MADGET
MAY LAGNAT nga talaga ako. Mainit ang pakiramdam ko pero nilalamig ako. Ang sakit sakit pa ng mga kasu-kasuan ko at para akong lantang gulay sa higaan niya.
"Conor, i-uwi mo na lang ako sa amin," pakiusap ko.
"Hindi na. Dito na lang kita aalagaan. Gagaling ka na niyan agad," sabi pa niya.
Natataranta na rin siya dahil sa ngayon ay hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin.
"Promise, mas magiging okay ako kung iuuwi mo na ako. Mas makakapagpahinga ako sa amin, please," nanghihina kong wika.
"Sige, pero kailangan mo munang kumain bago kita dalhin sa inyo," aniya na ngayon ay nakaupo na sa gilid ng kama.
Iisa lang ang alam kong dahilan kaya ako nagkakaganito. Iyon ay ang nangyari sa aming dalawa kagabi. Nabigla siguro ako, nasobrahan ko kasi ang paglundag. Ayan tuloy, nag-suf
