ช่าย...เลย...
658 Words
ตอนที่ 4
ความเป็นอยู่ของอาจารย์เรืองกับลูกศิษย์ทั้งสองสมบูรณ์พูนสุข เงินก็ได้ สาวก็ได้ มันสุข เสียนี่กระไร... ยังครับ ยังไม่จบลงง่ายๆ เรื่องมันอีกยาว นี่มันเป็นเพียงฉากเริ่มต้นเท่านั้น เรื่องมันยังเข้มข้น เท่า เรามาตามกันไปดู... สนุกสนาน มันสยองในอารมณ์มากกว่านี้อีกหลายร้อยเท่า
ปี๊ดด!!!ๆ!!! เสียงรถเบนซ์หรูที่บีบแตรอยู่ตรงหน้าสำนักอาจารย์เรือง เจ้าวุฒิชโงกหน้าต่างออกมาดู
“นี่...ที่นี่บ้านอาจารย์เรือง...ใช่มั้ย?” เสียงคนขับรถตะโกนถามออกมาเมื่อเห็นเจ้าวุฒิ โผล่หน้าออกมาจากเรือน
“ใช่ครับ” เจ้าวุฒิขานรับ สิ้นเสียงตอบเสียงรถก็ดับเครื่องลง ประตูด้านหลังก็เปิดออก
“ว้าว...!!!” เมื่อเจ้าวุฒิเห็นผู้ที่ก้าวออกมาจากในรถ ท่าทางมีสง่าราศี อายุราว ๆ สามสิบกว่าๆ เท่านั้น นุ่งชุดเดรสสีชมพูอ่อน รูปร่างสมส่วน ใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต จมูกโด่ง หน้าผากโหนกนูน ทําผมเป๋ไปข้าง ๆ อย่างทันสมัย เครื่องเพชรทองหยองพราว เดินนวยนาดมาที่เชิงบันได
“อาจารย์!...อาจารย์!!” เสียงเจ้าวุฒิหน้าตื่น
“อะไรวะ? แล้วใครมากดแตรรถวะ?” อาจารย์เรื่องเอ่ยถามลูกศิษย์พร้อมจิบน้ำชา
“อาจารย์...ตรงสเป็คอาจารย์เลยขอรับ.”
“ไอ้เวร มึงออกไปทําตามสูตร อย่าให้เสียแผน....” สิ้นเสียงคำสั่งของอาจารย์เรืองเจ้าวุฒิก็ออกไป
“ไอ้สม.” เสียงเรียกของอาจารย์ดังขึ้น
“ครับ” เจ้าสมผลุบออกจากหลังฉากที่เป็นม่านกั้นต่อจากโต๊ะหมู่บูชาสารพัดสิ่งศักดิ์สิทธิ์ กลิ่นธูปควันเทียนโขมงตลบอบอวน เพิ่มความขลัง
“เดี๋ยวเอ็งไปช่วยไอ้วุฒิมันต้อนรับแขกที่มาใหม่นะ”
“อ๋อได้ครับ อาจารย์” เมื่อทั้งสองศิษย์ช่วยกันต้อนรับหญิงสาวกระเป๋าหนักเรียบร้อยแล้ว จึงเข้ามาหาอาจารย์
“อาจารย์ครับอาจารย์” เสียงเจ้าวุฒิประนมมือไหว้เรียก
“อืม” อาจารย์เรืองอยู่ในท่านั่งสมาธิ ค่อยๆ ลืมเปลือกตาขึ้นมองเจ้าวุฒิ
“ผู้หญิงคนที่รออยู่ข้างนอก เขามาขอความช่วยเหลือจากอาจารย์ครับ” พลางผายมือมาที่ผู้หญิง ที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยอย่างสง่า อาจารย์เรื่องหุ้นตามมือเจ้าวุฒิอย่างขรึมไว้เชิง
“อืม” พร้อมก้มหัวเมื่อฝ่ายผู้มาหายกมือประนมมือไหว้
‘สวยสง่าอะไรอย่างนี้นี่แหละที่เราใฝ่ฝันหุ่นแบบนี้มานานแล้ว’ . อาจารย์เรืองนึกกระหยิ่มในใจ
‘ผ่านมาเป็นร้อยเป็นพันคน ก็ไม่มีใครเทียบเท่าที่คนคนนี้’
“มีอะไรให้อาจารย์ช่วยเหรอครับคุณนาย..” อาจารย์เอ่ยถามเมื่อเดินเข้าไปใกล้ ๆ หญิงสาว ที่ต้องเรียกคุณนายเพราะเห็นว่าเธอน่าจะเป็นภรรยาคนมียศมีสีอย่างแน่นอน
“คือว่า...” เธอพูดตะกุกตะกักพลางชำเลืองมองเจ้าวุฒิ เจ้าวุฒิก็รู้ในทันทีว่าต้องเป็นความลับ เจ้าวุฒิไหว้อาจารย์แล้วคลานออกจากห้องไป
“มีอะไร..ว่ามาเลยหนู?” อาจารย์เรืองพูดต่อ
“คือว่าดิฉันรู้มาจากเพื่อน บอกว่าอาจารย์ดูหมอนั่งทางในเก่งและแม่นดั่งตาเห็น ก็เลยจะให้ช่วยดูบ้างค่ะ”
“อ๋อ อืมก็พอดูได้ แต่คุณนายต้องบอกรายละเอียดและความเดือดเนื้อร้อนใจในเรื่องอะไรบ้างและต้องบอกให้หมดเลยนะ ห้ามโกหกเป็นอันขาด จะได้ช่วยแก้ไขให้....” อาจารย์เรืองพูดอย่างขึงขังเอาจริงเอาจัง
“ค่ะ ...คือดิฉันเป็นภรรยาของท่านนายพล มีลูกเต้าอยู่คนเป็นลูกสาวอายุสิบแปดปี มาระยะสองปีมานี่ ดิฉันจับได้ว่าท่านนายพลไปมีเมียน้อยอีกคนอายุคราวลูก ยังเรียนหนังสือหนังหา ก็ไปส่งเสียให้เรียนด้วย บ้านช่องก็ไม่กลับ พอกลับมาก็ทะเลาะกัน และท่านก็จะขอหย่าด้วย ดิฉันสงสัยว่าจะถูกอีนั่งเด็กคนนั้น มันทำเสน่ห์ท่านนายพล แน่ ๆ เลยค่ะ ปกติท่านไม่ใช่เป็นคนแบบนั้น
- Writer
