บทที่ 2 อาหมวย
1797 Words
สิบสองปีต่อมา...
-แก้มใส-
ตื่นเต้นที่สุด...
ฉันว่าช่วงชีวิตที่น่าตื่นเต้นและท้าทายมาก ๆ คงเป็นช่วงเวลาแห่งการผลัดเปลี่ยน อย่างเช่นตอนนี้ที่ฉันกำลังเก็บของเพื่อที่จะได้ย้ายไปอยู่คอนโดฯใกล้มหา’ ลัยที่เพิ่งสอบติด และที่สำคัญ ฉันจะได้ย้ายไปอยู่กับเฮียมังกร ซึ่งตั้งแต่พี่เขาเข้ามหา’ ลัยไปเราก็ไม่ค่อยได้เจอกันอีกเลย ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนอยู่บ้านหลังเดียวกันแท้ ๆ
ทว่าขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่นั้น
แกร็ก~
“เสร็จหรือยัง เก็บของหรือย้ายบ้านกันแน่” เสียงเปิดประตูพร้อมกับเสียงของแม่ก็ดังขึ้น อย่างนี้ทุกที...แม่ไม่ชอบเคาะประตูเลยสักครั้ง
“ใกล้แล้วค่ะ ว่าแต่เฮียมาแล้วเหรอ”
“ยังหรอก ไม่รู้ว่าจะมาจริงไหม แล้วหนูมั่นใจเหรอว่าจะอยู่กับเขาน่ะ” คุณแม่นั่งลงที่ปลายเตียงนอนของฉัน โดยที่ฉันนั่งอยู่บนพื้นข้าง ๆ กับกระเป๋าเดินทาง
“มั่นใจสิคะ” ฉันอมยิ้ม ดีใจมากต่างหากที่ได้อยู่ใกล้พี่เขา
“แต่ลูกก็รู้ว่ามังกรเกลียดแม่อย่างกับอะไรดี” ได้ยินอย่างนั้นฉันถึงกับหันขวับไปมองแม่ เพราะจริง ๆ แล้วปัญหาคือตัวแม่เองไม่ใช่เฮียมังกร
“ก็แม่นั่นแหละที่ทำให้เฮียโกรธ”
“ชิ...ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” แม่ว่าพร้อมกับคว่ำปากลง ไม่ได้อยากต่อว่าแม่ตัวเองนักหรอก แต่สิ่งที่แม่ทำนั้นมันเกินไปมากหลาย ๆ อย่าง
...ฉันไม่ได้พูดอะไร เพราะนี่ก็แม่ส่วนเขาคนนั้นก็น่าสงสาร แม่ไม่ต่างจากแม่เลี้ยงใจร้ายในละครเลยสักนิด ซึ่งฉันก็ทำอะไรไม่ได้เพราะกลัวโดนแม่ตีเช่นกัน ทว่า
“แม่ก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ แม่ก็แค่อยากให้เฮียภูน่ะรักลูกของแม่แค่คนเดียว” คำพูดของแม่ก็ทำให้ฉันไม่พอใจเอามาก ๆ
“แม่! เขาจะมารักหนูแค่คนเดียวได้ยังไงก็ในเมื่อเขาไม่ใช่พ่อแท้ ๆ ของหนู!”
