“แล้วนายจะทำยังไงต่อไป...”
ทิมยิ้มเยือกเย็นน่ากลัว “ผมก็จะแจ้งเบาะแสให้กับตำรวจยังไงล่ะครับ แล้วก็โยนความผิดทั้งหมดให้กับซีร์ยานอฟไป แค่นี้พวกมันก็ฆ่ากันเองแล้วล่ะครับ...”
เจ้าของแผนการหัวเราะลั่น แต่สำหรับวินซ์กลับไม่มีรอยยิ้มเลยแม้แต่นิดเดียว มีแต่ความคลั่งแค้นเท่านั้นที่เกลื่อนอยู่เต็มใบหน้า
“ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะทิม... แซนด์โชคดีที่มีเพื่อนรักแบบนาย...”
ทิม สเป็คเตอร์ระบายยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้นและขอตัวกลับ “ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ถ้ามีโอกาสจะมีเยี่ยมใหม่”
วินซ์ลุกขึ้นเดินมาส่งที่หน้าตึก “จะกลับนิวยอร์กเลยหรือ”
คนถูกถามหันมายิ้มให้ “ครับ พอดีผู้อำนวยการเรียกให้เข้าไปรับงานพิเศษน่ะครับ”
“ขอให้นายโชคดีนะทิม ขอบใจสำหรับทุกอย่างที่ทำเพื่อแซนด์” เวลาพูดชื่อน้องชายทีไรวินซ์ก็อดเศร้าหมองไม่ได้
“ก็ผมกับแซนด์เป็นเพื่อนรักกันนี่ครับ... แค่นี้ทำได้อยู่แล้ว”
วินซ์จ้องมองท้ายรถสปอร์ตคันงามของทิม
