บทที่8
1405 Words
เสียงเพลงดังกระหึ่มยังไม่อาจกลบเสียงเต้นภายในหัวใจของบัวบูชาได้ ชายชุดดำคนนั้นพาเธอเดินขึ้นมายังโซนวีไอพีซึ่งล้วนมีแต่แขกกระเป๋าหนักที่พร้อมจะทุ่มเงินจำนวนก้อนใหญ่เพื่อหาความสุขให้ตัวเอง
แสงไฟมืดดูสลัวเหมาะสำหรับความเป็นส่วนตัวไม่พลุกพล่านเหมือนกับชั้นล่าง ส่วนมากมักจะเป็นแขกผู้ชายซึ่งบางรายมีเด็กในร้านยืนข้างกายคอยเอ็นเตอร์เทนคอยให้ความสนุกให้กับแขก
"เชิญครับ"น้ำเสียงเรียบนิ่งดึงสติของบัวบูชาให้กลับมาเมื่อชายชุดดำพาเธอมายืนอยู่ตรงด้านหน้าประตูห้องบานหนึ่งซึ่งคนภายนอกไม่สามารถมองเห็นคนด้านใน
"แล้วไหนล่ะคะคุณเจส"
"คุณเจสอยู่ในนี้ครับ"เมื่อหมดหน้าที่ชายคนดังกล่าวก็เดินออกไปทิ้งให้บัวบูชายืนเกร็งอยู่เพียงลำพัง จะถอยหลังตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ทัน จะเดินหน้าต่อไปขาทั้งสองข้างก็มาแข็งเอาเสียดื้อ ๆ ความตั้งใจในตอนแรกของเธอเริ่มจางลงเมื่อเส้นทางที่เธอเดินผ่านมา พวกผู้หญิงในร้านบางคนกำลังทำให้แขกที่เขามาใช้บริการอยู่ในที่แจ้งอย่างไม่คิดจะอายสายตาใคร
มันจึงทำให้เธอเกิดความหวั่นใจถ้าหากแขกคนแรกของเธอเกิดอยากโชว์ของดีของเด็ดขึ้นมาแล้วเธอจะทำอย่างไร
ปึง
"ทำไมไม่เข้ามาล่ะบัว"คุณเจสผู้จัดการร้านเปิดประตูออกมาตามทำเอาคนที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ชะงัก ซึ่งอีกฝ่ายกำลังมองเธอด้วยความไม่เข้าใจ
"เป็นอะไรไป"
"คือบัว"บัวบูชาเกิดอาการไม่แน่ใจความกลัวเริ่มกัดกินแต่อีกใจก็อยากหาเงินไปเป็นค่าผ่าตัดรักษามารดาให้หาย
"ฉันเข้าใจเธอนะบัว เอาอย่างนี้ไหมลองเข้าไปคุยกับแขกก่อน ถ้าเธอไม่อยากไปต่อฉันจะไปหาเด็กใหม่มาให้แขกเอง"ผู้หญิงที่เข้ามาทำงานในที่นี้ล้วนไม่มีการบังคับ ความสมัครใจต้องมาจากทั้งสองฝ่ายไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งซึ่งเหตุผลในข้อนี้ทำให้บัวบูชารู้สึกเบาใจ
"ได้ค่ะคุณเจส"เธอตอบตกลงก่อนจะเดินตามผู้จัดการของโซนนี้เข้าไปในห้องนั้น
"ขอโทษด้วยนะคะที่ปล่อยให้รอ เด็กใหม่ยังไม่เป็นงานคุณภูผาอย่าถือสาเลยนะคะ"
