Hepimiz birbirimize baktık. Nyxks başı ile Rian’ a bakıp kafasını salladı. Rian ve Minerva aynı anda yanıma geldiler Nyxks kollarını belimden çekti. Şimdi ona değil ikizime ve dostuma yaslanmıştım. Hızla abimin elinden kağıdı aldı. Tekrar okudu bir daha ve tekrar tekrar. Sinirle kağıdı buruştururken abim sakince;
“Hiç değilse bilmiyor.”
Rian titremesini durdururken;
“Aynen. Şimdi konuşmayalım burada.”
Kafamı salladım ama aklım tamamen nottaydı. Minerva ve Rian ile evden çıktığımızda Nyxks ve abim evdeydi. Askerlere ne yapacaklarını evi aramalarını falan söylüyorlardı. Her şey daha da karmaşıklaşıyor ne olduğunu bir türlü anlayamıyordum. Biz öndeyken yeniden geri mi düşmüştük? Bu nasıl olabilmişti ki? Rian;
“İyi misin?”
Kafamı sağa sola salladım.
“Neden hep önde olduğumuzu sanırken
