ใจรักปรารถนาร้าย

บทที่7

“ไม่ให้โว้ย! มึงห้ามพูดอะไรแบบนี้อีก เมียกูกูหวงของกู ห้ามใครมาแตะ แค่พูดถึงก็ไม่ได้!” คนที่เริ่มเมาตวาดลั่นร้านก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากต่อไป ไม่มีวันที่เขาจะยกอุรัสยาให้ใคร แค่จินตนาการถึงตอนที่เธอนอนร้องครางใต้ร่างของผู้ชายที่ไม่ใช่ตัวเองเขาก็อยากจะฆ่าให้คนในจินตนาการแล้ว เรื่องที่จะว่าปล่อยหรือยกให้ใครลืมไปได้เลย!

คนที่กำลังนั่งสัปหงกอยู่หน้าบ้านเพื่อรอคอยการกลับมาของสามีถึงกลับร้องลั่นเมื่อจู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนตัวเองลอยขึ้นจากพื้น ลืมตาขึ้นถึงได้เห็นว่าคนที่กำลังอุ้มเธอเข้าบ้านอยู่นั้นไม่ใช่อื่นนอกจากคนที่เธอกำลังรอให้เขากลับมา เพื่ออธิบายให้เข้าใจว่าเธอไม่ได้ตั้งใจโกหก

“พี่ก้องคะ อิงขอ…”

“ไม่ต้องพูด! พี่ไม่อยากฟัง!!” ก้องภพตวาดลั่นอย่างลืมตัว อาจเป็นเพราะน้ำเมาที่ดื่มเข้าไปในปริมาณมากเลยทำให้เขาไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่ สิ่งหนึ่งที่วนเวียนอยู่ในหัวตอนนี้คือบทลงโทษเมียรักมากกว่าว่าเขาจะลงโทษเธอด้วยวิธีไหนถึงจะเลิกคิดเรื่องหย่าไปเสียที

ร่างบอบบางถูกผ่อนลงบนเตียงเมื่อมาถึงก่อนที่เรียวปากหวานจะถูกจูบอย่างหนักหน่วงเพื่อปิดกั้นคำพูดต่างๆ นาๆ ที่เขาไม่อยากจะฟัง เพราะไม่มีเหตุผลอะไรต้องฟังมันในตอนนี้ ตอนที่ยังโกรธและรู้สึกว่าตัวเองนั้นมันช่างไม่มีค่าอะไรเลยในสายตาของภรรยา

“พี่ก้อง อิงเจ็บค่ะ!” อุรัสยาเอ่ยขึ้นทั้งน้ำตาเมื่อต้นคอถูกดูดจนเกิดร่องรอยสีกุหลาบ เริ่มรู้สึกได้ถึงความรุนแรงจากดวงตาคมกริบของสามี แน่นอนเธอรู้ว่าเขากำลังโกรธ แต่จะให้ทำอย่างไรเมื่อเธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจ หากได้รู้ก่อนว่าเขาจะโกรธกันขนาดนี้เธอคงไม่ทำมันแน่

“เจ็บก็ดี! แต่รู้ไหมว่าที่อิงเจ็บมันยังไม่ถึงครึ่งของพี่เลยด้วยซ้ำ! อิงไม่ไว้ใจพี่ยังไม่พอ อิงยังดูถูกความเป็นพ่อในตัวของพี่ด้วย!” คนถูกตะคอกสะอื้นไห้ เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เขารู้สึกแบบนั้น ไม่เลยจริงๆ

“ฮึก อิงขอโทษ…”

“พี่ไม่อยากฟัง! ไม่อยากมีลูกกับพี่นักใช่ไหมอิง! ได้! งั้นพี่จะทำให้อิงท้องเอง! ต่อไปนี้พี่ขอสั่งห้ามอิงกินยาคุมเด็ดขาด! ถ้ารู้ว่าแอบกินพี่จะลงโทษให้หนัก! ลงโทษเหมือนอย่างคืนนี้!” สิ้นคำเรียวปากสวยก็ถูกปิดลงอีกครั้ง และครั้งนี้มันรุนแรงจนอุรัสยาต้องเบือนหน้าหนีรสจูบที่หยาบกระด้างของเขาเป็นพัลวัน ภาพคืนเข้าหอที่ถูกเขาข่มขืนเริ่มทยอยกับมาเรื่อยๆ มันทำให้เธอตัวสั่นด้วยความกลัว กลัวว่าเขาจะรุนแรงเหมือนอย่างในคืนเข้าหอ ที่คิดถึงมันทีไรเธอก็กลัวจับใจทุกที

ซึ่งความกลัวนั้นก็เกิดขึ้นแทบจะทันทีเมื่อเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ถูกกระชากออกไปจากร่างจนขาดวิ่นไม่เหลือชิ้นดี หญิงสาวน้ำตาไหลพรากยามเมื่อเรียวขาถูกจับแยกออกจากกันก่อนก้องภพจะส่งตัวตนเข้าหาเธอพรวดเดียวหมด ไม่มีแม้แต่การโอ้โลมเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ

“ฮึก! อิงเจ็บ….”