“เอะแกนี่...แกจะไปรู้อะไรล่ะ” แม่ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่คำว่าแกจะไปรู้อะไรที่ว่านี้แม่พูดบ่อยมาก ซึ่งฉันจะไปรู้อะไรถ้าแม่ไม่บอกหรือเล่าอะไรมา “ที่ฉันทำไปทั้งหมดก็เพราะตัวแกทั้งนั้น”
“ไม่ต้องทำอะไรเพื่อหนูเลยค่ะ เฮียมังกรเป็นลูกเตี่ยคนเดียว”
“อีกแล้วนะ...แต่ช่างเถอะ ยังไงตอนนี้เฮียภูก็รักลูกของแม่ที่สุดแล้ว” แม่ยกมือขึ้นลูบศีรษะของฉัน ทำให้ฉันต้องเบี่ยงศีรษะหนี ไม่แปลกเลยที่เฮียมังกรจะเกลียดแม่ ถ้าไม่ติดว่าเราสองคนเป็นแม่ลูกกัน ฉันก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเขาเท่าไรนัก ทว่าขณะนั้นเอง
“เสร็จกันหรือยังงง~ ทำไมนานจังล่ะให้มาตามมัวทำอะไรอยู่” เสียงของคนที่เรากำลังพูดถึงก็ดังขึ้น พ่อเลี้ยงของฉันเดินเข้ามาในห้อง แน่นอนว่าตลอดสิบสองปีที่ผ่านมานี้ท่านใจดีกับฉันมาก ฉันเองก็รักและเคารพเหมือนกับพ่อแท้ ๆ เลย แต่ก็อย่างว่า ยังไงก็ไม่สามารถเทียบเคียงกับลูกแท้ ๆ อย่างเฮียมังกรได้
“เฮียมาแล้วเหรอคะ”
“เฮ้อ มันก็อิดออดไม่อยากมานั่นแหละ ถ้าไม่มารับเตี่ยก็จะไปส่งหนูที่คอนโดฯเลย” ท่านเดินมานั่งที่เตียงนอนของฉันข้าง ๆ คุณแม่ พลางพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจสุด ๆ
“รอเฮียมารับดีกว่าค่ะ” ฉันว่าพร้อมกับทำหน้ามุ่ย รู้สึกงอนหน่อย ๆ ที่เฮียเขาไม่มารับ
“เตี่ยเองก็อยากให้เฮียของหนูมารับ ที่อยากให้ไปอยู่ด้วยก็เพราะว่าจะได้รักใคร่กลมเกลียวกัน มหา’ ลัยน่ะปากเสือปากจระเข้มันเยอะ จะได้ปกป้องดูแลอาหมวยด้วย”
“แต่ดูเฮียไม่น่าพอใจค่ะ” แน่อยู่แล้ว เฮียมังกรไม่ได้เห็นว่าฉันเป็นน้องสาวของเขา แถมเขายังเกลียดฉันกับแม่อีกด้วย ที่เฮียย้ายไปอยู่คอนโดฯหลังจากเข้ามหา’ ลัยก็เพราะแบบนี้ แต่ทว่าขณะนั้นเอง
“คุณมังกรมาแล้วค่ะ!” เสียงของแม่บ้านก็ดังขึ้น ทำให้ฉันที่ยังเก็บของไม่เรียบร้อยนั้นตาลีตาเหลือกรีบเก็บของที่เหลือในทันที ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ก็ลงจากบ้านไปหาเฮียเขา
“เดี๋ยวให้แม่บ้านขนของลงไปให้นะอาหมวย ไม่ต้องขนเอง”
“ค่ะ” ฉันตอบรับคุณพ่อพร้อมกับรีบเก็บของที่เหลืออยู่ อันที่จริงก็อยากจะเก็บไว้ตั้งนานแล้วล่ะ แต่ตอนนั้นเฮียยังไม่ตอบรับว่าจะให้ฉันไปพักด้วยไหม ซึ่งเฮียมังกรเพิ่งตอบรับสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อคืนเลย ตอนนี้ฉันก็ยังไม่ได้นอน
