บทที่ 8 อกหัก 2
1573 Words
หลายวันต่อมา...
อลินยังมาหาเขาคนนั้นอีกตามเคย แม้นว่าเขาจะแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่สนใจเธอ แต่ก็อย่างที่พ่อบอกว่าเธอควรยินดีกับเขา
“ไม่มีเรียนหรือไง” เขาถามเสียงเข้มเมื่อเห็นเธอมายืนทำหน้าสลอนต่อหน้าเขาอยู่ อลินฉีกยิ้มกว้างให้กับเขา
“ก็มาหาพี่ไง” ตอบหน้าด้าน ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“เฮ้อ อลินเมื่อไหร่เธอจะเลิกตามตื๊อสักที ไม่เข้าใจหรือไงว่าไม่ชอบก็คือไม่ชอบ”
“เข้าใจค่ะ แล้วพี่ไม่เข้าใจเหรอคะว่า...ชอบก็คือชอบ” แผ่นดินถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าอลินจะหน้ามึนได้ถึงเพียงนี้ “แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ ฉันไม่คิดขัดขวางพี่ ยินดีกับพี่หมอหากว่าพี่จะได้ลงเอยกับเธอคนนั้น”
ได้ยินอย่างนั้นคนฟังก็ถึงกับแค่นหัวเราะออกมา
“หึ แต่ถ้าฉันไม่ได้ลงเอยกับคุณแพตตี้ ฉันก็ไม่เอาเธออยู่ดี”
“คะ?” ริมฝีปากบางอ้าค้างกลางอากาศ ไม่คิดว่าจะได้ยินถ้อยคำนี้จากปากของเขา
“ฉันไม่ดีตรงไหนอ่ะ ผู้หญิงคนนั้นมีลูกติดด้วย ตอนแรกพี่บอกไม่ชอบเด็ก แต่เธอคนนั้นอายุห่างจากฉันไม่กี่ปีเองนะ!” แผดเสียงออกมาด้วยความโมโห อลินกำมือเข้าหากันแน่น
“แล้วเธออายุเท่าไรล่ะ”
“ก็ ก็...”
“หึ...” แผ่นดินหัวเราะออกมาเบา ๆ สาวน้อยพูดไม่ออกในทันทีที่เขาสวนกลับ แพตตี้อายุ 22-23 ตามสเปกของเขาต่างจากเธอ
อลินเม้มริมฝีปากแน่นทันที ทว่าขณะนั้นเองที่สายตาของคุณหมอหนุ่มมองเห็นใครบางคนที่ยืนหลบเสาฟังบทสนธนาของเขากับอลินอยู
“อ่า ฉิบหาย” แผ่นดินรู้ตัว สายตาคมของเขาเลื่อนมองหมอพายุ ชายหนุ่มแปลกใจที่เห็นลูกชายท่านประธานอยู่ที่นี่ แถมยังแต่งกายเหมือนกับมาทำงานอีกด้วย
“พี่ว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก”
“ฉันผิดตรงไหน ฉันแค่เกิดช้าเองนะ!” อลินตะโกนไล่หลังเสียงดังสนั่น แต่คุณหมอหนุ่มก็ไม่ได้สนใจดังเดิม
...แผ่นดินเดินเลี่ยงอลินไปหาพายุ เขามีเรื่องอยากคุยกับอดีตสามีของแพตตี้โดยไม่สนใจว่าสาวน้อยคนนี้จะรู้สึกอย่างไร เดินหนีออกมาเสียดื้อ ๆ แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงของอลินดังไล่หลังมาอีก
“หนูไม่ยอมหรอกนะ!” แผ่นดินส่ายหน้าเบา ๆ อย่างคนเอือมระอา เขาเดินมาหยุดยืนตรงหน้าพายุ ก่อนจะเป็นฝ่ายเอ่ยทักทายอีกฝ่ายเพราะตอนนี้พายุกำลังทำเมินเขา
“ไง...มาทำงานละเหรอ”
“ก็เห็นละนี่”
“หึ...” จากที่พายุเคยเคารพเขามาเสมอ ตอนนี้เจ้าตัวคงอยากลุกขึ้นสู้แล้วกระมัง “ผมไม่อยากให้คุณวุ่นวายกับแพตตี้อีก”
“_”
“มันจะทำให้ผมแพ้” พายุเลื่อนสายตาจ้องมองอีกฝ่าย แผ่นดินจ้องมองเขาเขม็งเช่นกัน “ผมเคยถอยให้คุณดูแลเธอในฐานะสามีของเธอ แต่คุณก็ทำมันไม่ได้ ตอนนี้ผมพร้อมจะดูแลเธอแทน”
