บทที่ 12

1109 Words

“พระเจ้า! นาเดีย เธอมันร่าน ไร้ยางอายที่สุด” นิโคลัสเค้นเสียงด่าดังลั่น และแทนที่จะทำตามคำวิงวอนของนารินดา เขากลับปิดประตูกระแทกดังปัง! ปล่อยให้นารินดาร่านสวาทอยู่นอกห้องเพียงลำพัง “นิโคลัส ได้โปรด อย่าทิ้งฉันไว้แบบนี้” นารินดาครวญครางปนเสียงสะอื้น ยกมือทุบบนประตูห้องโดยไม่กลัวเจ็บ แต่เมื่อประตูห้องยังคงปิดอยู่เหมือน เดิม ก็ร่ำไห้ออกมาเพราะทรมานกับฤทธิ์ยา ไม่รู้ว่าจะทำให้ฤทธิ์ยาจางหายไปจากตัวเธอได้อย่างไร “นิโคลัส...” “บัดซบ!” นิโคลัสสบถลั่น ทุบมือลงไปบนประตูห้องด้วยความโกรธจัดเจียนคลั่ง หากทำได้ อยากจับนารินดามาหักคอให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่สิ่งที่เขาทำได้ในขณะนี้ คือการแพ้ใจตัวเอง มือใหญ่เอื้อมไปเปิดประตูออกกว้าง แล้วดึงร่างบางระหงให้เข้ามาในห้องนอนของเขา นิโคลัสไม่อาจปล่อยให้นารินดาอยู่ในสภาพกึ่งเปลือย ยืนร้อนรุ่มไปด้วยพิษของยาปลุกเซ็กหน้าห้องของเขาได้ หากมีบอร์ดี้การ์ดคนอื่น

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD