Toplantı odasındaki şoklar atlatılmış, neredeyse akla gelebilecek her türlü soru sorulmuştu. Beni bu duruşumun onları etkilediğinin farkındaydım. Yine de onlar varken benim bu şekilde çıkış yapmamın onları kızdırdığının da bilincindeydim. Bu saygısızlık değildi, onlar için olabilirdi ama benim için değildi. Ortada bir gerçek vardı. Ve bu gerçek herkesin bir büyücüden korkmasıydı. Bu korku gerçek bir korku değildi kafalarında oluşan bir korkuydu. Bunu aşmaları için kendilerini yenmeleri gerekiyordu. Ve bunun içinde en başta kim olduklarını hatırlamaları idi. Benim yaptığım o konuşma kim olduklarını hatırlamaları için yapılmış bir konuşmaydı. Saygısızlık mıydı? Asla.
“Güzel bebeğim, hadi.”
Nyxks ile bakıştık. Arkamda değildi, yanımdaydı. Bu güzel detay gülümsememe sebep oldu. Onun gücü de
