ตอนที่ 4 คอนโดเดียวกัน
1017 Words
ละลายรัก(นายสุดโหด)
#ณะ บ้านคัพเค้ก (คฤหาสน์)
"ตาเหมมาแล้วเหรอลูก" พิมพาเอ่ยทักเพื่อนลูกชายอย่างสนิทสนมเมื่อเห็นว่าเหมราชเดินเข้ามาในบ้าน
"สวัสดีครับป้าพิม เค้กล่ะครับ" เหมราชเอ่ยพร้อมยกมือไหว้แม่ของเพื่อน และเอ่ยถามหาเด็กสาวในประโยคหลัง
"น้องรออยู่ในห้องนั่งเล่นน่ะ ตาเหมยังไม่ได้บอกน้องเหรอว่าคอนโดเรากับน้องอยู่ที่เดียวกัน" พิมพาเอ่ยตอบ และถามกลับในประโยคหลังเพราะเธอเห็นว่าลูกสาวของเธอดูเหมือนจะไม่รู้อะไรเลย
"ยังไม่ได้บอกครับ ผมคิดว่าไปถึงคอนโดแล้วน้องก็คงรู้เอง" เหมราชตอบด้วยใบหน้าและน้ำเสียงปกติ
"อืม เอาเถอะ งั้นป้าฝากดูแลน้องด้วยนะ มีอะไรก็โทรบอกป้ากับลุงได้ตลอด" พิมพาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ที่จริงเธออยากจะไปส่งลูกสาวด้วยตัวเอง แต่ก็กลัวทำใจไม่ได้เดี๋ยวได้ร้องให้ต่อหน้าลูกอีก เพราะเธอมีลูกสาวคนเดียวเธอรักและห่วงมาก พอคิดว่าลูกจะต้องห่างอกออกมาใช้ชีวิตคนเดียวก็ต้องห่วงเป็นธรรมดา
"ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะดูแลน้องอย่างดี" เหมราชตอบด้วยน้ำเสียงปกติ แล้วยิ้มบางๆให้แม่ของเพื่อน จากนั้นก็เดินไปห้องนั่งเล่น
เมื่อเข้ามาในห้องนั่งเล่น เหมราชก็เห็นเด็กสาวนอนหลับอยู่บนโซฟา นอนตัวงอเหมือนลูกแมวน้อย เขาเดินไปนั่งตรงขอบโซฟาที่เด็กสาวนอนอยู่ ยื่นมือหนาข้างหนึ่งไปเกลี่ยไรผมที่หล่นลงมาข้างแก้มป่องๆของเธอแล้วทัดไว้กับใบหูเล็ก จากนั้นค่อยๆโน้มใบหน้าหล่อเข้มลงไปหอมแก้มขาวอมชมพูของเด็กสาวอย่างอ่อนโยน
ฟอด~
"อื้อ" คนหลับที่ถูกขโมยหอมแก้มเหมือนจะรู้สึกตัวตื่น
เห็นดั่งนั้นเหมราชจึงหยัดกายขึ้นนั่งเต็มความสูงแล้วมองเด็กสาวที่กำลังจะตื่นขึ้นมา
เด็กสาวกระพริมตาถี่ๆเพื่อไรอาการงัวเงียออกไป
"อ๊ะ เฮียเหมมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" คัพเค้กสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเห็นคนตัวโตนั่งอยู่ข้างเธอ และไม่รู้ว่าเขามานั่งอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่
"พึ่งมา ตื่นแล้วก็ไปกันเถอะ ของที่จะเอาไปมีแค่นี้ใช่มั้ย" เหมราชตอบด้วยน้ำเสียงปกติ แล้วถามเด็กสาวพลางปลายตาไปมองกระเป๋าลากใบใหญ่สองใบ
"ค่ะ" คัพเค้กพยักหน้าตอบ เธอเอาไปแค่เสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวเท่านั้น ส่วนคอนโดก็เข้าอยู่ได้เลยเพราะเป็นคอนโดหรูราคาแพงจึงมีครบทุกอย่างอยู่แล้ว
"งั้นไปกันเถอะ" เหมราชพูดพร้อมลุกขึ้นจากโซฟาแล้วลากกระเป๋าใบใหญ่สองใบของเด็กสาวออกไปทันที
คัพเค้กได้แต่มองตามหลังคนตัวโตจากนั้นก็เดินตามเขาไป
