ไม่ได้หมดรัก...แต่พอแล้ว (The Law)

บทที่ 10 สับสน NC18+[2]

ขณะเดียวกันคนที่อยู่นอกห้องน้ำ ไม่รู้เลยว่ากำลังทำให้เสือตบะแตก อลินถอดเสื้อผ้าออกจนหมดเปลี่ยนไปใส่ชุดคลุมอาบน้ำ หากว่าเขาต้องการให้นอนที่นี่เธอก็ต้องอาบน้ำเช่นเดียวกัน เด็กสาวรอให้เขาอาบน้ำเสร็จโดยการนั่งหย่อนขาที่ปลายเตียงนอน

“นานจัง...” ริมฝีปากบางหาวหวอด ๆ เวลานี้เป็นเวลานอนของเธอ โทรศัพท์ก็แบตฯหมด สายชาร์จโทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามาด้วย อลินนั่งมองบานประตูห้องน้ำอย่างใจจดใจจ่อ ง่วงก็ง่วงเมื่อไหร่เขาจะออกมาก็ไม่รู้ ทว่า

แกร็ก~

“อลิน...” บานประตูถูกแง้มออกมาเบา ๆ ชายหนุ่มโผล่ศีรษะออกมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น บ้ามากที่ตัวเขาเองลืมเอาชุดคลุมอาบน้ำเข้ามาด้วย

“คะ?” เด็กสาวลุกขึ้นยืน เธองงว่าเขาต้องการอะไรทำไมเรียกแล้วเงียบไป ร่างบางเดินเข้าไปใกล้บานประตูห้องน้ำทำให้ชายคนหนุ่มอดไม่ได้ที่จะสำรวจเรือนร่างของเธอ

“ทำไม ถอดชุด” เอ่ยถามเสียงแหบพร่าแทบไม่มีเสียง ก้อนน้ำลายของเขาก่อตัวขึ้นมาจนยากจะกลืนลงคอ ลำคอแห้งผาก

“อ้อ ฉันรออาบน้ำค่ะ” ดวงตากลมโตนั้นใสซื่อยากจะเข้าใจว่าเขาเป็นอะไร เด็กสาวเอียงคอสงสัยเล็กน้อย “มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“อะเอาเสื้อมาให้หน่อย” ว่าเสียงตะกุกตะกักไม่เป็นตัวเอง แผ่นดินข่มเปลือกตาปิดลงแรง ๆ ราวกับพยายามเตือนสติของตัวเองอยู่

“อ้อ...” พยักหน้ารับก่อนจะเดินไปเอาชุดคลุมมาให้เขา เธอยื่นให้พร้อมกับฉีกยิ้มหวานเหมือนปกติ แต่คนมองไม่สามารถละสายตาไปได้จริง ๆ

เพราะอย่างนี้ชายหญิงจึงไม่ควรอยู่ด้วยกันสองต่อสอง

“เดี๋ยวเธอนอนที่นี่ ฉันจะไปเปิดอีกห้อง” ว่าเสียงสั่นผิดปกติ ทำเอาคิ้วเรียวขมวดมุ่น แต่ไม่ทันได้ถามอะไรเขาก็งับประตูห้องน้ำกลับเข้าไปเสียก่อน

“อะไรของเขา รังเกียจกันนัก” หน้ามุ่ยออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ไม่คิดว่าเขาจะรังเกียจขนาดนี้มาก่อน หมอแผ่นดินทำให้เด็กสาวเกิดความไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว อลินน้ำตาคลออย่างช่วยไม่ได้ เป็นเขาทุกทีที่ทำให้เกิดอาการน้อยใจแบบนี้

...ไม่นานเขาก็ออกมา ร่างหนานั้นยังมีหยดน้ำเกาะพราวตามลำคอและแผงอกที่โผล่พ้นชุดคลุม

