[Anastasia's POV]
Panay pa rin ang titig ko sa kaniya habang abala ito sa panghimagas naming ice cream cake. Kung hindi lang dumating ang room service na pinahatid niya kanina, natanong ko sana ito kung bakit inabot siya ng alas-onse ng umaga sa labas. Ayoko namang sabihin dito na na-paranoid ako nang mawala siya, dahil nakakahiya at panunukso lamang ang aabutin ko.
Si Lexus ang nag-prepare ng pagkain naming dalawa dahil nagpumilit ito bilang paghingi niya daw ng tawad sa tagal ng paghihintay ko.
"You looked stress," sabi ko dito nang mapansing malalim ang buntong-hininga niya habang kumakain.
Pinagmasdan niya ako gamit ang malamlam nitong mga mata at pilit na ngumiti. "Nakakapagod talaga kung may asong buntot nang bunto sa'yo, Baby. Inabot ako ng ilang oras para lamang makawala sa kan
