หลบหน้า/ไม่อยากโดนก็ช่วยอยู่เงียบๆ
1144 Words
ตกดึกคืนนั้นผมเดินไปที่ห้องของเจ้าขาแต่ประตูห้องของเธอดันล็อกไว้ ทำให้ผมเผลอกระตุกยิ้มออกมา อย่างน้อยก็ได้ชิมน้ำหวานไปบ้างแล้วถ้าเกิดเธอฮีทขึ้นมาเมื่อไหร่ยังไงก็หนีไม่พ้นหรอก
รุ่งขึ้นชายหนุ่มเดินลงมานั่งรอด้านล่างแต่ก็ไร้วี่แววของเจ้าขาจนเจ้าคุณเริ่มสงสัย ปกติน้องสาวจะต้องลงมาก่อความวุ่นวาย
"น้องกูไม่สบายหรือเปล่าไอ้เตอร์" เจ้าคุณเอ่ยถามสายตาก็มองหน้าเพื่อนด้วยความสงสัย
"ไม่รู้สิ"ผมยังคงมองหน้าจอโทรศัพท์อยู่โดยไม่ได้สนใจเพื่อนแม้แต่น้อย
"น้องกูมีหนุ่มมาจีบหรือเปล่าไอ้เตอร์"
"ไม่นะ นอกจากจะขอร้องกูไปหาผู้ชายที่คุยกันผ่านแอปแต่มึงไม่ต้องห่วงกูไม่ได้พาไปและไม่อนุญาตให้มันมา"
"ดีมากนี่แหละกูถึงอยากให้มึงดูแลน้องกูก่อน กว่ากูจะได้กลับคงอีกหลายวัน"
"มึงจะไปไหน!"ฉิบหายแล้วไงนี่ผมต้องดูเจ้าขาคนเดียวเหรอเนี้ย!!
"ไปจัดการเรื่องบ่อนอ่ะ กูปล่อยให้ลูกน้องดูมานานแล้วขอไปเคลียร์เรื่องทางนั้นก่อน"
"นานไหม?
"อาทิตย์นึงแต่มึงไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวกูจะคอยโทรเช็กเจ้าขาไม่ให้ดื้อกับมึง กูรบกวนหน่อยนะเพื่อนรัก"
" รักกูขึ้นมาเชียวนะเพื่อน!!! " ผมส่ายหน้าอย่างอ่อนใจถ้าเจ้าขาเชื่อฟังผมมันก็ดีแต่เธอดื้อฉิบหายใครจะไปบ้าจี้ตามใจได้ทุกเรื่อง
"เอาหน่าเดี๋ยวเดือนหน้าบอดี้การ์ดของเจ้าขาก็มาแล้ว พ่อกูเป็นคนหาให้ "
"ดี!"
" เฮ้อออ กูต้องไปแล้วว่ะ ฝากด้วยนะถ้าขาดเหลืออะไรก็โทรไปนะ"
"เออ เดินทางปลอดภัย"
"พี่คุณจะไปไหนคะ?"
น้ำเสียงหวานๆดังขึ้นจนผมต้องหันไปมอง เจ้าขาเองก็มองผมก่อนจะรีบหันหน้าหนีไปอีกทาง
" ไปทำงานน่ะ ไปอาทิตย์นึงอยู่บ้านก็ห้ามดื้อล่ะเดี๋ยวพี่ให้ลูกน้องเอาเอกสารงานที่บริษัทมาให้อ่าน พร้อมเมื่อไหร่จะได้ไปทำงานกับพี่ "
"ไปด้วยไม่ได้หรือคะเบื่ออยู่บ้านค่ะ"
"ไม่ได้ไว้ค่อยเจอกันนะพี่ต้องไปแล้ว"
"ค่ะ....ถึงแล้วโทรมาด้วยนะคะ"
"โอเค ฉันฝากดูร้องสาวฉันด้วยล่ะ"
"ครับ!"
หลังจากที่เจ้าคุณนั่งรถออกจากบ้านไปผมก็หันไปมองเจ้าขาทันที แต่เธอรีบหันหน้าหนีก่อนจะรีบวิ่งขึ้นห้องไป นี่แค่เบรินนะเนี้ยถ้าแทงจนยับไม่หนีกลับฮ่องกงเลยเหรอวะ
ผมเดินตามเจ้าขาขึ้นมาบนห้องแต่เธอกลับล็อกประตูไว้ ผมจึงกลับเข้าห้องของผมแต่ก็พยายามแอบฟังว่าเธอจะคุยอะไรกับใครอีกไหม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้นผมจึงลุกไปเปิดและก็เป็นเธอที่ยืนอยู่
"ฮีทหรือครับคุณหนู!"
" หลังจากนี้นายไม่ต้องมาคอยตามฉันอีกต่อไป ฉันไล่นายออก!!"
"ถ้างั้นเรื่องของคุณกับผู้ชายคนนั้นผมต้องเรียนให้พี่ชายคุณทราบแล้วล่ะ แต่ความปลอดภัยของผู้ชายคนนั้นจะเป็นยังไงนี่สิ" ผมทำท่าครุ่นคิดทำให้เจ้าขาโกรธจนหน้าแดง
"คนเลว!!!!"
