วันรุ่งขึ้นจิ้นเจิ้นเทียนพาหญิงสาวเดินเข้าหมู่บ้านตั้งแต่ต้นยามเฉิน (07.00 – 08.59 น.) เพราะเป็นเวลาที่ไม่เช้าเกินไปและไม่สายเกินไป ร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อเหลาในชุดสีเทาทึบเคียงข้างมากับโฉมงามใบหน้านวลผ่องดูเย้ายวนให้หลงไหล เรือนกายบอบบางในชุดสีเทาทึบเช่นกันทำให้เหมือนชุดคู่เสียมากกว่า ความเหมาะสมดุจกิ่งทองใบหยกพาให้หลายคนชื่นชมและหลายคนอิจฉา โดยเฉพาะดรุณีน้อยทั้งหลายที่หมายตาบุรุษรูปงามเอาไว้ต่างพากันส่งสายตาทิ่มแทงมายังร่างบางจนพรุนไปหมด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ผู้ใหญ่บ้านเถียนอยู่หรือไม่” ชายหนุ่มเคาะประตูสองสามครั้งตามมารยาทก่อนจะเอ่ยถามออกไป
“มาแล้วๆ โอ้ เจิ้นเทียนเองรึ มาหาข้าแต่เช้ามีอันใดหรือไม่” เสียงทุ้มของชายวัยกลางคนขานรับก่อนจะเปิดประตูเพื่อพบแขกผู้มาเยือน
“ข้าอยากจะรบกวนผู้ใหญ่บ้านเถียนมาเป็นญาติผู้ใหญ่ในพิธีแต่งงานของข้ากับภรรยา ไม่ทราบว่าท่านจะสะดวกรึไม่” ชายหนุ่มตรงประเด็นไม่มี