“ไม่ต้องมาร้อง! พี่คงใจดีกับอิงมากไปสินะ อิงถึงได้คิดแทนพี่ไปหมดแบบนี้! อย่าหวังเลยว่าพี่จะยอม ต่อให้ต้องจับอิงมัดกับเตียงแล้วร่วมรักกันทั้งวันพี่ก็จะทำ อิงต้องท้อง!” คนใจร้ายตวาดลั่นก่อนจะเริ่มขยับตัวอย่างรุนแรงแม้อีกคนจะขอร้องอ้อนวอนแค่ไหนก็ไม่เป็นผล

อุรัสยาได้แต่สะอื้นไห้ เสียใจกับการกระทำของสามีที่ทำเหมือนเธอเป็นแค่เครื่องระบายอารมณ์ของเขาเท่านั้น แต่หากจะต่อต้านหรือหยุดสิ่งที่กำลังเกิดเธอก็ทำไม่ได้เพราะเรี่ยวแรงมันช่างเหลือน้อยเต็มทน สุดท้ายก็ได้แต่นอนร้องไห้ปล่อยให้ก้องภพตัดตวงความสุขล้นไปจากร่างกายหลายต่อหลายครั้ง จนกระทั่งเขาพอใจ…

แสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องเข้ามาแยงตาทำให้คนที่เพิ่งจะได้หลับไปไม่กี่ชั่วโมงค่อยๆ ปรือตาตื่นขึ้น สิ่งแรกที่ก้องภพทำคือควานไปข้างกายหวังว่าจะคว้าเอาคนที่ถูกเขารังแกอย่างหนักมาตลอดทั้งคืนมากอดเอาไว้แนบกาย แต่ทว่าสิ่งที่คว้ามาได้กลับมีแค่ความว่างเปล่า…

“อิง!”

ชายหนุ่มโพล่งขึ้นเมื่อไม่พบตัวของภรรยาที่ไม่รู้ว่าตอนนี้จะโกรธเขาไปมากแค่ไหนแล้ว พอนึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำไว้ร่างกำยำที่เปลือยเปล่าไปทั้งตัวก็ลุกขึ้นนั่ง เสยหัวตัวเองไปมาอย่างบ้าคลั่งก่อนจะรีบลุกไปยังห้องน้ำไม่พบภรรยาก็ร้อนใจรีบอาบน้ำแล้วลงมาชั้นล่าง

สถานที่แรกที่เขามานั้นคือห้องครัวที่ภรรยาชอบหมกตัวอยู่ตลอดทั้งวันอย่างไม่รู้เบื่อ เมื่อไม่พอก็สอบถามจากสาวใช้ ซึ่งแต่ละคนต่างก็พูดเหมือนกันว่าตั้งแต่เช้าจนป่านนี้ซึ่งกินเวลาไปเก้าโมงกว่ายังไม่มีใครพบหน้าคุณผู้หญิงของบ้านเลยสักคน คำตอบนั้นทำคนมีความผิดติดหลังเริ่มร้อนรนหนักขึ้นไปอีกเวลาแบบนี้ภรรยาเขาจะไปที่ไหนได้กัน!

“ป้าน้อยกับปันมีใครเห็นอิงบ้างรึเปล่าครับ” เสียงก้องกังวานถามขึ้นเมื่อเดินมาถึงห้องทานข้าว ที่มีปันตาและป้าน้อยอยู่กันสองคน

“ไม่เห็นนี่คะ นี่ปันก็เพิ่งจะลงมาเอง”

“ป้าเองก็ยังไม่เห็นนะคะ ว่าจะถามคุณก้องอยู่เหมือนกันว่าคุณอิงหายไปไหน ไม่เห็นลงมารอใส่บาตรกับป้าเหมือนทุกเช้า” ก้องภพไม่มีเวลามาอธิบายให้ใครเข้าใจทั้งนั้นในตอนนี้ ชายหนุ่มรีบวิ่งไปหยิบกุญแจรถ ก่อนจะรีบเร่งออกไปจากบ้านด้วยท่าทางร้อนใจถึงที่สุด

บ้าเอ้ย! หายไปไหนกันแน่นะอิง ทำไมจู่ๆไปก็ไม่ยอมบอกกัน!

คนเมียหายเริ่มต้นจากการขับรถมาที่ไร่ก่อนจะสอบถามคนงาน แต่คำตอบเดียวที่ได้รับคือไม่มีใครสักคนที่พบอุรัสยา ไม่มีเลย

“สั่งคนงานทั้งหมดให้หยุดมือแล้วไปช่วยกันตามหาเมียฉัน! ผู้หญิงตัวเท่าแมวคนเดียวจะหายออกไปไหนได้ทั้งๆ ที่รถก็อยู่ครบแถมยังไม่มีใครเห็นอีก!!” แน่นอนว่าคนที่ร้อนใจตวาดสั่นแทบจะทันที ไม่ว่ายังไงต้องตามเมียรักให้เจอโดยเร็วที่สุด ต่อให้เสียการเสียงานก็ยอม