“ เอะอะโวยวายอะไรกัน ” ทันทีที่เห็นคเชนทร์ ท่าทีเหมือนจะท้าตบของจีน่าก็เปลี่ยนไปทันที เธอเดินเข้าไปโผลงซบอกแกร่ง เบียดบดหน้าอกหน้าใจยิ่งใหญ่เข้าหา
“ เชนทร์ขา จีน่าคิดถึงคุณจังเลยค่ะ นี่พอกลับมาจากสิงคโปร์ก็มาหาคุณเลยนะคะเนี่ย เซอร์ไพร้ส์ไหมคะ ”
ออดอ้อนพลางเอื้อมมือไปยังเป้ากางเกงที่เจ้าของมันรีบเบี่ยงตัวหลบทันที ก่อนจะเอ่ยปรามเบา ๆ
“ จีน่า ตรงนี้ไม่ได้ ”
“ ทำไมล่ะคะเชนทร์ ปกติเราที่ไหนเมื่อไรก็ได้กันอยู่แล้วนี่ นะคะ จีน่าหิวคุณ จะกินให้เต็มปากเลย ” เธอพูดเสียงดังออกมาอย่างไม่อายฟ้าดิน พลางทำให้บุคคลที่สามที่พยายามจ้องเป๋งไปที่โน้ตบุ้คทำไม่ใส่ใจ แต่มันก็ยังเข้าหู ใบหน้าใสแดงก่ำไปทั่วหัวหู อายแทนคนพูดเสียนี่กระไร แต่แล้วชายหนุ่มก็เอ่ยเสียงเครียดพลางดันร่างบางให้ออกห่าง
“ จีน่า ผมมีงานด่วนเข้ามา เรื่องอื่นพักไว้ก่อนได้ไหม ”