“พล่ามอะไร ผมมั่นใจว่าจะดูแลเธอได้ดีกว่าเดิม ผมจะทำให้ดีกว่าเดิมถ้าได้รับโอกาสนั้น ไม่รู้หรอกว่าคุณจะดีมากแค่ไหน แต่ผมจะทำให้ดีกว่าแน่นอน” พายุว่าเสียงหนักแน่น เขาจ้องอีกฝ่ายเขม็งเช่นกัน ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มคิดปล่อยให้เธออยู่กับคนที่พร้อมจะดูแลเธอ แต่ตอนนี้เขาคิดว่าตัวเองนี่แหละที่จะดูแลเธอให้ดีกว่าเดิม
“คุณอาจจะทำให้เธอเสียใจอีก” แผ่นดินรีบตอบ
“ให้แพตตี้เป็นฝ่ายตัดสินใจเถอะครับ คุณพูดดักทางผมแบบนี้...หึ กลัวเหรอครับ” พายุพูดจายียวน เขาทำหน้าทะเล้นก่อนจะเดินจากอีกฝ่ายไปโดยไม่ลืมทำท่าวันทยหัตถ์เพื่อยียวนหมอรุ่นพี่อีกด้วย
“เฮ้อ...” แผ่นดินพ่นลมหายใจออกมา หากอีกฝ่ายลุกขึ้นสู้แบบนี้...เขาก็แพ้อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะแพตตี้ยังไม่ลืม
ทว่าขณะนั้นเอง
“ถอนหายใจทำไมคะ” อลินก็โผล่หัวมาหาเขาอีกครั้ง
“เฮ้อ!!...ยังไม่กลับอีก” ชายหนุ่มยกมือขึ้นแนบแผ่นอกด้วยความตกใจ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเมื่อเห็นใบหน้าของอลินดังเดิม ชายหนุ่มสาวเท้าเดินหนีทันที ซึ่งรอบนี้เธอไม่ได้เดินตาม
...เด็กสาวยกยิ้มให้เขาหลังจากที่ร่างหนาเดินหนีไปแล้ว เธอได้ยินบทสนทนาทั้งหมดและคิดว่าเป็นการดีที่ได้ยินอย่างนั้น ดูเหมือนว่าสามีของเธอคนนั้นจะทวงคืน แล้วหมอแผ่นดินก็จะกลับมาอกหักอีกครั้ง
...อดที่จะยิ้มไม่ได้จริง ๆ แม้ว่าจริง ๆ แล้วจะยินดีกับเขา แต่พอได้ยินว่าเขาอาจจะไม่ได้คบกับเธอคนนั้นเด็กสาวก็ฉีกยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ
หลายวันต่อมา...
อดีตสามีของคุณแพตตี้เปิดศึกกับเขา แผ่นดินมีสีหน้าไม่สบอารมณ์ตั้งแต่เข้ามาทำงาน พลอยทำให้บรรยากาศการทำงานนั้นตึงเครียดตามไปด้วย
“เป็นไรอีกวะ พักนี้เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวเศร้า มึงนี่นะ...ทำเอากูตามอารมณ์ไม่ทัน” ณภัทรเดินมาตบไหล่ของคนเป็นเพื่อน หรือจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
“ก็หมอพายุอ่ะดี อยู่ ๆ ก็กลับมาทวงคุณแพตตี้คืน”
“อ้าว...” คนเป็นเพื่อนตกใจไม่ต่างกัน นึกว่าแผ่นดินจะมีโอกาสเข้าหาเธอคนนั้นแล้ว “เฮ้อ...แต่ยังไงมึงก็ไม่น่าจะชนะว่ะ”
“อ้าว...ไม่ให้กำลังใจเพื่อนเลย”
“ไม่ใช่อย่างนั้นเว้ย แต่เขาเป็นพ่อของลูกยังไงก็มีโอกาสมากกว่า ทำไมมึงไม่หันไปมองน้องอลินบ้าง ตอนนี้ยังตามมึงอยู่เลย” ได้ยินชื่อแล้วถึงกับต้องกลอกตามองบน แผ่นดินเหนื่อยกับเด็กอลินนี่เต็มทน
“อลินเป็นเด็กโคตรน่ารำคาญอ่ะ” เขาว่าอย่างตรงไปตรงมา พลางส่ายหน้าเบา ๆ ให้ตายก็ไม่เอามาทำเมีย
“ก็น้องยังเด็ก กูเชื่อว่าถ้าน้องโตขึ้น คงมีความคิดที่เปลี่ยนไป พอถึงวันนั้น...น้องน่าจะโคตรเพอร์เฟกต์”
“หึ ไม่เอาหรอก กูไม่สนใจ” ว่าเสร็จก็คว้าเอาแผ่นชาร์ตคนไข้มาถือไว้ เขาไม่สนใจใครทั้งนั้น เพราะตอนนี้สมองของเขาสนใจแค่คุณแพตตี้คนเดียว
หลายวันต่อมา...