“ทำไมต้องไล่ฉันทุกที” คนรอจังหวะจะพูดด้วยโพล่งเสียงออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจ อลินกำฝ่ามือเข้าหากัน เด็กน้อยไม่รู้อะไรเอาเสียเลย

“อลิน...อย่าใกล้ฉัน” เขาถอยหนีแต่คนตัวเล็กก็เดินเข้าหา เด็กสาวยกมือทั้งสองข้างขึ้นเท้าเอว เงยหน้าสบตากับเจ้าของนัยน์ตาทรงเสน่ห์ แม้ว่าเขาจะเลื่อนสายตามองอย่างอื่นของเธอแล้วก็ตาม

...เพราะคอเสื้อที่กว้างมากยากที่สายตาแหลมคมดั่งพญาเหยี่ยวจะพลาดจุดสำคัญ เขาหลุบสายตามองร่องอกของเธอทันที ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ไม่คิดว่าเด็กสาววัยนี้จะซ่อนรูปมากขนาดนี้

“บอกแล้วไงว่าอย่าเข้าใกล้” ว่าพร้อมกับเป็นฝ่ายสาวเท้าเข้าหา อลินถอยหลังกรูดทันที ท่าทีของเขานั้นต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด หมอแผ่นดินเหมือนกับเสือป่าที่ไม่ได้เจอเหยื่อเนื้อโอชะมานาน เขาเดินเข้าหาก่อนจะวาดลงแขนโอบเอวบางไว้

“อ๊ะ...ทะทำอะไรคะ” เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เอ่ยถามเสียงสั่น เช่นเดียวกับคนตัวโตที่ละทิ้งผิดชอบชั่วดีไป เขาเอ่ยถามเสียงสั่น

“ถ้าฉันจะทำ เธอจะว่าอะไรหรือเปล่า” คิ้วเรียวขมวดมุ่น ก่อนจะค่อย ๆ ถึงบางอ้อเมื่อเห็นสายตาหื่นกระหายของเขา เด็กสาวกลืนน้ำลายลงคอด้วยความรู้สึกประหม่า เขากำลังขอเธอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ใบหน้าสวยจิ้มลิ้มกลับพยักหน้ารับเบา ๆ

“จริงเหรอ” ถามย้ำเสียงแหบพร่า ลมหายใจของเขาถี่กระชั้น ดังฮืดฮาดด้วยความต้องการที่ไม่อาจหักห้ามได้ เขาถามย้ำอีกครั้งเผื่อว่าเธอจะเปลี่ยนใจ แต่เด็กสาวนั้นพร้อมพลีกายให้เขาหากว่าเขาต้องการ เผลอคิดในใจว่าถ้าให้เขาแล้ว...เขาอาจจะชอบเธอก็ได้

“ค่ะ...” กะพริบเปลือกตาปริบ ๆ อลินสบตากับเจ้าของดวงตาคมเข้ม พินิจมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างคนหลงใหล ลมหายใจของเขายังมีกลิ่นเหล้าจาง ๆ จนทำให้คนตัวเล็กเคลิบเคลิ้ม

...แผ่นดินรวบเอวบางเข้าหา ละทิ้งความคิดทุกอย่างจนหมดสิ้น ตอนนี้มีแค่ความต้องการ มีแค่ความรู้สึกต้องการเรือนร่างผู้หญิง ความกำหนัดของหนุ่มวัยกลัดมันเลือดร้อนนั้นทำให้เขาละทิ้งผิดชอบชั่วดีไปเสียหมดทุกอย่าง

“อืออ~” อลินตกใจการจู่โจมอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ใบหน้าหล่อเหลาเจ้าซุกไซ้ซอกคอของเด็กสาว กลิ่นกายของเธอนั้นติดจมูกของเขามาก เป็นกลิ่นหอมของเด็กสาวแรกแย้ม ละมุนอ่อน ๆ ไม่มีแม้แต่กลิ่นตัว