"อืม"โทนเสียงคุณเคยทำให้บัวบูชาเงยหน้า เธอเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าร่างสูงใหญ่ของใครบางคนนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ในมือของเขาถือแก้วเหล้าเอาไว้ดวงตาคมกริบชั่งดูลึกลับไม่เหมือนตอนที่ทำงานอยู่ด้วยกัน
"เด็กใหม่ค่ะ ชื่อบัวบูชาพึ่งมาทำงานที่นี่เป็นวันแรก บัวสวัสดีคุณภูผาแขกวีไอพีของร้านเราสิ"
"สะ...สวัสดีค่ะคุณภูผา"ตอนนี้เธอไม่กล้าที่จะสบตาคมกริบคู่นั้นของชายหนุ่ม ลมหายใจของเธอรู้สึกติดขัดแม้อากาศภายในห้องนี้จะหนาวแต่เธอกลับรู้สึกร้อนอบอ้าวเมื่อโดนสายตาของเขาจ้องมองมาอย่างไม่ละสายตา
แววตาของเขาในตอนนี้แทบจะเผาไหม้เรือนร่างของเธอไปทั่วทั้งร่างกาย
"ไม่ทราบว่าคุณภูผาถูกใจเด็กใหม่ของทางร้านของเราไหมคะ"ชายหนุ่มไม่ตอบเป็นเพราะเขารู้สึกอึ้งอยู่ไม่น้อย ไม่คิดว่าเลขาสาวในบริษัทของเขาจะรับจ๊อบหางานพิเศษทำ
"คือว่าบัวเขามีเรื่องด่วนต้องใช้เงินจำนวนมาก คือว่าแม่ของบัวไม่สบายแต่ถ้าหากคุณภูผาไม่ถูกใจเดี๋ยวเจสจะไปเรียกเด็กคนอื่นมาให้ก็แล้วกันนะคะ"
"ไม่ต้อง"
"คะ?"
"ผมเอาคนนี้"ว่าแล้วก็จัดการล้วงธนบัตรสีเทาหลายใบวางไว้บนโต๊ะ
"บัว เธอว่าไงอยากไปกับคุณภูผาไหม"บัวบูชานิ่งอึ้งไปพักใหญ่กว่าจะได้สติก็ตอนที่ผู้จัดการเขย่าแขนเอ่ยถาม เธอพยายามเก็บอาการประหม่าพลางคิดอยู่ในใจว่า
ผู้ชายอย่างภูผาคงไม่คิดจะทำอะไรเธอในที่สาธารณะแบบนั้น เรื่องนี้ระหว่างเธอและเขาคงจะคุยกันได้
"บัวอยากไปกับคุณภูผาค่ะ"
"ถ้าเธอคิดดีแล้วก็ขอให้เธอโชคดีนะ"คุณเจสโน้มตัวไปคว้าเงินก้อนนั้นขึ้นมา เงินที่ว่านั่นก็คือเงินค่าตัวของบัวบูชาครึ่งหนึ่งซึ่งอีกครึ่งจะต้องตกเป็นของผู้จัดการร้านในการหักค่าหัวคิว
"โชคดีนะ บัว"บัวบูชาคลี่ยิ้มบาง ๆ ตอบรับ พลางมองผู้จัดการร้านเดินออกไปจากห้องของแขกวีไอพี ซึ่งตอนนี้สายตาของภูผายังคงมองบัวบูชาซึ่งยังคงยืนเกร็งอยู่กลางห้องไม่กล้าขยับตัวไปไหน
"มีอะไรอยากจะพูดไหม"แก้วทรงกลมถูกวางลงบนโต๊ะ น้ำเสียงโทนเรียบนิ่งยิ่งทำให้บัวบูชาไม่กล้าจะขยับตัว
"คือว่าบัว"
"เงินเดือนที่บริษัทมันไม่พอ?"
"มะ...ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะคุณภูผา"ชายหนุ่มเอียงศีรษะจ้องหน้าเธอนิ่งอย่างต้องการรอฟังคำตอบ
"อาการแม่ของบัวทรุดหนักต้องผ่าตัดด่วน เงินที่บัวมีมันไม่เพียงพอบัวเลยมีความจำเป็นต้อง..."
