เวลาผ่านไปครบหนึ่งสัปดาห์ที่เรณู มาดูแลคนไข้ของเธอ หญิงสาวปฎิบัติกับเขาเหมือนคนธรรมดาทั่วไป ไม่ได้คิดว่าเขาเป็นบุคคลสำคัญ หรือมีตำแหน่งหน้าที่การงานใหญ่โต ที่บ้านเขาอาจจะเป็นคนใหญ่คนโต แต่สำหรับที่นี่เขาคือคนไข้ของเธอ หญิงสาวดูแลเขาอย่างดี อยากให้เขาหายเป็นปกติเร็วๆ
“พร้อมไหมคะ วันนี้เราจะต้องฝึกเดินกันอย่างจริงจังสักที”
“พร้อมครับ”
“แขนคนไข้ใช้ได้ปกติแล้วนะคะ เดี๋ยวเย็นนี้ลองอาบน้ำนะคะ จะได้ไม่ต้องเช็ดตัว”
“ครับ”ปากเขาก็ครับ แต่ในใจก็คิดว่าทำไมต้องให้อาบน้ำทุกวัน เช้า ก่อนนอนเวลาอยู่ในป่า เขาอาบน้ำแค่ครั้งเดียวก็อยู่ได้แล้ว บางวันไม่ได้อาบด้วยซ้ำไป
“แต่ตอนนี้กินข้าวได้แล้วนะคะ”หญิงสาวเลื่อนโต๊ะอาหารที่มีล้อเลื่อน เข้าไปชิดเตียงปล่อยให้เขากินข้าวเอง ส่วนตัวเองตักแกงราดข้าวมานั่งกินที่โต๊ะข้างๆเตียงคนป่วย มือก็เลื่อนโทรศัทพ์ดูโน้นนี่นั่นไปเรื่อยๆ
“คุณหมออิ่มเหรอครับ กินแค่นั้นเองแบ่ง