...ทว่าพอลงจากบ้านมาโดยที่ทางด้านหลังมีป้าแม่บ้านช่วยขนของอีกสองคน ฉันก็ได้ยินเสียงพูดของคุณพ่อดังลั่นเลย
“แล้วนี่อะไร ลื้อไปเจาะปากเจาะคิ้วมาอีกใช่ไหม!” เสียงกัปนาทนี้ดังลั่นบ้านเลยทีเดียว ทำให้ฉันสะดุ้งตกใจจนไหล่ไหวขึ้น
“_” ซึ่งเฮียมังกรก็ไม่ตอบเหมือนเดิม เขาเลื่อนสายตามามองฉันที่กำลังเดินลงบันได สายตาคมคู่นั้นทำให้ฉันหลบสายตาในทันที
“อั้วพูดไม่ได้ยินใช่ไหม เฮ้อ...ลื้อต้องดูแลอาหมวยให้ดี ๆ อย่ารังแกน้อง แล้วปกป้องน้องจากปากเสือปากจระเข้ด้วยล่ะ” พวกเสื้อพวกจระเข้ที่เตี่ยพูดถึงคือผู้ชายที่ไม่ซื่อตรง แน่นอนว่าฉันไม่รู้ว่าผู้ชายนิสัยเจ้าชู้เป็นยังไง เพราะตลอดชีวิตที่ได้เข้าเรียนหนังสือ เตี่ยก็หวงฉันมาก แฟนสักคนฉันยังไม่มีเลย
“หึ...” เฮียมังกรเพียงแค่แค่นหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เขาจะเลื่อนสายตากลับไปมองเตี่ย มองอยู่อย่างนั้นโดยไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำ ทำให้เตี่ยไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม
“นี่ลื้อด่าอั้วในใจอยู่ใช่ม้าย~ อาหลง” เตี่ยว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ทว่าคราวนี้เฮียมังกรตอบกลับ
“แล้วเตี่ยรู้เหรอว่าผมด่า หรือเตี่ยเองก็รู้ว่าเตี่ยน่าด่า” ทำเอาฉันตกใจมากเลยทีเดียว มากไปกว่านั้นเตี่ยเองก็โกรธขึ้นมา
“ถ้าลื้อดูแลอาหมวยไม่ดี อั้วจะตัดเงินเดือนลื้อไม่ให้ใช้สักแดงเดียว”
“ตามสบายครับ” ว่าแล้วก็เดินหนีออกจากบ้าน ทำให้ฉันรีบเดินตามไปโดยไม่ลืมยกมือไหว้พ่อกับแม่
“หนูไปก่อนนะคะ”
“ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะ เดี๋ยวเตี่ยไปเยี่ยมทุกอาทิตย์”
“ค่ะ บาย ๆ” ฉันเข้าไปสวมกอดท่านทั้งสอง ก่อนจะรีบผละตัวออก เพราะลัมโบร์กินีของเฮียมังกรนั้นกำลังแผดเสียงดังลั่น จนต้องรีบกุลีกุจอไปขึ้นรถ ทั้งฉันทั้งแม่บ้านที่ขนของวิ่งกันจ้าละหวั่น แต่พอทุกอย่างเรียบร้อยภายในรถก็เงียบสงบ
...เฮียมังกรหล่อขึ้นมากจากตอนเป็นเด็ก เขามีผมสีดำ ตาชั้นเดียวของเขาทำให้ดวงตาสีดำนิลนี้เรียวคมเข้มมาก เฮียมังกรเป็นส่วนผสมที่ลงตัวมาก ๆ ได้ยินว่าแม่ของเขาเป็นผู้หญิงไทยแท้ ส่วนเตี่ยก็เป็นคนจีนแท้ ใบหน้าของเขาแม้นจะดูตี๋ ๆ แต่ด้วยสันจมูกที่คมเข้มนี้ทำให้เขาหล่อเข้มมากกว่าที่จะหล่อตี๋ ไหนจะการเจาะหู เจาะคิ้ว เจาะปาก เจาะจมูกของพี่เขาอีก ทุกอย่างบนตัวเขานั้นเท่ระเบิดระเบ้อจนฉันใจสั่นเลยทีเดียว ทว่า