"หยุด"ริมฝีปากสีสวยเม้มเข้าหาเสียงเข้มของภูผาสั่งให้เธอหยุดพูดคำแสลงหูออกมา
บรรยากาศภายในห้องสี่เหลี่ยมเต็มไปด้วยความเงียบ ทั้งสองต่างจมอยู่ในความคิดของตัวเองจนเวลาล่วงเลยผ่านไปหลายนาทีว่าที่ภูผาจะเปิดปากถามเธออีกครั้ง
"เท่าไหร่"
"คะ"
"เงินที่เธอต้องใช้ในการผ่าตัด มันเท่าไหร่"
"อย่างต่ำก็สามแสนค่ะ"เธอเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเบาหวิวอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
"ฉันมีข้อเสนอ แต่ไม่รู้ว่าเธอจะสนใจหรือเปล่า"
"..."
"มานั่งใกล้ฉันตรงนี้สิ"สองเท้าเล็กเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่แต่ไม่ทันที่เธอจะได้หย่อนกายนั่งลงบนโซฟาตัวหนาก็ถูกฝ่ามือใหญ่ของภูผาดึงร่างของเธอให้เซไปนั่งลงบนตักแกร่งของเขา
"อุ๊ย คุณภูผา"
"อย่าขยับ"บัวบูชานั่งตัวเกร็งอยู่ในอ้อมกันอันแสนอบอุ่นของชายหนุ่ม
"อยากฟังข้อเสนอของฉันหรือยัง"
"ขะ...ข้อเสนออะไรเหรอคะ"มุมปากหยักกระตุกยิ้มอยู่ในความมืด ฝ่ามือสากลูบไล้แขนเรียวผิวเนียนนุ่มของคนในอ้อมแขนอย่างแผ่วเบาทำเขาคนตัวเล็กขนลุกซู่
"มาเป็นเด็กเลี้ยงของฉันไหม"น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบข้างใบหูขาวของหญิงสาวทำเอาบัวบูชาเบิกตากว้างไม่คิดว่าภูผาจะยื่นข้อเสนอนี้ให้กับเธอ
"ฉันจะให้เงินเดือนเธอเดือนละสามแสน รวมไปถึงบ้านและรถทุกอย่างตามที่เธอขอมา"
"..."
"ส่วนเงินเดือนในตำแหน่งเลขาเธอจะได้เหมือนเดิมทุก ๆ เดือนไม่รวมกับเงินเดือนในส่วนของงานตรงนี้"ริมฝีปากสีสวยเม้มเป็นเส้นตรง ข้อเสนอที่ภูผาเสนอมาให้มันก็ไม่ได้เลวร้ายเพราะอย่างน้อยเธอก็ได้มีอะไรกับเขาแค่เพียงคนเดียว
ถึงเธอจะรู้จักเขาแค่เพียงไม่กี่วันแต่อย่างน้อยเธอก็พอจะรู้จักนิสัยใจคอของเขาอยู่บ้างถึงมันจะยังไม่มากแต่อย่างน้อยก็ดีกว่าที่เธอจะต้องไปหลับนอนกับใครที่เธอไม่รู้จัก
"ว่ายังไง เธอยอมรับข้อเสนอของฉันไหม"
"นานเท่าไหร่คะ"
"หนึ่งปี"
"..."
"หนึ่งปีต่อจากนี้เธอจะต้องมาเป็นผู้หญิงของฉัน ข้อเสนอทุกอย่างฉันจะให้เธอตามที่พูดออกไป ถ้าหากเธอตกลงพรุ่งนี้ฉันจะให้ทนายร่างสัญญามาให้เธอได้เซ็นพร้อมกับโอนเงินเดือนก้อนแรกไปให้"
"..."
"ว่ายังไงล่ะ ข้อเสนอของฉันเธอสนใจมันหรือเปล่า"
"ค่ะ บัวยอมรับข้อเสนอของคุณ"คำตอบของเธอเป็นที่น่าพึงพอใจต่อชายหนุ่มเป็นอย่างมาก
"ถ้าอย่างนั้นเราสองคนไปกันเถอะ"
"ปะ...ไปไหนคะ"
"หน้าที่ของเธอมันจะต้องเริ่มต้นตั้งแต่คืนนี้ บัวบูชา"
- Writer