"ลุงฝากดูแลน้องด้วยนะเหม" คชาผู้เป็นบิดาของคัพเค้กพูดกับเหมราช เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกับลูกสาวตัวเองเดินออกมาจากในบ้าน เพราะเขาและภรรยามารอส่งลูกสาวอยู่ที่รถก่อนแล้ว
"ครับ" เหมราชรับคำผู้เป็นบิดาของเพื่อนด้วยน้ำเสียงและใบหน้าปกติ
คัพเค้กขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยเพราะเธอไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อตัวเองต้องฝากฝั่งเธอให้คนตัวโตดูแลด้วย
"น้องเค้ก ไปอยู่คอนโดหนูต้องดูแลตัวเองดีๆนะลูก ต้องเชื่อฟังเฮียเหมนะ อย่าดื้อกับเฮียเค้าล่ะ" พิมพาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางเดินไปกอดและลูบศรีษะลูกสาวอย่างรักใคร่
คัพเค้กขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งหนักกว่าเดิมเพราะทั้งพ่อและแม่ของเธอพูดเหมือนกับว่าเธอกำลังจะไปอยู่กับคนตัวโตยังไงยังงั้น
"เค้กไปอยู่คอนโดของเค้ก แล้วเกี่ยวอะไรกับเฮียเหมคะ" คัพเค้กเอ่ยถามโดยมองหน้าผู้เป็นบิดาและมารดาสลับกัน พลางปลายตาไปมองคนตัวโตอย่างนึกสงสัย
พิมพาเบนสายตามองไปทางเหมราชเล็กน้อยแล้วเบนสาวตากลับมาหาลูกสาวตัวเองที่เธอยืนกอดอยู่
"น้องเค้กคงยังไม่รู้ว่าคอนโดเฮียเหมคือคอนโดเดียวกันกับคอนโดของหนู เพราะว่าอยู่คอนโดเดียวกัน แม่กับพ่อก็เลยต้องฝากฝังหนูให้เฮียเค้าช่วยดูแลไง" พิมพาบอกกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
ได้ยินดั่งนั้นคัพเค้กก็หันไปมองคนตัวโตอย่างอึ้งๆ เพราะเธอไม่คิดว่าอะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น อีกอย่างคอนโดนั่นเธอก็เป็นคนเลือกเอง แต่เธอไม่รู้เลยว่าคอนโดของคนตัวโตอยู่ที่นั้นด้วยเหมือนกัน
หลังจากร่ำลากันเสร็จ ลูกน้องหรือคนขับรถของเหมราชก็ได้เอากระเป๋าเสื้อผ้าของเด็กสาวไปไว้ท้ายรถตู้คันหรูสีดำ ส่วนลูกน้องอีกคนก็ได้เปิดประตูรถให้เจ้านายตัวเองกับเด็กสาวขึ้นรถ
"เชิญครับ" เป็นเสียงนทีลูกน้องมือซ้ายคนสนิทอีกคนของเหมราชพูดพร้อมผายมือให้เจ้านายกับเด็กสาวขึ้นรถ
จากนั้นทั้งสองก็เดินขึ้นรถโดยให้เด็กสาวขึ้นไปนั่งบนรถก่อนแล้วเหมราชก็ขึ้นตามไป เมื่อนทีเห็นว่าเจ้านายกับเด็กสาวขึ้นรถเรียบร้อยแล้วเขาจึงปิดประตูรถ แล้วเดินไปเปิดประตูรถฝั่งตรงข้ามคนขับขึ้นไปนั่งประจำที่ทันที ส่วนลูกน้องอีกคนก็ไปนั่งประจำที่คนขับจากนั้นก็ออกรถไปยังคอนโดของเจ้านายทันที
ภายในรถตู้คันหรูสีดำ ขับเคลื่อนไปด้วยความเร็วปกติ
เหมราชเหลือบมองเด็กสาวที่นั่งข้างเขา เธอเอาแต่เล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยโดยไม่สนใจอะไรมากไปกว่าหน้าจอสี่เหลี่ยมที่เธอมองอยู่ จากนั้นเขาจึงยื่นมือไปกดปิดช่องกั้นระหว่างคนขับกับผู้โดยสารที่เขาสั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษ
- Writer