“ถ้าเธอไม่หยุดมองฉัน ฉันจะปล่อยเธอลงข้างถนน”
“อุ้ย! รู้ด้วย” ฉันอมยิ้มบาง ๆ พลางกุมมือตัวเองที่หน้าตักบิดไปบิดมาด้วยความเขินที่ถูกจับได้ ก่อนที่บรรยากาศจะตกเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง เราไม่ค่อยได้เจอกัน ถ้าเตี่ยไม่บังคับให้เฮียกลับบ้าน เฮียก็ไม่กลับเลย แต่ในบางครั้งที่เฮียมีปัญหาจากที่มหา’ ลัย เตี่ยก็จะไปเคลียร์ ซึ่งฉันก็มักจะขอตามไปด้วยทุกที
“ทำไมเฮียยอมให้ฉันไปอยู่ด้วยคะ”
“_”
“ไม่ได้ยินที่หมวยถามเหรอ” พอเขาไม่ตอบฉันก็เริ่มทำเสียงเล็ก ๆ ให้เขาเห็นใจเหมือนที่ตอนเด็ก ๆ ทำบ่อย ๆ แม้นจะมีหลายครั้งที่รู้สึกว่าเขาเกลียดทั้งแม่และฉัน แต่ก็มีหลายครั้งเช่นกันที่ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ได้รังเกียจฉันเลย
“ฉันตื่นเต้นมากที่จะได้ไปเรียนกับเฮีย เหมือนกับตอนประถมที่เราสองคนได้เรียนด้วยกัน แล้วเฮียก็ปกป้องฉันจากพวกที่ชอบรังแก ดีใจมากเลย” ฉันพูดไม่หยุดแม้นว่าพี่เขาจะไม่สนใจก็ตาม เฮียก็เงียบและเย็นชาเหมือนเดิม ด้วยความที่เฮียมังกรไม่ใช่คนพูดมากแต่ไหนแต่ไร แถมยังชอบทำหน้าบึ้งตึงก็เลยทำให้เขาเท่สุด ๆ ไปเลย
“ฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยค่ะ”
“_”
“เฮียแวะทานข้าวก่อนได้ไหม” ฉันก็พูดของฉันไปเรื่อย เพราะตอนนี้ก็สายแล้วแต่ยังไม่ทันได้กินข้าวเช้าเลย ซึ่งพอฉันพูดคำนี้เฮียมังกรก็ตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทางทันที ไม่นานรถยนต์คันหรูนี้ก็จอดลงที่ร้านอาหารข้างทางร้านหนึ่ง
“เฮียใจดีอย่างนี้ทุกที” ฉันพึมพำกับตัวเอง แต่เขากลับตวัดสายตามามอง
“ฉันหิวต่างหาก” ตอบเสียงเรียบ แต่ทำใจฉันฟู เพราะการปริปากพูดของเขาครั้งหนึ่งนี้เหมือนกับถูกหวยเลยล่ะ
“รอด้วยสิ” เขาเปิดประตูลงจากรถหน้าตาเฉย ทำให้ฉันรีบเปิดประตูลงจากรถตาม แล้วก็รีบเดินไปหาเฮียมังกร พอมายืนเทียบกันก็ทำให้ฉันคิดว่าตอนเด็ก ๆ ฉันควรกินนมให้เยอะ ๆ เพราะฉันเตี้ยมาก สูงเท่าแผ่นอกของพี่เขาเอง ทว่า
“ไปสั่งสิยัยเซ่อ” อยู่ ๆ เฮียมังกรก็พูดขึ้น พูดน้อยต่อยหนักจริง ๆ แต่ละคำนี่โดน ๆ ทั้งนั้น ซึ่งฉันก็รีบสวนกลับทันควันเช่นกัน
“อ้าว ก็แล้วทำไมเฮียไม่ไปสั่งอะ เฮียก็เซ่อเหรอ” พอฉันพูดจบ ฝ่ามือหนาก็ยกขึ้นผลักศีรษะของฉันอย่างแรง โดยที่เขาไม่พูดอะไร แต่หน้าฉันแทบคะมำลงพื้น เอ่อ...เขาแค่แกล้ง ๆ แหละ ไม่ได้จริงจังหรอกมั้ง...
- Writer