ปลายจมูกคมลากไล้พร้อมกับขบเม้มผิวบอบบางไปด้วย เขารวบเอวของเธอเข้ามากอด ลูบไล้ฝ่ามือหนา ปัดป่ายความนุ่มนิ่มของผิวเด็กสาว

“อึก พี่คะ...” อลินตกใจ ใจเต้นตึกตักยากจะควบคุมอาการบางอย่างที่เกิดขึ้น ฝ่ามือเล็กกำเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวนี้อย่างแรง ปลายเท้าของเธอจิกลงพื้นพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย

“อืม...หอมมากเลย” เขาเอ่ยออกมาเสียงแหบแห้ง แผ่นดินดันคนตัวเล็กไปที่เตียงนอน ค่อย ๆ ประคองเธอลงบนที่นอน ก่อนจะถอดเสื้อคลุมทิ้งอย่างไม่ไยดี ทำเอาคนไม่ทันได้ตั้งหลักนั้นดวงตาเบิกโพลง

“อึก...” อลินตาโตตกใจกับร่างหนากำยำ กล้ามเนื้อของเขาแน่นหนัด ไหล่หนาผายผึ่ง แผงอกแกร่งสามศอกนั้นทำให้เธอตาโตตกใจ ยิ่งไล่สายตาลงต่ำผ่านกล้ามหน้าท้องเป็นลอนนั้น ความแข็งขืนตรงหน้ายิ่งทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง เธอมองความเป็นชายด้วยความตกใจ ตาแข็งค้างไม่อาจละสายตาหนีได้ในทันที

ความใหญ่โตตรงหน้านั้นเธอไม่เคยเห็นมาก่อน ลำตั้งตรงขนาดใหญ่กว่าข้อมือของเธอ มีเส้นเลือดปูดโปนล้อมรอบ และที่ปลายหัวเห็ดสีแดงอมชมพูนี้มีน้ำเมือกไหลเยิ้มเล็กน้อย

“พี่ดิน...” ลำคอแห้งผาก อลินตกใจเริ่มกลัวขึ้นมา เหงื่อของเธอแตกพลั่กบนหน้าผาก เด็กสาวถดตัวหนีด้วยสัญชาตญาณไม่คุ้นเคย ความกังวลต่างหนา ๆ เข้ามาเกาะกุมจิตใจของเธอ

...แต่ไม่ทันแล้ว แผ่นดินรู้สึกดวงตามืดบอด ตัณหาความต้องการต่าง ๆ ทำให้เขาหลงลืมความผิดไป สาวน้อยวัยไม่ถึงสิบแปดนี้ช่างละอ่อน น่าจับต้องไปทุกสัดส่วน ความนุ่มนิ่มของเธอทำให้เขาขยับขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว ถอดชุดคลุมอาบน้ำจากคนตัวเล็กออก

“ลิน...เธอ หึ” ดวงตาของเขานั้นแวววับ กระหายอยากจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ไล่สายตามองเรือนร่างของสาวน้อยใต้ร่างพร้อมกับอาการใจเต้นตุบ ๆ แผ่นดินมองทุกส่วนของเรือนร่างสาวน้อยด้วยสายตาเต็มไปด้วยความชื่นชม หื่นกระหายและชื่นชอบความละอ่อนนี้

“...คุณหมอ” อลินยกมือขึ้นปิดยอดอกอวบ ไม่ได้ใหญ่มากแต่พอดีมือแน่ ๆ แผ่นดินกระตุกยิ้มมุมปากด้วยสายตาเอ็นดู อย่างไรเสียเธอก็ยินยอมให้เขาแล้ว

“อย่าไปบอกใคร สัญญากับฉัน” ถึงกระนั้นสติก็ครบถ้วน รับรู้ว่ากำลังทำผิด ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงสั่น ให้มั่นใจอีกครั้ง

