บทที่ 26

1232 Words

นิโคลัสหันไปมองสตีฟ แล้วเอ่ยตอบอย่างตัดสินใจดีแล้ว “ทำไมผมต้องหนีด้วย ผมไม่ใช่คิดผิด คุณนาเดียเธอเป็นฝ่ายมาหาผมเอง” “แต่เจ้านายไม่ได้คิดเหมือนแก” ไมเคิลค้านออกมา และก่อนที่นิโคลัสจะเถียงกับไมเคิลไปมากกว่านี้ บอร์ดี้การ์ดคนหนึ่งก็ตะโกนบอกทุกคนเสียงดัง “เจ้านายกำลังเดินมาโน่นแล้ว” แทนที่นิโคลัสจะเป็นฝ่ายกลัว กลับเป็นไมเคิลที่หวาดกลัว และตกใจหน้าซีดไม่มีสีเลือด เมื่อเห็นปืนพกอยู่ในมือของผู้เป็นเจ้านายด้วย “นิค รีบหนีไป หนีไปเดี๋ยวนี้” ไมเคิลเค้นเสียงบอกคนที่ยืนอยู่ข้างตัว พยายามผลักร่างใหญ่ล่ำสันของหลานชายให้เข้าไปในรถ ขณะเดียวกันก็จ้องมองไปยังผู้เป็นเจ้านายเขม็ง “ไม่! ผมไม่หนี!” นิโคลัสเน้นคำเสียงเย็นยะเยือก จ้องมองมิสเตอร์ฮาเวิร์ดที่กำลังเดินตรงมาหาตนเอง โดยมีนารินดาและเอ็มม่าวิ่งตามมาติดๆ พออยู่ในรัศมีที่สามารถเห็นใบหน้าและรอยบาดแผลบนหน้าผากของนารินดาได้อย่างชัดเจน ก็เผยค

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD