Her Greatest Seduction

Challenge

Chapter 5

The answers will be the passcode to the last stage.

428216 = 3

620108 = 5

461348 = ?

910211 = 2

862504 = ?

113754 = 0

058672 = ?

I simply clutched my stomach nang kumirot yun. Napakagat-labi ako dahil doon pero ang mga mata ko ay naka-focus doon sa monitor para sa last stage challenge. Last na iyon at hindi dapat ako ma-out of concentrate at kailangan namin ng unity dito ng apat ko pang kasama. Sa last stage na ito, ako ang naatasan na sasagot sa last stage challenge dahil ako ang nakasagot doon sa previous challenge na nangyari.

"Come on, Violet! Hurry up!" Narinig kong utos ni Adrian sa tabi ko, team leader siya ng Team Charlie, at isa sa mga kasama ko.

Tiningnan ko siya ng masama. "Duh! Number code to. Hirap ako sa ganito." I hissed tsaka ibinalik ko ang tingin ko doon sa monitor para hulaan yung sagot doon na nakasulat na question mark.

I heard Adrian tsked. "Madaling sagutin yan. If only they will allow a member to help their member, gagawin ko na yun kaso according to the rules, bawal daw tulungan. Psh.—Aray! Ba't ka nambabatok, Marl?!"

"Gago ka talaga, Adrian. Stop it and Violet couldn't concentrate because of you."

Inalis ko ang mga mata ko mula sa monitor and looked at Marl, team leader ng Team Foxtrot. "Thanks, Marl." Sincere kong sabi bago binalingan si Adrian at tinadyakan siya.

"Aray!"

Napailing-iling na lang ako. "Jenmard, Richard, hold Adrian for a moment nang makapag-concentrate naman ako kahit papaano. Mauubusan tayo ng oras dahil sa kanya. Baka maunahan tayo ng demonyong Kristian na yun." Ginawa nila ang sinabi ko. Tatawa-tawa pa nga sila habang hinahawakan ang nagpupumiglas na si Adrian. Nawala ang saya ko nang kumirot ang puson ko. Damn!

I concentrated again kahit sumasakit ang puson ko. Okay, let's just say I have a dysmenorhea right now. At sa kinamalas-malasang araw, ngayong unang forgery challenge pa nangyari.

Kararating lang namin dito sa secluded, isolated main place ng Night Raid, at nagkaroon agad ng challenge test kaming sampung mga special intelligence agent. Hinati kami sa dalawang grupo. And I was the leader of my own team and my members are Adrian, Marl, Richard, team leader of Team Victor and last but not the least, Jenmard, team leader of Team Mike. Sila ang mga co-members ko.

And they didn't know that I was having a pain near at my stomach. Nahihirapan na din akong gumalaw kasi kada pag-galaw ko may aagos. If you know what I mean.

Naipilig ko ang ulo ko at nag-concentrate. Gusto kong magpamura ng paulit-ulit. Hindi talaga ako marunong sa ganitong number coding. Paano ba nakuha yung unang number? Tapos yung iba naman? Paano yun?

428216 = 3

620108 = 5

461348 = ?

910211 = 2

862504 = ?

113754 = 0

058672 = ?

Nag-isip ako ng mabuti. Damn it! Paano ba ito? Sila Marl, Richard, Adrian at Jenmard alam daw nila ang sagot. Eh, ako lang dito ang bobo sa ganito. Kahit gusto ko mang magpatulong sa kanila, hindi pwede dahil labag yun sa rules ng challenge test na to.

Napakagat-labi na naman ako nang kumirot na naman ang puson ko. This can't be! Hindi pa ako pwedeng magpahinga.

Huminga ako ng sobrang lalim at sinimulang tingnan ng mabuti ang mga bawat numbers doon sa monitor. Mabilis akong napu-frustrate kapag ganito. I tried in my mind the MDAS or PEMDAS yung mga ginagamit sa Math kapag elementary or highschool but nothing works.

"Parang napakaimposible naman nito!" Inis na bulong ko sa sarili ko kahit tinitiis ko ang sumasakit na puson ko.

"Hurry up, Violet! Nasa last stage na din sina Kristian." Sabi ni Jenmard.

"I know. I know. Don't panic. Don't panic. Masasagutan ko to!" Sigaw ko. "Come one, Violet! Sagutin mo!" sigaw ko sa sarili ko. I almost felt myself panting heavily every seconds count. Nag-papanic na ako nang sobra. I did some unbehavioral manners kapag nagpa-panic na ako katulad nito. Bobo talaga ako pagdating sa number code. s**t!

My hands started to fidget in a shaking manner and I kept on biting my lower lip. Come on, Violet! Focus! Focus!

Bigla akong napatingin sa kabilang glass window kung saan naroon si Kristian at ang apat niyang co-members. I gnashed my teeth. Siya din pala ang magsasagot sa huling challenge. He was busy concentrating when his eyes went from the place where we were. Agad siyang ngumisi sa akin marahil dahil alam niya kung saan ako mahina. He even mouthed 'Poor you' to me.