“ค่ะ...” เธอตอบรับพร้อมกับความรู้สึกอยากรู้อยากลอง อลินลดมือลง วางมือลงที่บ่าแกร่งทั้งสองข้างของเขา ขณะที่คนตัวโตได้ยินอย่างนั้นก็กระตุกยิ้มอย่างคนพึงพอใจ คนถึงบอกว่าหลอกอะไรก็ไม่ง่ายเท่าหลอกฟันเด็ก แผ่นดินเชื่อแล้ว

อลินโอนอ่อนต่อเขาอย่างง่ายดาย หัวใจเต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้นให้กับความรู้สึกบางอย่างที่เขากำลังมอบให้ ชายหนุ่มมีถุงยางอนามัยในกระเป๋าสตางค์อยู่แล้ว เขาพกติดตัวตลอดไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง แน่นอนว่าเขาเป็นหนุ่มหน้าตาดี ยามเที่ยวกลางคืนจึงไม่เคยพลาดเลยสักหน

...อลินครางเสียงเบา ๆ เมื่อถูกคนมีประสบการณ์ละเลงรักให้ โอนอ่อนต่อเขาได้อย่างง่ายดายไม่มีท่าทีขัดขืนเลยสักนิด ทุกสัมผัสที่เขาเลื่อนฝ่ามือไปนั้นเสียววูบวาบไปทั้งตัว

“อือ~” ริมฝีปากหนาเข้าประกบจูบเธอ ค่อย ๆ บดขยี้กลีบปากเล็กอย่างเมามัน ดูดคลึงริมฝีปากบางจนได้ยินเสียงจูบดังจ๊วบจ๊าบ เอียงใบหน้าพร้อมกับสอดเรียวลินสากเข้าหาโพรงปากเล็ก ไรฟันของเธอนั้นทำให้เขาสะดุดด้วยความที่มีเหล็กดัดฟันอยู่ อลินจูบกลับไม่เป็นได้แต่แน่นิ่งให้เขาเป็นฝ่ายชักจูง

...เช่นเดียวกับฝ่ามือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างเล็ก ตัวเธอเล็กนิดเดียวเมื่ออยู่ใต้ร่างของเขา เด็กสาวบิดเร้าตัวเองไปมาพลางยกเอวสูงให้เขาได้ล่วงล้ำเข้าหา นิ้วมือหนาแหวกกลีบดอกไม้แรกแย้มออก ค่อย ๆ กรีดกรายเบา ๆ ราวกับกลัวดอกไม้จะชอกช้ำ

“อืมม...พะพี่คะ ฉัน อือ~” ตาเธอปรือ หลังเขาถอนจูบออกก็ครางเสียงกระเส่าไม่หยุด อลินขยับขากว้างให้ท่าเขาเต็มที เช่นเดียวกับคนตัวโตที่ทนไม่ไหว เขาหยัดกายขึ้นไปคว้าเอากระเป๋าเงินในห้องน้ำ รีบร้อนสวมเครื่องป้องกันอย่างลนลาน

“อึก...” สายตาคมมองร่างบางที่นอนแผ่หลาให้เขาได้โลมเลียทางสายตา เรือนร่างขาวลออนั้นมีจุกสีชมพูแต่งแต้ม หน้าอกอวบแข็งชูชัน ยอดกอดสีชมพูระเรื่อชี้หาเขา เช่นเดียวกับแพรไหมอ่อน ๆ ทางด้านล่างที่ปกคลุมจุดยุทธศาสตร์ไว้ แผ่นดินเลียริมฝีปากที่แห้งผากหลังสวมถุงยางเสร็จ เขาขึ้นคร่อมร่างบางอีกครั้ง ยกสะโพกกลมกลึงของเธอขึ้นเล็กน้อย มองดูดอกไม้อวบอูมสีสดของเด็กสาวให้เต็มตา

“อึก...ยะอย่ามองสิ” เธอเบือนหน้าหนี ก่อนจะข่มเปลือกตาลงเมื่อเขาจ่อความใหญ่โตที่ช่องทางรัก ความคับแน่นที่เกิดขึ้นทำเอาคนตัวโตแทบตบะแตก หายใจฮืดฮาดด้วยความเสียวจนแผ่นหลังสั่นสะท้าน

