ใจรักปรารถนาร้าย

บทที่5

“ครับ พอดีอิงเขาชอบทานร้านนี้ ปันอยากทานอะไรสั่งได้เลยนะครับเดี๋ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน” ก้องภพเอ่ยก่อนจะขอตัวเดินออกมาเพื่อไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางกลับนั้นสายตาของเขาบังเอิญเหลือบไปเห็นบางสิ่งเข้าก่อนรอยยิ้มจะเผยขึ้นเมื่อคิดถึงใครอีกคนขึ้นมา

การกลับมาของอดีตคนรักที่หอบเอาตุ๊กตาเด็กผู้หญิงถักเปียน่ารักมาด้วยนั้นสร้างความงงงันแก่ปันตาเป็นอย่างมากเมื่อได้เห็นเข้า

“พอดีทุกครั้งที่มาทานข้าวที่นี่อิงเขาชอบแอบไปยืนมองตุ๊กตาตัวนี้อยู่บ่อยๆ น่ะครับ ผมก็เลยกะว่าจะซื้อไปฝาก” ก้องภพอธิบายเมื่อเห็นสายตาตั้งคำถามของปันตาเข้า ซึ่งอีกคนก็หุบยิ้มลงก่อนจะตีหน้าเศร้า เมื่อเห็นว่าเขาให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตาเธอ

“คุณอิงเธอคงดีใจนะคะ ถ้าได้รู้ว่าก้องเอาใจใส่เธอถึงขนาดนี้”

“ปัน…คือว่าผม…”

“ปันรู้ค่ะว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์หึงหรือหวงคุณทั้งนั้น แต่บางทีปันก็อดคิดไม่ได้ว่าปันไม่ได้ทำผิดอะไรเลย ฮึก! แต่ทำไมคนที่ต้องสูญเสียทุกอย่างมันถึงต้องเป็นปัน!” เป็นก้องภพเสียเองที่เริ่มทำหน้าไม่ถูกเมื่อได้เห็นน้ำตาจากใบหน้าอ่อนหวานของอดีตคนรักเข้า เขามัวแต่ดีใจที่ได้ซื้อตุ๊กตาไปฝากอีกคน ลืมนึกถึงความรู้สึกของอีกคนไปเลยว่าจะรู้สึกยังไงกับท่าทีเอาใจใส่ในตัวของภรรยาที่เขาเผลอแสดงออกให้เห็น

“ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้”

“ปันรู้ค่ะ แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ก้องเองก็ยังรักปันอยู่ใช่ไหมคะ แล้วทำไมเราสองคนถึงกลับมารักกันไม่ได้ ทำไมคะก้อง ทำไมคุณถึงไม่ขอหย่ากับคุณอิงแล้วกลับมาหาปัน…หรือคุณไม่รักปันแล้ว” แน่นอนว่าการรอคำตอบจากคำถามนี้มันช่างเชือนหัวใจปันตาเป็นอย่างมาก เธอคาดเดาไม่ได้ว่าก้องภพนั้นจะตอบมายังไง

ความคิดที่เคยมั่นใจมาโดยตลอดว่าเขายังรัก และยังรอเธอกลับมานั้นค่อยๆ หายไปทีละนิดเมื่อได้เห็นท่าทีเอาใจใส่ที่เขามีต่ออีกคน คนที่ไม่สมควรที่จะมีความสุขเพราะแย่งเอาทุกสิ่งที่ควรเป็นของเธอไปจนหมด สิ่งเดียวที่ผู้หญิงคนนั้นจะได้รับคือความทุกข์ตรมเสียใจ

“ผมรักคุณนะครับปันไม่ว่าจะเมื่อไหร่ผมก็ยังรู้สึกดีกับคุณอยู่” ก้องภพตอบหลังจากให้เวลาตัวเองได้คิดอยู่นานนับนาที คำตอบนั้นทำให้อีกคนยิ้มออกมาได้ ก่อนจะหุบยิ้มลงเมื่อเขาพูดบางสิ่งออกมา

“แต่ผมทิ้งอิงเขาไม่ได้จริงๆ ครับ อิงเขามีแค่ผม เขาไม่มีใคร”

