Gözlerini kırpıştırmaya başladığında öylece yerde oturuyordum. Kalkalı iki saati geçmişti ama sabah daha yeni oluyordu. Gece kaçta gelmişti bilmiyordum. Ne zaman geldi, ne ara yanımıza yattı ve uyudu hiçbirinin cevabı bende yoktu. Bir ara Ares Nidus ağlamış onu emzirmek için kalkmış ve kalkınca da bize sarılmış uyur iken onu görmüştüm. Ona sinirli değildim, kızgın hiç değildim. Ben aldığım kararı uyguluyordum onunda kendine göre bir ararlar olabilirdi. Ama ona çok kırgındım. Onsuz uyuyamayan beni onsuz uyumak zorunda bırakmıştı. O benim hayatıma girdikten sonra, kim olduğumu öğrendiğimden beri onsuz tek bir an uyumamıştım ve şimdi onsuz uyutmuştu beni. Yine de tek değildim arada minik nefesleri boynuma vuran Ares Nidus vardı. Ama onun o yeri bende kırgınlık yaratan kısımdı. Sonunda gözleri