Tiningnan ko siya ng masama bago ko ibinalik ang mga mata ko sa monitor. Napadaing ako ng mahina nang kumirot na naman at halos napapikit na rin ako ng kunti. Bakit kasi ngayong araw pa akong nagka-red tide?!

Tinitigan ko ng mabuti yung mga numbers kahit frustrate na frustrate na ako kung paano mahuhulaan yung tatlo pang number para mabuksan yung isang attaché case na kailangan ng access code. Ang laman nun ay isang usb na naglalaman ng isang malware virus na kailangang itakbo ng isa sa mga kasamahan ko papunta doon sa finish line.

Titig na titig ako doon at nag-concentrate. "Oh s**t!" Bigla akong napamura. Alam ko na! Alam ko na kung paano nakuha! "I get it now!" Agad kong sabi despite of the muscled pain I was feeling right now.

"Really? Dalian mo na! Dali! Mukhang na-solve na din ni Kristian!" Pagmamadaling sabi ni Marl at Richard.

Kagat-labi akong napatango at lumapit sa attaché case na nakapikit ang isang mata ko. Mas lalo kasi kumirot noong bigla akong tumayo. Kaya pasimple kong hinawakan ang tiyan ko to ease the pain at least. I typed the code to open the attaché case. I typed...

3552404

Click!

Agad akong napalingon sa kanila. "Nabuksan ko na!" Pagkasabi ko nun ay kinuha ko yung usb doon at ibinigay kay Adrian. "Faster!" I said.

He get it and winced my hair. "Buti nasagutan mo! I'll go now." Then in an instant tumakbo siya ng mabilis papunta na sa finish line.

"He's really a best field runner." Komento ni Richard habang napapailing na lang.

I chuckled and simply rubbed my tummy. "Dalian niyo na rin at samahan niyo na si Adrian. I'm sure they are going to cheat and make Adrian fall from his feet."

"Yes, Ma'am!" At agad na silang tumakbo paalis sa room.

I instantly dropped my knees down and put my hand in the ground while I'm panting. Napakagat-labi ako ng sobra at napapikit na rin. Damn this dysmenorhea! Nagtagal ako sa ganoong posisyon hanggang sa maramdaman ko na dahan-dahan na nawala ang kirot nang hinimas ko ang puson ko.

Tumayo na ako at mabilis na tumakbo patakbo sa finish line. Napasinghap ako nang makita ko si Adrian at Kristian na nagbabangayan.

"What? You were accusing us that we cheated you all?" Hindi makapaniwalang sabi ni Kristian.

"Yes. I accused you all especially you, you dumbass! Someone's put a string while I was on my way, kaya nadapa ako. At sino pa ba ang madalas gumamit ng cheating ideas, and I was suspecting you, of course!" Galit na litanya ni Adrian.

"Hindi ko alam ang sinasabi mo."

"f**k! If you don't know, maybe you do know this." And with that, biglang sinuntok ni Adrian si Kristian at ganoon din si Kristian.

Pagtingin ko sa mga kasama ko na sina Marl, Richard at Jenmard ay nakikipagbangayan sila. I instantly fell down on my knees as I felt my stomach crumpled like s**t. Napa-'aray' ako ng mahina nang parang pinupunit ang puson ko sa sakit. Bakit nagkaganito itong dysmenorhea ko? Hindi naman to ganito ah.

I noticed myself panting heavily. Sunod-sunod na ang paghinga ko and I kept on clutching my tummy hardly. Napapikit na ako ng sobrang diin at napakagat-labi na rin. "Ahh! s**t!" Naramdaman ko na lamang ang mga luha ko na sumasabay umaagos at pati na rin sa sakit.

Someone should stop this. The pain I was feeling and the argument I was hearing. Parang gusto ko ng patayin ang sarili ko! s**t! s**t!

"What on earth was happening?! Why you all—Violet??? Oh s**t! What happened to you?"

Bigla na lang huminto ang bangayan at naramdaman ko ang biglaang patakbo ng dalawang tao papunta sa akin. Lumapit sa akin si Chief Alfred. He knelt down kasabay niya yung taong hindi ko inaasahan at hanggang ngayon ay nabibigla pa rin ako na siya ang may-ari at previous Head Chief ng Night Raid—Si Blue.

Yes, he was the Blue I met in the bar and coincidentally met at the elite party in the hotel. And he was Luke's colleague. My heart started to pump very faster.

Hindi ako sumagot sa tanong ni Chief at napasigaw na lang ako sa sakit habang hinihimas-himas ko yung parteng masakit at nakapikit ang aking mga mata. Naramdaman ko na lang na may bumuhat sa akin in a bridal style. Hindi ko na binuksan ang mga mata ko dahil sa sakit na nararamdaman ko.

