Unforgettable Night With A Mafia's Boss series #1

Chapter 01: BROKEN HEART

MADELINN POV:

I am in the office right now, sitting facing the computer, when suddenly someone knocked on the door. "going in.

"Linn," Sophiea called me and said, "Can you sign this paper?" Habang inaabot niya sa akin ang mga papel, automatikong kinuha ko ang mga papeles mula sa kanya at pinirmahan ko ito.

Sophiea is one of the trustworthy people in the company and has become a close friend of mine. She is intelligent and generous.

"Are you okay, Linn?" she asked while watching me signing papers.

"I noticed that you are pale. Are you sick?" she handed me a tissue. I stared at her before answering,

"I'm okay, Phiea. I guess I'm just tired."

The conversation between the two of us stopped when Rea got immersed in the conversation.

"Girls, are you aware of today's breaking news?" she mentioned, holding her cell phone in one hand.

"What news did you come across again, Rea?" Phiea asked her.Tingnan niyo kung ano ang pumuputok na balita, kasabay na pinakita ito sa kanya.

Phiea mentioned with Oh! Caritativo again.

I didn't notice them talking beside me. No new news is coming out today. This is what I hear on television and radio almost daily.

At isa pa! Hindi ako interesado sa kanilang usapang dalawa, at habang nag-uusap ang dalawang babae sa gilid ko. I suddenly became confused while typing letters.

Iba talaga kapag sikat. Phiea says, "Tyler is so handsome, it looks like my panties will fall off." At the same time,

lol Gaga. Rea immediately replied, "Aren't you afraid of Caritativo, Phiea?

Afraid of what, Rea? Dahil ba sikat sila, mayaman?

Ang daming mga babae ang nagkakaroon ng crush sa kanila. Maybe there's nothing wrong if I dream too. No! I like Tyler," Phiea replied.

"Hey, Phiea. There you are again, dreaming? Awake, maybe you want coffee. I will brew some for you."

you two please leave my office.

Hindi ako makapag-focus dahil sa sobrang ingay ninyo. Singhal ko sa kanila, kaagad silang umalis at nagtungo sa kani-kanilang upuan at hinaharap ang kanilang mga computer.

Phiea is beautiful. I think she is 5'5" tall with a long nose, slightly squinted eyes, and light hazel color. She is not very fair, but men are also crazy about her because she has a beautiful diamond-shaped face and an attractive figure.

Rea is also 5'5" tall, with a straight nose, amber eyes, an inverted triangle face, dark skin, a beautiful body, and she is smart, but just a little talkative.

Matapos ang aking trabaho, agad kong dinampot ang aking bag na nakapatong sa maliit na lamesa na nasa gilid ko lang.

Dali-dali akong naglakad sa pasilyo ng kumpanya palabas. Ginabihan ako. Hindi ko kasi namalayan na mag-eight o'clock na pala ng gabi. Naaliw ako sa pagtatrabaho. At isa pa, wala rin naman akong gagawin sa aking apartment. Mag-isa lang ako doon.

"Linn," sambit niya, kasabay ng pagtayo mula sa pagkakaupo habang may dala itong isang pongpong na bulaklak.

Huminto ako sa paglalakad at hinarap siya.

"Jayden, anong ginagawa mo rito ng ganitong oras ng gabi?" tanong ko sa kanya.

"Linn, yayain sana kita kumain sa labas," kasabay ng pag-abot sa akin ng dala niyang bulaklak. Agad kong ito kinuha mula sa kanya at nagpasalamat.

Linn, halos mahigit tatlumpung minuto naghintay siya sayo dito sa labas. Sinabi ko sa kanya na wag ka na hintayin, pero matigas talaga siya, ayaw makinig. Bulong ni Phiea sa akin,

napabuga ako ng hangin, saka kinausap siya,

" I'm sorry Jayden, hindi ako pwede ngayon." medyo masama kasi ang pakiramdam ko."

"Baka sa susunod na mga araw, Linn, available ka," ani niya pa rito. Tumango na lang ako sa kanya para matapos na ang usapan naming dalawa.

Si Jayden ay isa sa mga manliligaw ko. Iwan ko ba kahit ilang beses ko na siya binabasted, patuloy pa rin ito sa pangliligaw. Sinabi ko naman sa kanya na tumigil na siya, pero matigas talaga ang ulo niya.

