เวลาต่อมา...
ใบหน้าซีกซ้ายชาวาบจากการถูกตบแรง ๆ พอกลับมาถึงบ้านคนเป็นพ่อก็ฟาดฝ่ามือใส่หลังจากรู้ว่าอลินถอนหมั้นแล้ว เธอส่งเอกสารสัญญาถอนหมั้นมาที่บ้านของเขา
“มีโอกาสไถ่บาปแท้ ๆ แต่ก็ไม่ทำ”
“ผม...”
“น่าจะติดคุกไปให้จบ ๆ ตั้งแต่แรก อลินไม่น่าให้โอกาสคนแบบนี้เลย พ่อพูดได้คำเดียวว่าผิดหวัง” ปฐวีหายใจติดขัด ด้วยอายุที่มากแล้ว ความดันก็ขึ้นได้ง่าย
“พอเถอะคุณ ลูกคงไม่ใช่เนื้อคู่ของเธอคนนั้น หนูลินก็จะได้เจอคนใหม่ ส่วนความผิดของลูก...ที่ผ่านมา แปดปีคงสอนให้ลูกรู้แล้วล่ะมั้ง” มารดาว่าอย่างปลง ๆ อย่างไรเสียก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว จะโกรธลูกแค่ไหน ลูกก็คือลูก
“เฮ้อ...ชาตินี้คงไม่มีบุญวาสนาได้อุ้มหลาน ถ้าไม่ใช่ลูกหนูลินฉันก็ไม่อยากอุ้มหรอก” บิดาว่าพร้อมกับเดินจากไปพร้อมกับคนเป็นแม่ ทิ้งให้ลูกชายเพียงคนเดียวยืนแน่นิ่งอยู่กับที่ใต้โถงทางเดินภายในบ้านเดี่ยวสองชั้นหลังนี้
เฝ้าถามตัวเอง...ทำไมการถอนหมั้