ยอมรับว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิด ตั้งแต่ที่อดีตสามีของเธอมาตามง้อ แพตตี้ก็เปลี่ยนไป เธอกำลังใจอ่อนอยู่แน่ ๆ วันนี้จึงไม่มาตามนัดทั้ง ๆ ที่รับปากกับเขาแล้ว
...ร้านอาหารหน้าโรงพยาบาลเงียบสงบในเวลานี้ แผ่นดินนั่งมองเมนูอาหารด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ทว่าแววตาของเขาเศร้าหมอง อยู่ ๆ แพตตี้ก็บอกว่าไม่ว่างแล้ว เธอไม่มาตามนัดที่ได้ให้ไว้ เขาไม่นึกโกรธเธอ แต่รู้สึกเสียใจเพราะรู้ว่าตนนั้นแพ้แล้ว
ทว่าขณะนั้นเอง
“ทำไมมานั่งคนเดียวคะ ฉันนึกว่าพี่จะมากินข้าวกับพี่คนนั้นซะอีก” ดวงตาคมค่อย ๆ เลื่อนไปมองใบหน้าจิ้มลิ้มของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอยังอยู่ในชุดนักเรียนอยู่เลย
“ทำไมยังไม่กลับบ้าน เป็นเด็กเป็นเล็ก” อลินอมยิ้ม ตอนนี้เริ่มมั่นใจแล้วว่ายังไงเธอคนนั้นก็น่าจะกลับไปหาสามีเก่า
“ไปส่งหนูสิ”
“ไม่ใช่เรื่อง”
“นะ ๆ” เขาส่ายหน้าเบา ๆ แม้นจะยังพอมีเวลาระหว่างพัก แต่ถ้าทำแบบนั้นก็ยิ่งทำให้เธอได้ใจ “ชิ...อย่าเศร้าเลยน่า หนูเศร้ามาตลอด”
“เอาเวลาไปตั้งใจเรียนเถอะ”
“ถ้าหนูตั้งใจเรียนพี่จะใจอ่อนให้หนูไหมล่ะ”
“หยุดพูด...”
“พี่แผ่นดิน หนูชอบพี่นะ อย่าไปชอบคนที่ไม่ชอบสิ” นานเข้าก็อยากใช้สรรพนามสนิทสนม คำว่าหมอแทบไม่อยากเรียกแล้ว
ทว่า
“บอกตัวเองเถอะ” สวนกลับมาแต่ละคำทำเอาหน้าเธอหงาย
“ง่ะ...” ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมา ไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน แถมเจ้าตัวยังอายุน้อยกว่าเขาสิบห้าปีอีกด้วย “หนูกินข้าวด้วยนะ”
“_”
“ไม่ตอบแสดงว่าตกลง”
เขาขี้เกียจพูดกับคนพูดไม่รู้เรื่องต่างหาก ชายหนุ่มนั่งมองเมนูอาหารในมือ
“หนูเอาสปาเกตตี” แผ่นดินไม่ได้ตอบรับอะไร เขามีสีหน้านิ่งเรียบ ความรู้สึกเสียใจจากแพตตี้ยังไม่จางหายไปจากแววตาของเขา พลอยทำให้อลินเสียใจตามไปด้วย เขาไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนคนนี้คอยเป็นห่วง อลินตามจีบเขามานานแต่ก็ไม่ได้รับความสนใจ
“ไม่เป็นไรนะ หนูจะปลอบใจพี่เอง”
“หยุดพูดเถอะน่า” เขาว่าพลางยกมือขึ้นเรียกพนักงานมารับออเดอร์ “เอากะเพราทะเลกับสปาเกตตีครับ”
“โอ๊ะ...” เด็กสาวอุทานด้วยความแปลกใจ เธอฉีกยิ้มกว้างทันที ทำเป็นดุ แต่สุดท้ายก็สั่งอาหารให้เธออยู่ดี
อย่างนี้ไม่ให้เรียกว่ามีใจจะให้เรียกว่ามีไตหรือ...
เด็กสาวยิ้มอย่างคนอารมณ์ดี นึกคิดว่าเขากำลังใจอ่อนให้
- Writer