“แล้วปันล่ะคะ! ปันเหลือใครบ้างในวันที่คุณเลือกที่จะขอเลิกกับปันแล้วไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ปันรักก้องนะคะ ถ้าใจเราสองคนตรงกัน ขอให้ปันคืนไม่ได้เหรอคะ ทุกๆ อย่างที่ผู้หญิงคนนั้นแย่งไปจากปัน!” ก้องภพไม่ได้ตอบอะไร สีหน้าของเขาล้วนเต็มไปด้วยความสับสน เขารักปันตา นั่นคือเสียงหนึ่งในใจมันบอกแบบนั้น แต่อีกใจก็ย้ำเตือนให้คิดถึงวันคืนดีๆ ที่อุรัสยามีให้กันมันทำให้เขาไม่อาจทอดทิ้งเธอไปได้ หรือหากจะให้เลือกใครตอนนี้เขาก็ยังเลือกใครไม่ได้เลยอยู่ดี

อุรัสยาจ้องมองจานข้าวตรงหน้าท่ามกลางความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเธอรู้สึกอย่างไรเมื่อสองทุ่มเข้าไปแล้วแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าคนสองคน ที่พากันออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้าจะพากันกลับมาเสียที

ใจหนึ่งก็อยากโทรถาม แต่อีกใจก็ไม่อยากทำตัวเหมือนคนหวงของมากเกินไป ก้องภพอาจมองว่าเธอเป็นผู้หญิงน่ารำคาญชอบตามติดสามีเอาได้หากเธอเผลอทำให้เขาเห็นว่าไม่ชอบใจที่เขากลับบ้านไม่ตรงเวลา ซึ่งเรื่องนี้มันก็ไม่ได้ผิดแปลกไปจากวันไหนๆ ที่เขาชอบทำ แน่นอนว่าถ้าเป็นเขาคนเดียวเธอคงไม่รู้สึกอะไรเท่ากับในวันนี้

วันที่เขาออกไปกับผู้หญิงที่เขารอการกลับมาตลอดสามปีเต็ม

แสงไฟจากรถที่เกิดขึ้นแถวบริเวณหน้าบ้านนั้นทำให้รอยยิ้มอ่อนหวานเผยขึ้น ร่างบอบบางรีบลุกขึ้นก่อนจะวิ่งออกมาจากบ้าน ภาพแรกที่ได้เห็นนั้นมันทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวรุนแรงจนต้องเบือนหน้าหนี ไม่อาจทนมองเห็นภาพความสนิทชิดเชื้อของคนสองคนไปได้

“อิงครับ! พอดีปันเขาดื่มมากไปหน่อย ช่วยบอกป้าน้อยให้ขึ้นไปเช็ดตัวให้เขาบนห้องหน่อยนะครับ” ก้องภพบอกภรรยาขณะที่อุ้มคนที่ตอนนี้เมาจนแทบไม่มีสติเดินเข้าบ้านโดยอุรัสยาเดินตามมาติดๆ

“เดี๋ยวอิงเช็ดตัวคุณปันให้เองค่ะ ป่านนี้ป้าน้อยคงหลับไปแล้ว อย่าไปรบกวนแกเลยค่ะ” อุรัสยาอาสาเพราะไม่อยากให้ป้าน้อยขึ้นมาเห็นอะไรแบบนี้ ครั้นมันจะยิ่งทำให้หญิงชราหงุดหงิดจนพาลทุกคนในบ้านเหมือนอย่างวันนี้ไปอีกเธอไม่ได้อยากให้เรื่องแบบวันนี้เกิดขึ้นเลย

“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ พี่ไปรอที่ห้องนะครับ” หญิงสาวพยักหน้ารับก่อนจะรอจนแน่ใจว่าประตูห้องพักของปันตาถูกปิดถึงได้ค่อยๆ ปลดกระดุมเดรสของอีกฝ่ายอย่างเบามือ เธอเผลอจ้องมองอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว และยิ่งได้มองใกล้ๆ ก็ยิ่งรู้เลยว่าปันตาเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง ขนาดเป็นผู้หญิงด้วยกันเธอยังรู้สึกอดที่จะอิจฉาไม่ได้

แล้วเธอเล่าจะเอาอะไรไปสู้ผู้หญิงคนนี้ได้กัน!