Kahit sinasabi ko sa kanya na may boyfriend na ako, ayaw maniwala hanggang makita niya ng dalawa niyang mata.

Halos dalawang taon din kaming hindi nagkita ni "Charlie." dahil abala siya, sa kanyang trabaho bilang "hotel and manager." I contacted him from time to time at nag-uusap kaming dalawa, pero saglit lang 'Yon." kasi lagi daw siyang busy, Marami daw mga Terorista from other countries na nagche-check-in doon.

The hotel he works in is famous and elegant because it is owned by a famous businessman.

Minsan, parang naisip ko na may iba na siya. Hindi na siya katulad ng dati na araw-araw akong kinakumusta. Sinusuri kung kumain na ba ako, kung sino ang mga kasama ko, at kahit sa pananamit ko, kailangan pa niyang malaman. Pero ngayon, kahit isang tawag mula sa kanya, wala akong matatanggap.

I respect his reasons, kahit alam ko na nagdadahilan lang siya because I love him, and I have confidence in him.

Agad akong pumunta sa parking area kung saan nakapark ang pulang kotse ko at agad ko itong binuksan saka sumakay.

Siguro walang mali kung bibisitahin ko si Charlie sa ganitong oras ng gabi sa kanyang apartment.

Dalawang oras lang naman ang biyahe papunta sa apartment na tinitirahan niya. Gusto ko siyang makita kahit sa malayo.

Kaagad akong bumyahe patungo sa kanyang apartment na tinitirahan.

Mula rito, nakita ko si Charlie palabas ng apartment niya at agad siyang sumakay sa kotse na nakaparada sa harap ng bahay.

Wait a minute, si Ruby ba iyon ang nakita ko? O napalikmata lang ako. Kailan lang siya dumating dito sa Maynila? At bakit sila magkasama ni Charlie ngayon? Takang-tanong ko sa sarili ko.

Agad kong sinundan ang sasakyan ni Charlie kung saan ito papunta. After thirty minutes, huminto ito sa harap ng isang bar saka sila pumasok sa loob.

Pumasok din ako kaagad sa bar at umorder ng inumin ko. First time kong pumunta sa ganitong klaseng lugar. Mula sa kinauupuan ko, kitang-kita ko sina Charlie at Ruby na masayang nag-uusap.

Nanlaki ang dalawang mata ko na hindi makapaniwala sa aking nakita. Naghahalikan sila at walang pakialam sa maraming tao na nakapaligid sa kanila.

Pakiramdam ko binaksakan ako ng malaking bato na hindi ko maigalaw ang sarili ko.

Hindi ko namalayan na nagtulo na pala ang tubig sa dalawang mata ko habang tinitingnan sila.

I was sobbing, crying while watching them kiss. Kaagad ko kinuha ang isang bote ng wine at ito'y tinulak at dire-diretso ang paglagok sa aking lalamunan.

Charlie gets up and walks towards the bathroom. Kaya agad din ako tumayo at sinundan siya.

"Why are you here?" he asked immediately. Nakatitig ako sa kanyang dalawang mata habang nagsasalita siya sa aking harapan.

Kailan lang ito nangyari, char?" I said with a low tone. Bakit siya? Bakit ang matalik kong kaibigan?" Bakit? Sagutin mo ako.

I'm sorry, Linn. He said directly. Hindi ko sinasadya na saktan ka. Masaya ako sa kanya.

Almost two years kami nagsasama ni Ruby, at masaya ako na siya ang kasama ko.

So, it means almost two years mo na din akong niloloko, huh? Ganun ba, Charlie? May damdamin din ako. Nasasaktan. Kaylan mo ba balak sabihin sa'kin ito?

Sinusubukan ko naman na sabihin sayo ang totoo pero nauunahan ako ng takot. Ayaw kitang masaktan, Linn. Pero ayaw ko din mawala ang babaeng pinakamamahal ko. I love her so much.

Please forgive me and hayaan muna kaming dalawang magsama. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag mawala siya sa akin. Nakikiusap ako sayo, Linn.

Napatingin ako sa dalawang kamay niya na nakahawak ito ng mahigpit sa dalawa kong palad.