต่อจัง" ริมฝีปากอวบพึมพำพลางเปิดเปลือกตาขึ้นมา แขนเรียวกางออกเพื่อบิดขี้เกียจเล็กน้อย ใบหน้าสวยหันมองข้างกายจึงเห็นได้ชัดว่าคริสตินกลับห้องนอนของเขาไปแล้ว
"คริสติน..." ใบหน้าสวยยังคงยิ้มอยู่เช่นนั้น ร่างบางประคองตนเองให้ลุกขึ้นจากเตียงนอน เรียวขาทั้งสองข้างหย่อนลงจนฝ่าเท้าแนบชิดบนพื้นห้อง
"ทำยังไงดีนะ" ใบหน้าสวยหันกลับไปมองรอยเลือดที่ยังคงติดอยู่บนผ้าปูที่นอนของตนเอง คิ้วเรียวขมวดเข้มครุ่นคิดหนักใจ
"ถ้าแม่บ้านเห็นจะต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ"
'ก๊อกๆๆ'
ร่างเล็กกะทัดรัดสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่อเสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้น
"ใครคะ?" หญิงสาวเอ่ยถามพลันเหลือบดูนาฬิกาเห็นว