“อืม...เธอ อ๊า อลิน” เขาจะตายให้ได้เลย แผ่นดินกลืนน้ำลายลงคอ ผ่อนลมหายใจออกมาหนัก ๆ ก่อนจะยกสะโพกเข้ากระแทกแรง ๆ

“อึก อือ!! จะ ๆ เจ็บค่ะ” ใบหน้าเล็กเหยเกบิดเบี้ยว อลินยันเท้าที่หัวไหล่หนาด้วยความตกใจ รู้สึกเหมือนกับแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อเขากระแทกเข้ามาจนมิดโคน

“ชู่ว~ เดี๋ยวก็ดีขึ้น” เธอตัวเล็กมาก ข้างในก็คับแคบจนแทบมองไม่เห็นร่อง อลินยกมือขึ้นปาดน้ำตา ข่มเปลือกตาปิดลงด้วยความรู้สึกแปลก ๆ อยู่ ๆ ก็เกิดรู้สึกผิดต่อพ่อแม่ขึ้นมา ไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ทั้งเจ็บและก็รู้สึกไม่ดี

แต่เขาก็ไม่ได้หยุด

สะโพกสอบค่อย ๆ ขยับเข้าหาอย่างเนิบนาบ ไม่ได้รุนแรงแต่คนตัวเล็กก็เจ็บมาก เธอหลับตาปี๋

“อึก อือ...”

“อลิน...” เขาเรียกเธอเสียงแผ่วเบา โน้มตัวลงหาค่อย ๆ จูบริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน ปลอบประโลมให้เธอเคลิบเคลิ้มตามไปด้วย ความจุกเสียดภายในทำให้เกิดเสียงครางดังอย่างเนือง ๆ เด็กสาวค่อย ๆ คล้อยตามอย่างง่ายดาย

...เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังอย่างต่อเนื่องภายในห้องสี่เหลี่ยม สอดประสานกับเสียงครางกระเส่าของคนตัวเล็ก แผ่นดินโหมแรงกายอย่างไม่บันยะบันยังในทุกห้วงอารมณ์ความรู้สึก เสียงครางระงมสุขสมนั้นเจือไปด้วยความรู้สึกสับสนของเด็กสาว ว้าวุ่นอยู่ภายในใจกับการเสียตัวครั้งแรก ใจเต้นตุบตับกับความรู้สึกผิดปะปนไปความกับความรู้สึกมีความสุข ชายที่กำลังกระทำเธออยู่นี้คือผู้ชายที่เธอรัก เป็นรักแรก ครั้งแรก คนแรกของเธอ...

อีกด้านหนึ่ง...

[พนักงานไม่อนุญาตครับ แล้วก็บอกว่าเป็นสิทธิ์ของลูกค้า ต้องปกป้องสิทธิ์ของลูกค้าครับ] เสียงของลูกน้องดังผ่านโทรศัพท์เครื่องหรู อัทธากรกำโทรศัพท์แน่น ก่อนหน้านี้ลูกน้องโทรบอกว่าลูกสาวเข้าไปในโรงแรมกับไอ้หมอคนนั้นจนป่านนี้ก็ยังไม่ออกมา ซึ่งที่ผ่านมาเขาให้ลูกน้องตามยัยหนูตลอดตั้งแต่รู้ว่ามีความรัก ไม่เคยให้คาดสายตา

...อัทธากรร้อนรนขับรถออกมาตามลูกสาวกลางดึก กระหน่ำโทรหาอลินจนสายแทบไหม้ แต่ดูเหมือนว่าลูกสาวจะปิดเครื่องหรือไม่ก็แบตฯหมด

[พนักงานไม่กล้าบอกเลยครับ บอกแค่ว่าถ้าจะให้บอกข้อมูลก็ต้องมีหมายศาลไม่สามารถบอกได้เลย ต้องรอเช็กเอาท์ออกตอนเที่ยงเลยทีเดียว]