"We'll bring you to the clinic, Violet. To know what had just happened to you." Narinig kong sabi ni Chief mula sa tabi ko.

Sandali! Sa tabi ko? Akala ko siya nagbubuhat sa akin? And who the hell—dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko at bumungad sa akin ang gwapong mukha ni Blue na nakatingin sa akin. He gave me a weak smile and I saw a worried expression in his eyes. Biglang napatalon ang puso ko sa nakikita ko.

Nginitian ko din siya pero bigla na namang kumirot ang puson ko. Agad akong napahawak sa leeg ni Blue at mahigpit na yumakap sa kanya dahil sa kirot na nararamdaman ko. "Please take me home. I'm in pain!" Sigaw ko dahil hindi ko na kinaya ang kirot.

Napasinghap ako nang bigla na lang akong naramdamang may tumusok sa braso ko. At bago pa ako mapatingin kay Chief Alfred na may hawak-hawak na injection, nilamon na ng paningin ko ng kadiliman.

Bigla akong napabalikwas ng bangon at mabilis na tumingin sa paligid. Puro puti ang nakikita ko pero madilim. Nakapatay ang ilaw. Napatingin ako sa bintana na nasa tabi ko. Napasinghap ako nang makita kong gabi na. Hala! Nasaan na ako?

Tumingin ako sa paligid ko at inobserba. Napasimangot ako. Nasa hospital bed pala ako. I hate here! Hindi ko gusto ang hospital bed. Balak ko na sanang alisin ang kumot mula sa akin nang biglang bumukas ang pinto at bumungad si...

"Blue..." Hindi ko maiwasang banggitin ang pangalan niya.

Nanlaki ang mga mata niya nang makita ako. Pero bahagya'y ngumiti siya. "You're awake." Sinarado niya ang pinto. Tapos ay lumapit siya sa akin.

Bigla na lang akong pinagpawisan ng malamig at yung puso ko biglang nag-palpitate na hindi ko maipaliwanag nang maaninag ko sa sinag ng buwan ang mukha niya. Sobrang gwapo niya talaga. He was so sexy... and definitely hot.

Parang bigla yatang uminit ang pakiramdam ko.

Tumikhim siya. "Are you fine now, Violet?" Nagulat ako ng sinalat niya ang noo ko gamit ang malaki niyang palad. I flinched by his touch.

"Uh... uh... A-ayos lang ako." Okay, nag-stammer ako doon pero bakit nararamdaman kong umiinit ang mga pisngi ko. I cleared my throat para maayos ko ang pagsasalita ko. "I just had a... a dysmenorhea." Umiwas ako ng tingin at pakiramdam ko nag-blush ako sa sinabi ko. Damn! Hindi ko dapat binanggit. Hindi dapat binabanggit sa mga lalaki ang ganitong topic.

Tumawa siya kaya napatingin ako sa kanya. "Hmm. It's okay, you know." Bigla na lang akong kinilabutan nang bumaba ang kamay niyang nasa noo papunta sa pisngi ko. He also grazed my jaw and it stopped under my chin. I saw his smile when he guided me to look at him. "You're blushing."

Bigla kong tinabig ang kamay niya tsaka umiwas ulit ng tingin. "Hindi noh. In born yan." Gusto kong batukan ang sarili ko sa sinabi ko. Hindi yun in born. Tanga! Talagang nag-blush talaga ako. Ramdam na ramdam kong umiinit na ng sobra ang mga pisngi ko. "A-Ano bang g-ginagawa mo d-dito?" I changed the topic bago pa siya magkomento.

Nakaramdam ako ng uneasiness nang maramdaman kong tinitigan niya ako bago siya sumagot. "Gusto ko lang makita ang kalagayan mo."

"I'm fine now. Salamat. Pwede ka ng umalis." I bit my lip nang hindi nakatingin sa kanya.

Matagal bago siya nakasagot. "Okay. Sabi mo eh." Bigla akong kinilabutan when I heard his hoarse voice whispering at my ear.

Nanlaki ang mga mata ko nang biglang sumakit ang puson ko. Ulit. Bigla akong napahiga at bumaluktot mula sa pagkakahiga. "Agh!" I clutched my tummy. Sumasakit na naman.

"Violet... Violet, are you okay?" Naramdaman kong hinaplos niya ang buhok ko.

Umiling ako at hindi sumagot. Paano ako magiging okay kung kumikirot na naman.

Muntik na akong mapasigaw nang hinawakan niya ang... ang...

"Mind if I touch your p***y?"

Hindi makapaniwalang tiningnan ko siya. "Wha...What are you... doing?" Napatingin naman ako sa kamay niyang nasa ibabaw ng panty at dahan-dahan niyang ipinasok ang kamay niya doon sa loob. Nakaramdam agad ako ng init. Ramdam na ramdam ko ang init ng palad niya.

Seryosong nakatingin siya sa akin. "I'll try fingerfucking to lessen the pain."