Saatler geçti, dakikalar geçti. Sanki akrep ve yelkovan birbirine küsmüş gibi peşlerinden gitmemek için direndiler. Zaman öyle hızlı geçmedi aksine 1 dakika 1 saat gibi geçmişti. Bir türlü olmuyordu, tekrardan tekrardan çabalamakta bir işe yaramıyordu. Öylece oturmuş onları bekliyordum. Hala gelmemişlerdi. Onlarla gitmediğim için pişmandım ama gidemezdim çünkü halk beni yasta sanıyordu. Ha şu halimde yasta olduğum da doğruydu. Rian hemen yanımda telefonu ile ilgileniyordu.
“Rian, buradan diyara nasıl telefonla ulaşılabildi?”
Kaşları kalkarken;
“Aslında ulaşılamıyor. Burada zaten bizim dışımızda telefon kullanan ve bilen de yok. Minerva bize ulaşabildi çünkü abim onun arayacağı zamanları biliyordu aynı şekilde senin de.”
Kaşlarım kalkarken büyük ciddiyetle;
“Ama babam yani 1.Kral Bert