เจ้าขาจะเข้ามาตบชายหนุ่มแต่ชายหนุ่มรู้ทันจึงเบี่ยงตัวหลบทำให้เธอพลาดจึงสะดุดเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มจึงปิดประตูแล้วล็อกกลอนก่อนจะจับร่างของเธอเหวี่ยงไปบนที่นอน
"ปล่อยนะนายจะทำบ้าอะไร!!!"
"ถ้าไม่อยากโดนแบบเมื่อวานก็ช่วยอยู่เงียบๆและฟัง!"
"ก็ออกไปห่างๆฉันสิ!! "
"ผมมีเวลาอยู่กับคุณแค่เดือนเดียวที่คุณต้องมีบอดี้การ์ดไม่ใช่แค่เพราะพี่ชายคุณหวงหรอก แต่เพราะธุรกิจที่บ้านคุณทำมันมีคนอยากจะปีนเกลียว ทุกคนเขาเลยเป็นห่วงความปลอดภัยของคุณ!"
"แค่นี้ใช่ไหมฉันจะได้กลับห้อง!!"
"กลัวผมเหรอ" ผมมองสีหน้าของเจ้าขาก็อดขำในใจไม่ได้ดูเหวอมากเลยยิ่งเวลาผมยื่นหน้าไปคลอเคลียอยู่ที่แก้มของเธอ
" ไม่ชอบและฉันไม่ได้กลัวนายด้วย!"
ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเจ้าขาแต่เธอกำลังจะลุกหนีจึงถูกผมกระชากขาแล้วลากลงมาก่อนจะคร่อมตัวเธอไว้
"อย่านะฉันเป็นเจ้านายของนายนะ" น้ำเสียงฉันเริ่มสั่นเครือเพราะความกลัว
"มองตาผม....เจ้าขา....."
สาวน้อยค่อยๆมองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มก่อนจะสบตากัน ทำให้เธอได้เห็นใบหน้าชัดๆและแววตาที่ดูมีอะไรหลายๆอย่างซ่อนอยู่
"ทำไมถึงมาเป็นบอดี้การ์ดคะ "
" พี่ชายคุณขอให้ผมช่วย "
" ปล่อยได้แล้วค่ะ..."
" เลิกกลัวผมหรือยัง"
"อื้อ...." ฉันพยักหน้าก่อนจะหลบสายตาของเขาที่เริ่มรู้สึกแปลกๆ
" พี่ชายคุณไม่อยู่1อาทิตย์ อยากไปไหนหรือเปล่า"
"ฉันอยากไปหาแบงค์พาไปได้ไหม"
"ได้สิ แต่ผมต้องอยู่ด้วยห้ามคาดสายตา"
ผมลุกขึ้นมานั่งส่วนเจ้าขาก็ลุกขึ้นมานั่งข้างๆ ผมรู้สึกว่าคนชื่อแบงค์อะไรเนี่ยจะมีอิทธิพลกับเธอเหลือเกิน ไอ้คุณรู้ตายแน่
"ฉันคบกับแบงค์มาปีนึงแล้ว แต่ไม่เคยเจอกันเลย ฉันตั้งใจเก็บทุกอย่างไว้เพื่อแบงค์เลยนะ"
"ความบริสุทธิ์?" ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยแบบนี้ก็ได้เหรอวะ
" อื้ม มันดูไร้ค่ามากเลยใช่ไหม" ฉันหันไปถามบอดี้การ์ดก่อนจะถอนหายใจออกมา
"มอบความบริสุทธิ์ให้เขาคุณจะไม่เสียใจทีหลังแน่นะ"
" ทำไมเหรอ ทำไมต้องเสียใจในเมื่อฉันกับแบงค์ก็ต้องเป็นแฟนกัน แต่งงานกัน"
"ตื่นครับ! " ผมดีดนิ้วเรียกสติของเจ้าขาจนเธอหันมามองหน้าผม เธอควรออกมาจากทุ่งดอกไม้ก่อน
"ดูเพ้อเจ้อใช่ไหม"
" ผู้ชายทุกคนก็ต่างอยากได้สาวบริสุทธิ์ทั้งนั้นแหละเพราะมันเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร แต่คุณลองคิดดีๆนะ ถ้าเขาได้คุณแล้วถ้าเขาเปลี่ยนไป หรือมีแฟน มีครอบครัวอยู่แล้วจะทำยังไง ผมถึงถามว่าคุณจะไม่เสียใจใช่ไหม"
"เกิดมา23ปีแค่เพื่อนผู้ชายฉันยังไม่มีเลย มีแบงค์นี่แหละที่ฉันคุยด้วยแล้วสบายใจแล้วก็นายที่ฉันยอมเปิดใจเรื่องนี้"
"จะให้ผมสืบประวัติผู้ชายคนนั้นไหม" มันง่ายมากเลยนะ"ผมถามเธอด้วยความเป็นห่วงเพราะดูเธอจะหลงมันเอามากๆ
"พรุ่งนี้แบงค์นัดเจอฉันที่ผับนายไปด้วยนะ แล้วก็ส่งคนตามสืบให้ที"
"ได้ครับ"
- Writer
