บทที่ 14
ใบหน้างามๆ ที่ส่ายไปมาไม่ได้ทำให้วินซ์สงสารเลยแม้แต่น้อย
“อย่ามาเสแสร้งไปหน่อยเลยขวัญชีวา ที่คุณก้าวตามผมเข้ามาในห้องนอนก็เพื่อจะให้ผมชิมไม่ใช่หรือ แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้เกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาเสียล่ะ”
“ก็คุณ...ไม่ได้รับปากฉันเรื่องพ่อนี่คะ” หญิงสาวพูดออกไปเสียงตะกุกตะกัก ความหวาดกลัวเต้นระริกอยู่ในดวงตากลมโตของหล่อนมากมายนัก
“ดูคุณจะถนัดเหลือเกินนะขวัญชีวา กับการใช้เซ็กส์เพื่อแลกกับสิ่งที่ต้องการน่ะ แต่เชื่อเถอะว่ากับผู้ชายที่ชื่อวินซ์ เอเมอร์ตัน คุณไม่มีทางเอาชนะได้แน่นอน”
ใบหน้าของวินซ์ปรากฏรอยยิ้มหยามหยัน ก่อนจะก้มหน้าต่ำลงมาหา ขวัญชีวาพยายามเบนหน้าหนีแต่ก็ทำได้ไม่ถนัดนัก
“แล้วก็ถามจริงๆ เถอะ ใช้ข้อต่อรองแบบนี้บ่อยขนาดไหน”
เมื่อเห็นคนถูกถามเอาแต่หน้าแดงก่ำพูดไม่ออก วินซ์จึงคิดเองเออเองเสร็จสรรพ เขาแสยะยิ้มและใช้นิ้วมือไล้กลีบปากอิ่มที่นุ่มและหวานยิ่งกว่าน้ำเชื่อมแผ่วเบาอย่
