หมู่บ้านภักดีแผ่นดิน...........
หมอขวัญพาทุกคนเดินทางมาถึงบ้านยาย เมื่อเวลาหนึ่งทุ่มสี่สิบห้านาที ทุกคนหลับสนิท ยกเว้นอินทนนท์ เขาระมัดระวังตัวตลอดเวลา นั่งข้างหลังคนขับแต่เอาใจช่วยตลอดระยะทาง ถ้าเขาขับรถในเมืองไทยได้ คงช่วยหญิงสาวขับไปแล้ว เป็นหมอว่าเก่งแล้ว ยังขับรถเก่งอีก ที่โพคะยาผู้หญิงน้อยคนนักที่จะมีเก่งๆแบบนี้ ส่วนมากก็จะเรียบร้อย เป็นแม่บ้านแม่เรือน เขาเอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้หรอก ความเจริญไม่เหมือนกัน
“โห....นี่ขวัญขับรถนิ่มมากเลยนะ พี่ไม่รู้สึกตัวเลย หลับสนิท ขอบใจนะแถมหมอนรองคอนี่ก็นิ่มมาก”
“ขอบคุณหมอขวัญนะครับ ที่พาพวกเรามาถึงที่หมาย”อินทนนนท์เอ่ยเบาๆพอได้ยินกันสองคน
นักรบและพรรณรายขอบคุณหญิงสาวรวมถึงเด็กหญิงพวยหอมด้วย นั่นทำให้หญิงสาวยิ้มไม่หุบ
“มากันแล้วเหรอลูก ปลอดภัยกันดีนะ”หมออบเชยทักทายทุกคน
“สบายมากเลยครับยาย ทางสะดวกทุกอย่างเลย “
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านอีกครั้ง