“บ้าฉิบ บอกไปสิว่าเด็กอยู่ในนั้น”

[บอกแล้วครับ หรือไม่ก็ต้องเอาตำรวจมาขอตรวจค้น] ขบกรามแน่นจนสันกรามสั่น กาลเวลาไม่เคยพรากความดูดีและความเลือดร้อนไปจากเขาได้ ชายวัยกลางคนอายุห้าสิบโกรธจนยากจะควบคุมอารมณ์

“เดี๋ยวกูไป กูจะพังให้หมด!” กดตัดสายทิ้ง เหยียบคันเร่งไม่สนสวรรค์วิมานหน้าไหน สิ่งที่กลัวมาโดยตลอดนั้นกำลังเกิดขึ้น เขาทำคดีพรากผู้เยาว์มาเยอะไม่เคยคิดว่าจะเกิดกับลูกตัวเอง

...ฝ่าเท้าหนาเหยียบคันเร่งจนมิดไมล์ ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น หัวอกของคนเป็นพ่อร้าวราน ลูกสาวยังเด็กมาก กระบวนคิดยังไม่เป็นระบบเลย เรื่องนี้เขาไม่ได้ห้าม หากว่าผู้ชายคนนั้นคิดอยากให้เกียรติลูกสาวเขาสักหน่อย ได้ยินมาตลอดว่าอีกฝ่ายไม่ได้รักลูกของเขา แล้วถ้าเสียตัวให้อีก...ก็หมดคำจะพูด ไม่มีคำไหนแทนความรู้สึกของลูกสาวที่ถูกทำร้ายได้

พอมาถึงก็รีบลงจากรถยนต์คันหรู ชายวัยห้าสิบนี้เป็นที่รู้จักกันดีในสังคมเพราะออกข่าวบ่อย เขาทำให้พนักงานกลืนน้ำลายลงคอ

“เชื่อเถอะว่าจะไม่มีใครเอาเรื่องพวกคุณได้หากบอกว่าลูกสาวผมอยู่ห้องไหน” ตบโต๊ะก่อนจะประกาศกร้าว ดวงตาของเขานั้นเหมือนกับพญามัจจุราชที่พร้อมคร่าชีวิตผู้คน ทำเอาพนักงานกลืนน้ำลายลงคอ

...ซึ่งเสียงกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่นั้นน่าพึงพอใจเลยทีเดียว อัทธากรมีชื่อเสียงอย่างไรคนทั้งประเทศรู้ คำเอ่ยพูดของเขานั้นมีน้ำหนักกว่าคำพิพากษาของศาลเสียอีก

“ดะเดี๋ยวเราติดต่อผู้จัดการนะคะ” พนักงานรายหนึ่งเอ่ยพูดเสียงสั่น

“ไม่! ผมรอไม่ได้ หากว่าลูกสาวของผมถูกละเมิดอยู่ข้างใน ผมจะฟ้องโรงแรมว่าปล่อยให้เด็กอายุต่ำกว่า 18 ปีเข้าใช้บริการโดยไม่มีผู้จัดการเซ็นกำกับแล้วปล่อยให้เด็กถูกทำอนาจารข้างใน” ว่าเสียงกร้าวจนพนักงานสะดุ้งโหยง รีบคว้าเอาคีย์การ์ดให้ทันที คราวแรกไม่เชื่อว่าเป็นทนายคนนี้ตามที่ลูกน้องของเขากล่าวอ้าง ทว่าพอได้เจอตัวเป็น ๆ ก็ไม่สามารถขัดขวางอะไรได้...

[2] คำเตือน มาตรา 319 ผู้ใดพรากผู้เยาว์อายุกว่าสิบห้าปี แต่ยังไม่เกินสิบแปดปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล เพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจาร โดยผู้เยาว์นั้นเต็มใจไปด้วย ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบปี และปรับตั้งแต่สี่หมื่นบาทถึงสองแสนบาท