“ใครให้กลับ!?!”ผมยืนฟังลิซนอนคว่ำหน้าคุยโทรศัพท์ ได้ยินหมดแหละแต่ผมเข้ามาเงียบๆคอยฟังว่าคุยกับใคร เผื่อแรดไปคุยกับผู้ชายคนอื่นอีก
“อะไร ฉันจะกลับคอนโดไงจะอยู่นี่ทำไมละ”ฉันก็มีคอนโดของฉัน เสร็จแล้วก็ต้องแยกย้ายกันไป เห้อ! สถานะแม่งเชี้ยจริงๆ
“ดูสภาพตัวเองก่อนเหอะ”ผมหันไปตอบ สภาพตัวลิซมีแต่รอยดูด ทำผมเองตั้งใจะทำรอยไว้มีตุ้งแต่คอยันขาอ่อน
“แล้วหมาตัวไหนมันทำอ่ะ!”พูดแล้วก็อดโมโหไม่ได้คนบ้าอะไรทำรอยดูดไว้ทั้งตัว เยอะมากแล้วไม่ใช่จางๆนะเข้มมาก!
“หมาอย่างฉันเนี่ยแหละทำเธอเดินขาถ่างอ่ะ!!”หมาอย่างผมเนี่ยแหละทำลิซเดินไม่ได้นอกจากนอนเล่นกับแมวไปวันๆ เดินไม่แต่แม่งดูยังอนาจ
“ไอ้ปากหมา! พูดกับฉันดีๆสักคำจะตายมั้ย!”ฉันด่าส่วนกลับปากไวไงด่ามาด่ากลับ ปากหมาเก็บไว้ไม่อยู่รึไง!
“ได้ แต่เธอต้องหยุดแรดและร่านก่อน!!”ทำไมผมจะพูดดีๆด้วยไม่ได้จะให้ผมพูดดีแต่ดูทำตัวเหอะ แม่งควรพูดดีด้วยมั้ยละ!?
“ใครแรด ฉัน
